Πρόκειται για μια απειλή που αργά ή γρήγορα θα ξανά αντιμετωπίσει ο πλανήτης μας. Οι αστεροειδείς είναι τα απομεινάρια της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος και συνήθως κινούνται στη Ζώνη των Αστεροειδών μεταξύ Άρη και Δία και τη Ζώνη του Κάιπερ, πέρα από τη τροχιά του Ποσειδώνα. Ενίοτε όμως, κάποιος από αυτούς εκτρέπεται της πορείας του και κατευθύνεται προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα, δηλαδή εκεί που βρισκόμαστε και εμείς, απειλώντας να πλήξει το πλανήτη μας με ανυπολόγιστες συνέπειες. Μια λύση που έχει προταθεί για την άμυνα της Γης, είναι η χρήση ατομικών βομβών. Πόσο ισχυρή θα πρέπει όμως να είναι μια τέτοια βόμβα για να καταστρέψει έναν αστεροειδή;
Την απάντηση επιχείρησαν να δώσουν Ρώσοι ερευνητές στο εργαστήριο, χρησιμοποιώντας μικρά αντίγραφα αστεροειδών και ακτίνες λέιζερ για να προσομοιάσουν μια πυρηνική έκρηξη σε ένα πραγματικό αστεροειδή. Η ομάδα των ερευνητών, κατέληξε στο συμπέρασμα πως θα χρειαζόταν μια υδρογονοβόμβα ισχύος 3 μεγατόνων (δηλαδή 3.000 κιλοτόνων – Η βόμβα της Χιροσίμα είχε ισχύ 15 κιλοτόνων), για να ανατιναχθεί ένας αστεροειδής μήκους 200 μέτρων. Η καταστρεπτική ισχύς του όπλου θα πολλαπλασιαζόταν, εάν η πυροδότηση λάμβανε χώρα σε κάποιο κρατήρα ή κοιλότητα του αστεροειδή.
Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές κατασκεύασαν μικροσκοπικούς αστεροειδείς, βασισμένοι στη σύσταση του αστεροειδή που εξερράγη πάνω από το Τσέλιαμπίνσκ το Φεβρουάριο του 2013. Κατόπιν, τους τοποθέτησαν σε θάλαμο κενού και τους “πυροβόλησαν” με λέιζερ. Διαπίστωσαν πως μια ακτίνα ισχύος 650 joule/γραμμάριο, ήταν ικανή να διαλύσει ένα τεχνητό αστεροειδή διαμέτρου 8 με 10 χιλιοστά. Εάν η ακτίνα χτυπούσε σε κοιλότητα του “αστεροειδή”, η απαραίτητη ισχύς μειωνόταν στα 500 joule/γραμμάριο.
Υπολογίζοντας αναλογικά την ισχύ που θα χρειαζόταν για τη διάλυση ενός αστεροειδή διαμέτρου 200 μέτρων, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως απαιτείται μια υδρογονοβόμβα 3 μεγατόνων.
Τα καλά νέα από τη παραπάνω έρευνα, είναι πως διαθέτουμε υπεραρκετές υδρογονοβόμβες ισχύος 3 μεγατόνων και μεγαλύτερες. Τα κακά νέα είναι πως δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι για τη σύσταση ενός αστεροειδούς, το σχήμα του κτλ, τουλάχιστον όχι πριν πλησιάσει αρκετά, για να είμαστε απόλυτα σίγουροι για το πόσες βόμβες πρέπει να στείλουμε στο διάστημα για να τον αναχαιτίσουμε.
Διαβάστε επίσης
Project HAMMER: Κινητική ενέργεια και υδρογονοβόμβες για την αντιμετώπιση διαστημικών απειλών
