Γράφει ο Ηρακλής Μαρδύρης
“Τώρα έχουμε μια κατάσταση που είναι μοναδική στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας. Προσπαθούν να μας ακολουθήσουν τώρα. Καμία άλλη χώρα δεν έχει πολυ-ηχητικά (hypersonic) όπλα, πόσο μάλλον πολυ-ηχητικά όπλα με διηπειρωτικό βεληνεκές”, δήλωσε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στα τέλη του 2019.
Το ναυτικό των ΗΠΑ ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες ότι σχεδιάζει τον εξοπλισμό των υποβρυχίων του με πολυ-ηχητικά όπλα (Common-Hypersonic Glide Bodies – C-HGB ) από το 2025 και περιμένει να είναι επιχειρησιακά στα Virginia από το 2028. Η ανάπτυξη και οι δοκιμές ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και τώρα η πρόκληση είναι να φύγουν από τα εργαστήρια και να μπουν σε γραμμή παραγωγής.
Θα εκτοξεύονται από εκτοξευτές Multiple All-up-round Canisters (MAC) οι οποίοι τώρα φέρουν επτά Tomahawk Land Attack Missiles (TLAM) και μελλοντικά θα φέρουν τρεις C-HGB. Η χρήση των βλημάτων αυτών από τα αντιτορπιλικά θα είναι πιο περίπλοκη καθώς στα Arleigh Burke αυτό θα συμαίνει μάλλον την αφαίρεση κάποιων από τους εκτοξευτές Mk 41 και αντικατάστασης τους με άλλους που θα μπορούν να φέρουν τον πιο μεγάλο C-HGB. Στα Zumwalt ενδέχεται να αντικαταστήσουν το πυροβόλο των 155mm, Advanced Gun System το οποίο δεν χρησιμοποιείται γιατί τα πυρομαχικά του κρίθηκαν ότι είναι πολύ ακριβά.
Όπως υποδηλώνει το όνομα, αυτά τα συστήματα πετούν με ταχύτητα πολλαπλάσια της ταχύτητας του ήχου (πάνω από έξι φορές), είναι πολύ ευέλικτα και μπορούν να επιχειρούν σε μια ποικιλία διαφορετικών υψομέτρων. Εκτός από τους Ρώσους και τους Αμερικανούς, η Κίνα δήλωσε πρόσφατα ότι έχει και αυτή, ήδη, αυτή τη στρατιωτική ικανότητα. Αυτά τα συστήματα μεταφέρονται στο διάστημα ή στο επιθυμητό υψόμετρο με ρουκέτες, και κατόπιν ανεμοπορούν στην ατμόσφαιρα (Glide Bodies) και έτσι πετυχαίνουν την τεράστια ταχύτητά τους. Αυτός ο τρόπος πτήσης τους δίνει ένα μη προβλέψιμο προφίλ πτήσης σε σχέση με τους βαλλιστικούς πυραύλους. Η ταχύτητα και η ευελιξία τους κάνουν την άμυνα εναντίων τους πολύ δύσκολη.
Ο πρόεδρος Trump χαρακτήρισε τον C-HGB ως “super duper missile” και σε λόγο του στο West Point δήλωσε ότι μπορεί να προσβάλει τον στόχο με ακρίβεια 14 ιντσών (35 cm), ενώ η εμβέλεια του υπολογίζεται ότι είναι μεγαλύτερη των 1.600 km.
Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν επιπλέον μία πολυ-ηχητική έκδοση του Tomahawk (η οποία θα πετάει με πτήση κρουζ). Εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου άμυνας, δήλωσε ότι οι πύραυλοι αυτοί θα δρουν συμπληρωματικά. Σε ένα πιθανό σενάριο, οι μεγαλύτερης εμβέλειας C-HGB θα καταστρέφουν την εχθρική αεράμυνα και κατόπιν οι πολυ-ηχητικοί Tomahawk θα καταστρέφουν μια πλειάδα άλλων στόχων. Το ενδιαφέρον είναι πως οι ΗΠΑ, σε αντίθεση με την Κίνα και τη Ρωσία, δήλωσαν ότι οι δικοί τους πύραυλοι δεν είναι σχεδιασμένοι να φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Οι δεξιότητες του ενός είναι οι προκλήσεις του άλλου. Πως μπορεί να αντιδράσει ένα έθνος ή συμμαχία σε μια τέτοια απειλή; Πώς είναι δυνατή η άμυνα ενάντια σε ένα οπλικό σύστημα που μπορεί να ταξιδέψει με έως και 6,8 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο; Αυτά είναι ζητήματα που ήδη εξετάζονται από ομάδες εμπειρογνωμόνων.
Το πραγματικό πρόβλημα με τα υπερηχητικά όπλα είναι η ταχύτητα και η ανίχνευση τους. Όταν εντοπιστούν μπορεί να είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε αντίδραση. Λόγω της καμπυλότητας της γης, τα επίγεια συστήματα ραντάρ έχουν μόνο ένα περιορισμένο εύρος στο οποίο μπορούν να εντοπίσουν στόχους. Από τη στιγμή της ταυτοποίησης, είναι απαραίτητη μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος για την έναρξη αντιμέτρων. Όταν όμως χρησιμοποιούνται πολυ-ηχητικά όπλα, αυτό το χρονικό διάστημα είναι τόσο σύντομο που δε δημιουργεί προβλήματα μόνο στην ανάπτυξη κατάλληλων αμυντικών συστημάτων, αλλά και στις διαδικασίες διαχείρισης και λήψης αποφάσεων οι οποίες πρέπει επίσης να προσαρμοστούν και να επανασχεδιαστούν.
Αν ένα σύστημα ραντάρ εντοπίσει μια τέτοια απειλή τη στιγμή που εκτοξεύεται, για παράδειγμα, σε απόσταση 2.000 χιλιομέτρων, τότε δεν υπάρχουν ούτε πέντε λεπτά διαθέσιμα μέχρι την πρόσκρουση. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στην απόσταση από το Βερολίνο έως την Άγκυρα…
