Πως ένας τοπικός πυρηνικός πόλεμος μεταξύ Ινδίας-Πακιστάν θα προκαλέσει παγκόσμιο “ολοκαύτωμα”

Με την ένταση στις σχέσεις μεταξύ Ινδίας-Πακιστάν να βρίσκεται στο αποκορύφωμα, ο φόβος όλων είναι τυχόν κλιμάκωση που θα προκαλέσει ανταλλαγή πυρηνικών όπλων. Αν και τα χτυπήματα θα είναι τοπικά, οι επιπτώσεις θα είναι παγκόσμιες.
Η Ινδία και το Πακιστάν διαθέτουν αξιόλογα πυρηνικά οπλοστάσια (έως 140 και έως 150 κεφαλές κατ’ εκτίμηση αντίστοιχα) και βαλλιστικά βλήματα μικρού και μέσου βεληνεκούς για να χτυπήσουν τον αντίπαλο, όπως μπορούμε να δούμε στις παρακάτω εικόνες.
Αν οι δυο χώρες εμπλακούν σε ανταλλαγή θερμοπυρηνικών όπλων, οι επιπτώσεις δεν θα είναι μόνο τοπικές.
Σχετικά νέες έρευνες, έχουν επιχειρήσει να προβλέψουν τις επιπτώσεις ενός τοπικού πυρηνικού πολέμου, σε παγκόσμια κλίμακα. Το πιο δημοφιλές σενάριο, περιλαμβάνει έναν υποθετικό πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, με τη χρήση 100 πυρηνικών βομβών ισχύος 15 κιλοτόνων η καθεμία, που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον αστικών κέντρων.
Τουλάχιστον 20 εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν σε διάστημα μιας εβδομάδας από τις βόμβες, από τις εκρήξεις, τις πυρκαγιές και τη ραδιενέργεια.
Οι εκρήξεις ωστόσο θα προκαλέσουν πολλές και ανεξέλεγκτες δευτερεύουσες πυρκαγιές που με τη σειρά τους θα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες αιθάλης στην στρατόσφαιρα. Στη περίπτωση του σεναρίου πολέμου μεταξύ Ινδίας-Πακιστάν, υπολογίζεται πως 6,5 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι αιθάλης θα μεταφερθούν στην ανώτερη ατμόσφαιρα, με συνέπεια μείωση της ηλιοφάνειας, μείωση της θερμοκρασίας και μείωση των βροχοπτώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Επιπλέον εκτιμήσεις κάνουν λόγω για μείωση βροχοπτώσεων στην περιοχή των μουσώνων της Ασίας από 20 έως 80%. Οι επιπτώσεις αυτές μπορεί να κρατήσουν μια ολόκληρη δεκαετία, ή ακόμη περισσότερο.
Αυτή η οικολογική αναστάτωση, θα έχει δυσμενείς συνέπειες στην παγκόσμια παραγωγή τροφίμων. Η παραγωγή αραβόσιτου στις ΗΠΑ (που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός) θα μειωθεί κατά 12% κατά μέσο όρο για μια δεκαετία. Η παραγωγή ρυζιού στη Κίνα θα μειωθεί κατά 17%, ο αραβοσίτης κατά 16% και το χειμερινό σιτάρι κατά 31% κατά μέσο όρο για μια δεκαετία. Με τα παγκόσμια αποθέματα σιτηρών να μην ξεπερνούν τις 100 ημέρες, εικάζεται ότι 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα κινδυνεύσουν από πείνα και το 1 δισεκατομμύριο τελικά θα πεθαίνει.
Η αποτυχία σοδειών και οι ελλείψεις σε τρόφιμα, μπορεί με τη σειρά τους να προκαλέσουν πολέμους μεταξύ κρατών που θα αναζητούν περισσότερους πόρους. Ακόμη και αναταραχές στο εσωτερικό κάποιον χωρών, θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν κυβερνήσεις.
Η διαφορά με τις πυρηνικές δοκιμές
Είναι γνωστό πως χιλιάδες δοκιμές όπλων έχουν λάβει χώρα στη Γη τις τελευταίες δεκαετίες. Ο λόγος ωστόσο που αυτές δεν προκάλεσαν παγκόσμιες συνέπειες, είναι επειδή έλαβαν χώρα σε ερήμους, σε νησίδες και ατόλες και υπογείως. Επομένως δεν υπήρχε καύσιμη ύλη για να διασπαρεί στην ανώτερη ατμόσφαιρα και να προκαλέσει πτώση της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Τα πιο πρόσφατα μοντέλα ωστόσο, λαμβάνουν υπόψιν τους τις συνέπειες πυρηνικών εκρήξεων στη ξηρά και εκτιμούν πως 1.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα αστικών και ημιαστικών περιοχών (ανάμεσά τους βιομηχανικά συγκροτήματα) θα γίνουν στάχτη, μεγάλο μέρος της οποίας θα βρεθεί στη στρατόσφαιρα μειώνοντας αισθητά τη θερμοκρασία.