Το σημερινό άρθρο προφανώς είναι σχετικό με τα αμερικανικά καταδρομικά κλάσης Ticonderoga, χωρίς όμως να έχει ως στόχο να παρουσιάσει για άλλη μια φορά το πόσο ισχυρές μονάδες είναι. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε με παράδειγμα ένα συγκεκριμένο πλοίο της κλάσης, που είναι υπό απόσυρση, έχοντας όμως περάσει γενικό εκσυγχρονισμό (!), πόσο μπορεί να έχει μειωθεί το κόστος συντήρησης του αν θελήσουμε να το εντάξουμε στο Πολεμικό Ναυτικό. Και άρα πως αυτό μπορεί να προσφέρει στην μαχητικότητα του, χωρίς να “απομυζά” τεράστιους πόρους.
ΑΠΟΨΗ: Το USN έστειλε δυο Ticonderoga εναντίον ολόκληρης Κίνας, αλλά δεν “κάνουν” για την Ελλάδα
Η θέση που διατυπώνουμε είναι ξεκάθαρη. Το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να ισχυροποιηθεί άμεσα και ιδανικά αυτό έπρεπε να είχε γίνει χθες. Η περίοδος της βαριάς πολύχρονης μνημονιακής κρίσης που απέτρεψε την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων έχει περάσει. Επιπλέον εάν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε και μια σχετική χαλαρότητα στις αποφάσεις περί εξοπλιστικών λόγω της υποτυπώδους ισορροπίας με την Τουρκία και του γεγονότος ότι οι πλωτές μονάδες μας δεν μετρούσαν τόσα χρόνια στην πλώρη τους, πλέον αυτό δεν υφίσταται.
Οι φρεγάτες κλάσης S όσο και αν είναι καταπληκτικά σκαριά πλέον αγγίζουν επικίνδυνα τον μισό αιώνα εντατικής χρήσης. Συγκεκριμένα η F462 Κουντουριώτης έχει ημερομηνία τοποθέτησης τρόπιδας την 8η Απριλίου 1975! Από την άλλη οι φρεγάτες κλάσης MEKO200ΗΝ αν και νεότερες, δεν εκσυγχρονίστηκαν έγκαιρα με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος του ηλεκτρονικού εξοπλισμού τους να θεωρείται ξεπερασμένο. Το “ξεπερασμένο” είναι ένα μέρος του προβλήματος, το άλλο είναι πως πλέον δεν υπάρχουν ανταλλακτικά για τη συντήρηση του εξοπλισμού τους.
Ενίσχυση του ΠΝ, πολλές ευκαιρίες με ισχνό αποτέλεσμα
Για λόγους που δεν αποτελούν μέρος του παρόντος άρθρου, το Πολεμικό Ναυτικό δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του δόθηκαν πολλές φορές (έπειτα από την τελευταία αγορά των μεταχειρισμένων φρεγατών κλάσης S, πριν από 20 χρόνια), για την απόκτηση τόσο μεταχειρισμένων όσο και καινούργιων μονάδων.
Σκάφη όπως τα αντιτορπιλλικά Kidd, Spruance, οι φρεγάτες L class και M class (αυτές που ήδη υπηρετούν στο ναυτικό της Χιλής), οι O.H.Perry αλλά και οι Adelaide (κι εδώ η Χιλή πάλι βρέθηκε μπροστά μας), προσφέρθηκαν ως αξιόλογες μεταχειρισμένες προσθήκες, ενώ LCF, Fremm, η επέκταση ναυπήγησης των MEKO και το πρόγραμμα της Φρεγατοκορβέτας, θα μετάγγιζαν νέο αίμα σε ένα Ναυτικό που είχε μεγάλη ανάγκη σε μονάδες. Όλα αυτά τα είδαμε να περνούν από μπροστά μας, αλλά εμείς να μην κάνουμε τίποτα.
Γιατί το Πολεμικό Ναυτικό απέρριψε τις 2 αυστραλιανές φρεγάτες Adelaide; Παρότι τις είχαμε ανάγκη;
Φτάνοντας στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ το 2020, τέθηκε ένα ρεαλιστικό πλάνο επαύξησης της μαχητικής ισχύος του ΠΝ με την αγορά τεσσάρων νέων φρεγατών, τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων ΜΕΚΟ και την απόκτηση μεταχειρισμένων σκαφών ως ενδιάμεση λύση. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συμπληρώσουμε τους απαραίτητους αριθμούς των απαιτούμενων πλοίων χωρίς αγορά μεταχειρισμένων.
Σήμερα λοιπόν βλέπουμε να έχει καλυφθεί μόνο το πρώτο σκέλος της εξαγγελίας του 2020, και αυτό μερικώς, που αφορά την αγορά νέων φρεγατών, έπειτα από την υπογραφή σύμβασης για τη ναυπήγηση των τριών φρεγατών FDI, (ελπίζουμε σύντομα να ενεργοποιηθεί η option για την απόκτηση της τέταρτης). Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ αν και εμφανίζεται ως ειλημμένη απόφαση, δεν έχει ακόμη ανατεθεί, ενώ το πρόγραμμα ενδιάμεσης λύσης ακυρώθηκε ή το ΠΝ δείχνει να μην ενδιαφέρεται πλέον.
Το πρόγραμμα ναυπήγησης κορβετών όπως εξαγγέλθηκε, έπειτα από την απόφαση για τις φρεγάτες FDI, σαφώς και είναι αναγκαίο να προχωρήσει, βάσει και της διακηρυγμένης επιθυμίας για συγκεκριμένες οροφές στο ΠΝ, όμως από τη στιγμή που η χώρα μας συμμετέχει στην Ευρωκορβέτα (EPC) μέσω του προγράμματος ευρωπαϊκής συνεργασίας PESCO, δεν υπάρχει λόγος να ενταχθούν δύο διαφορετικά είδη κορβετών στο Πολεμικό Ναυτικό.
Η Ευρωκορβέτα (EPC) θα έχει χαμηλό κόστος ενώ θα διαμορφωθεί για τις ανάγκες του ΠΝ
Με βάση λοιπόν αυτή τη θεώρηση και με δεδομένη την επιτακτική ανάγκη προσθήκης κύριων μονάδων στο ΠΝ, το πρόγραμμα ενδιάμεσης ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού φάνταζε ως μια λογική επιλογή. Έτσι λοιπόν κατά τη διάρκεια της “Φρεγατιάδας”, κάθε συμμετέχουσα χώρα με κύρια πρόταση, προσπάθησε να φέρει και μία για μεταχειρισμένα σκάφη.
Προσφέρθηκαν λοιπόν, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι φρεγάτες Τype 23 από την Αγγλία, οι φρεγάτες κλάσης Cassard και F70 από τη Γαλλία, πιθανότατα οι φρεγάτες κλάσης Maestrale από την Ιταλία, οι φρεγάτες κλάσης Μ από την Ολλανδία (για τις οποίες έχει υπογραφεί Letter Of Intent στις 27 Οκτωβρίου 2021) και από τις Η.Π.Α. μεταξύ άλλων τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga.
Adieu Cassard: Για διάλυση η (ούτως ή άλλως αδιάφορη) γαλλική Eνδιάμεση Λύση
Το Πολεμικό Ναυτικό έκρινε για διαφορετικούς λόγους για κάθε περίπτωση, ότι δεν ικανοποιείται από τις προσφερόμενες λύσεις. Έτσι λοιπόν οι Τ-23 απορρίφθηκαν λόγω απολύτως διαφορετικών συστημάτων με τα ήδη υπάρχοντα, οι Maestrale λόγω παλαιότητας και του γεγονότος ότι δεν προσέφεραν καμία επαύξηση δυνατοτήτων, οι γαλλικές λόγω υπερβολικής παλαιότητας και ασυμβατότητάς, άλλωστε δε, τα προσφερόμενα πλοία οδηγήθηκαν στα διαλυτήρια, οι Μ λόγω του ότι είχαν μακρούς χρόνους παράδοσης.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Κλάση Ticonderoga, η ενδιάμεση λύση ισχύος για το ΠΝ;
Εδώ βέβαια υπάρχει μια βάσιμη αμφιβολία, μιας και μια φρεγάτα κλάσης Μ που έχει ήδη αποσυρθεί λόγω αριθμητικής ανεπάρκειας του προσωπικού του Ολλανδικού Ναυτικού, παρατηρήθηκε ότι έχει αποψιλωθεί από τον κύριο εξοπλισμό της, σύμφωνα με tweet του γνωστού ναυτικού blog Naval Analyses του @D__Mitch. Οπότε μένουν τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga, που δεν εκτιμήθηκαν λόγω αυξημένου κόστους συντήρησης, επάνδρωσης και φυσικά λόγω μεγέθους μιας και δεν χωρούσαν στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Βέβαια με ειλημμένη την απόφαση περί ουσιαστικής αναβάθμισης και αξιοποίησης του Ναυστάθμου Κρήτης, το τελευταίο επιχείρημα δεν υφίσταται.
HNLMS Van Speijk (F828), one of the two Karel Doorman-class (M) frigates in the inventory of @kon_marine, is stripped of almost all her weapon systems and sensors. The frigate was laid up from summer 2021 due to staff shortage. Photo by Pieter Inpijn, June 21, 2022. pic.twitter.com/ubbqM1duwV
— Naval Analyses (@D__Mitch) September 28, 2022
Αντ’ αυτού το ΠΝ προέκρινε τη ναυπήγηση νέων κορβετών ως άμεση ενίσχυσή του, στη λογική ότι η ολοκλήρωση ενός τέτοιου πλοίου θα απαιτούσε πολύ λιγότερο χρόνο από μια φρεγάτα FDI, ενώ το κόστος του θα ήταν ελκυστικό. Με δεδομένη όμως τη διατυπωμένη πρόθεση της κυβέρνησης για ουσιαστική αναγέννηση του ναυπηγικού τομέα της χώρας μας, το πρόγραμμα των κορβετών συνδέθηκε με την εγχώρια ναυπήγηση, κάτι που δεν πρόσφερε η διαδικασία επιλογής των φρεγατών FDI.
Επομένως η επιλογή των κορβετών χάνει το εξαρχής κύριο πλεονέκτημά της που ήταν η ταχεία (κάτι το σχετικό όταν νέες μονάδες απαιτούνται εχθές) παράδοση και αξιοποίηση, καθώς η όποια επιλογή σχεδίασης πέραν από τη διαγωνιστική διαδικασία που απαιτεί χρόνο, είναι άμεσα συνδεδεμένη και με την επανενεργοποίηση τοπικών ναυπηγείων.
Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται ο παράγοντας της ενδιάμεσης λύσης που ενώ ορθώς στην αρχή είχε προβλεφθεί, στην πορεία απορρίφθηκε και όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων ήταν μια τελείως εσφαλμένη απόφαση.
Πλεονέκτημα της ενδιάμεσης λύσης
Το πλέον σημαντικό είναι η διατήρηση και επαύξηση της μαχητικής ισχύος του στόλου, για το προσεχές άμεσο και κρίσιμο διάστημα. Όλα πλέον συνηγορούν πως η επιθετική ρητορική της Τουρκίας, η οποία βαίνει διαρκώς κλιμακούμενη, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα θερμό επεισόδιο ή και μία ευρεία πολεμική αναμέτρηση το προσεχές διάστημα.
Η ΠΤΗΣΗ στο USS Leyte Gulf (CG-55) κλάσης Ticonderoga (εικόνες)
Ο ελληνικός Στόλος, μπορεί να ανταπεξήλθε με αυταπάρνηση και υψηλό φρόνημα σε κάθε αποστολή που του ανετέθη το καλοκαίρι του 2020, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να το ξανακάνει με τα ίδια μέσα, που έκτοτε καταπονούνται ακόμη περισσότερο καθώς καθήκον του ΠΝ είναι να βρίσκεται παντού, από τους Οθωνούς μέχρι την Κύπρο.
Με δεδομένη λοιπόν και την προσωρινή”απώλεια” μιας μονάδας ΜΕΚΟ που θα βρίσκεται στη ναυπηγική κλίνη για εκσυγχρονισμό (αν τελικά υλοποιηθεί το πρόγραμμα), θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να δοθεί στο ΠΝ ο απαραίτητος χρόνος να σχεδιάσει με ησυχία τη μελλοντική του δομή, εκτελώντας παράλληλα τις αποστολές του και με αυξημένη αποτρεπτική ισχύ έναντι της Τουρκίας. Που θα συνεχίζει να ρίχνει νέες φρεγάτες κλάσης Istif στο νερό, ενώ παράλληλα αναβαθμίζει τις MEKO που έχει, μιας και αξιολογεί την αναβάθμισή τους με εγχώριο μάλιστα εξοπλισμό, ως χαμηλού ρίσκου και υψηλής απόδοσης.
Αυτό λοιπόν που σήμερα προτείνεται, για άλλη μια φορά, η απόκτηση καταδρομικών κλάσης Ticonderoga μιας και ήδη αποσύρονται από το Αμερικανικό Ναυτικό, με ορίζοντα ολοκλήρωσης της απόσυρσης το 2027. Βέβαια εύλογα θα αναρωτηθούν οι αναγνώστες μας: “πάλι τα ίδια, αφού το κόστος συντήρησης είναι υπέρογκο και δεν χωράνε στο Ναύσταθμο”. Αν όμως το θέμα του Ναυστάθμου έχει λυθεί με τον ελλιμενισμό στη Σούδα, -άλλωστε και οι βάσεις της Π.Α. και του Ε.Σ. δεν βρίσκονται όλες σε σημεία προσωπικής επιλογής- ας δούμε το ζήτημα του υψηλού κόστους συντήρησης για ένα “παλιό πλοίο”.
ΑΠΟΨΗ: Το 29 ετών καταδρομικό USS Vella Gulf είναι διαθέσιμο, θα το «αγνοήσει» το ΠΝ;
CG-69 Vicksburg, ο… φρεσκαρισμένος παλιός
Το καταδρομικό CG69 Vicksburg αποτελεί το 23ο καταδρομικό της κλάσης Ticonderoga, κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Ingalls και μπήκε σε υπηρεσία στις 14 Νοεμβρίου 1992. Αρχικά ήταν να ονομαστεί Port Royal αλλά κατά τη διάρκεια κατασκευής του, το όνομα άλλαξε, επομένως δεν θα πρέπει να συγχέεται με το CG73 Port Royal που αποτελεί το τελευταίο καταδρομικό της κλάσης με ημερομηνία ένταξης σε υπηρεσία την 9η Ιουλίου 1994.
Γιατί όμως αναφερόμαστε σε αυτό συγκεκριμένα; Δύο είναι οι βασικοί λόγοι. Ο πρώτος είναι ότι το πλοίο ουδέποτε έχει εμπλακεί σε κάποιο μείζον ατύχημα, ή έχει παρουσιάσει κάποια σοβαρή αστοχία. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το πλοίο θα μπει σε καθεστώς απόσυρσης μέχρι το καλοκαίρι του 2023 σε κατάσταση ‘’zero miles’’! Όσο και αν αυτό φαντάζει υπερβολικό, αποτελεί πραγματικότητα, καθώς όλα τα καταδρομικά κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους, έχουν περάσει διάφορα προγράμματα αναβάθμισης. Όμως το Vicksburg από τον Ιανουάριο του 2020 βρίσκεται στην BAE για την πραγματοποίηση γενικού εκσυγχρονισμού του, υπό την ονομασία MODPRD.
Ο εκσυγχρονισμός MODPRD εν συντομία
Το πρόγραμμα 18μηνης διάρκειας, εκτελείται από την BAE Systems Norfolk Ship Repair και είχε ημερομηνία έναρξης τον Ιανουάριο του 2020. Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση, τον Μάιο του 2022 η ολοκλήρωση του προγράμματος βρισκόταν σε ποσοστό 85% και περιελάμβανε όλες τις εργασίες που είχαν προβλεφθεί, υποχρεωτικές και προαιρετικές. Το υπόλοιπο 15% που αφορά κυρίως βοηθητικές εργασίες, αναμένεται να ολοκληρωθεί εως τον Μάρτιο του 2023. Η πανδημία, όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσε αλλαγές στο χρονοδιάγραμμα και επέφερε αύξηση του τελικού κόστους. Έτσι ενώ το συμβόλαιο που ανακοινώθηκε το 2020 είχε ύψος 175 εκατομμύρια δολάρια, το τελικό κόστος έπειτα και από την αναθεώρηση του Ιουνίου 2022, θα φτάσει τα 214,6 εκατομμύρια.
Συνολικά προβλέπονται 287 διαφορετικοί κωδικοί εργασιών, υποχρεωτικών και προαιρετικών, οι οποίοι σύμφωνα και με τα αρχεία του site της αμερικανικής κυβέρνησης Sam.gov, έχουν υλοποιηθεί όλοι. Για λόγους χώρου θα συνοψίσουμε τις κυριότερες, κατά την άποψή μας εργασίες.
Ένας μεγάλος αριθμός κωδικών αναφέρεται στις δομικές και μηχανολογικές επιθεωρήσεις και αναβαθμίσεις. Έτσι λοιπόν έχουν εκτελεστεί εργασίες σε κάθε σημείο που απαιτείται στο κύτος και σε κάθε είδους δεξαμενές, πλην της υπερκατασκευής που διατηρήθηκε ως έχει, καθώς κρίθηκε πως η κατάστασή της είναι εξαιρετική όπως περιγράφει η εργασία με κωδικό 631-21-001. Αυτό πιστοποιείται διότι το πλοίο πέρασε δομικό έλεγχο με υπερήχους καθώς και δειγματοληπτικό έλεγχο, μια εργασία που έχει κωδικό 074-11-001. Εδώ να θυμίσουμε πως η υπερκατασκευή των Ticonderoga είναι κατασκευασμένη από αεροπορικά κράματα αλουμινίου και θεωρείται πιθανό σημείο δομικών αστοχιών.
Πλήρη συντήρηση δέχτηκε και το προωστικό σύστημα στο σύνολό του, με πάνω από δέκα διαφορετικούς κωδικούς εργασιών, όπως και οι εκτοξευτές MK41. Θεωρείται δε ότι τα συστήματα παραδίδονται σε κατάσταση μηδέν ωρών χρήσης μιας και ότι δεν επιδεχόταν επισκευής ή θεωρούνταν ξεπερασμένο (obsolete) είχε την ένδειξη replaced. Φυσικά να τονίσουμε εδώ πως το προωστικό σύστημα των καταδρομικών αποτελείται από 4 αεριοστρόβιλους LM2500, σχεδόν πανομοιότυπους με αυτούς που φέρουν οι ελληνικές ΜΕΚΟ και πως αναφορές σε ατμοστρόβιλους γίνονται είτε εκ του πονηρού είτε από άγνοια.
Αντίστοιχες εργασίες είχαμε και στην επιβιωσιμότητα του Vicksburg και τη μαχητική του ικανότητα όπως:
- Αντικατάσταση των κατευθυντήρων πυραύλων MK82 mod0 του συστήματος Aegis, κωδικός εργασίας 482-11-001.
- Αναβάθμιση σουίτας ηλεκτρονικού πολέμου SEWIP σε Ver.6 block 1b, κωδικοί 472-90-001 και 180-90-015.
- Πλήρης συμβατότητα με MH-60 Romeo, κωδικός 665-90-001.
- Εγκατάσταση του νέου C4I ( Command, Control, Communications, Computers and Intelligence) BFTN της εταιρίας L3 Harris με δυνατότητες ενοποιημένου πεδίου μάχης (από το διάστημα μέχρι το βυθό), κωδικός 441-90-001.
- Αφαίρεση του ραντάρ AN/SPS-49V ως παρωχημένο, κωδικός 452-90-003
- Αναβάθμιση του ραντάρ AN/SPQ9B, κωδικός 456-90-009. Θυμίζουμε ότι το ραντάρ μπορεί να παρέχει ένα επιπλέον δίαυλο εμπλοκής SM-2MR, όπως έχει αποδειχθεί σε δοκιμές.
- Αναβάθμιση της ανθυποβρυχιακής σουίτας στο επίπεδο AN/SQQ89A (V)15, κωδικός 456-90-006 και αντικατάσταση του θόλου του σόναρ για βελτιωμένη απόδοση, κωδικός 463-80-001. Επί της ουσίας πρόκειται για προσθήκη συστήματος Multi-Function Towed Array (MFTA) στην ήδη ισχυρή ανθυποβρυχιακή του ικανότητα, που περιλαμβάνει ήδη και σύστημα Towed Array Sonar, το οποίο επίσης αναβαθμίζεται μαζί με τον χώρο αποθήκευσής του με κωδικό 120-11-009.
- Αντικατάσταση όλου του hardware, οθονών και υπολογιστών του περίφημου command center CIC, κωδικοί 456-90-003 έως 005.
- Προσθήκη συστήματος AN/SRQ4 HawkLink, κωδικός 466-90-002. Βασικό συστατικό ολοκλήρωσης του MH-60 Romeo στο πλοίο.
- Αναβάθμιση του συστήματος ελέγχου όπλων Μκ34 σεMod6. Πιθανότατα εισάγονται ρουτίνες χρήσης κατευθυνόμενων βλημάτων στο πυροβόλο MK45mod4, όπως το Vulcano, κωδικός 481-90-003.
- Προσθήκη νέας γενιάς κεραιών συνεργατικής εμπλοκής CEC AN/USG-2B, κωδικός 484-90-001.
- Αναβάθμιση του συστήματος Aegis με νέο hardware build 4.2 το οποίο καθιστά το πλοίο στα πλαίσια της αναβάθμισης λογισμικού Baseline 09, να είναι Ballistic Missile Defense (BMD) ready, με την προσθήκη απλώς ενός module, του 5.1, κωδικός 980-11-010.
- Αναβάθμιση του CIWS PHALANX έκδοσης block1b, κωδικός 980-11-008
- Αναβάθμιση του ραντάρ AN/SPY-1 καθώς και του διηλεκτρικού του καλύμματος, κωδικοί 980-11-002 και 993-31-001. Εκτιμάται πως το ραντάρ για την αντιμετώπιση βαλλιστικής απειλής έχει αναβαθμιστεί στην έκδοση B(V).
Επιπλέον μια σειρά άλλων κωδικών αναφέρονται στην αναβάθμιση και αντικατάσταση άλλων ραντάρ, συστημάτων επικοινωνιών, περιοδικών ελέγχων μέχρι και της υποδομής ελλιμενισμού και αγκυροβόλησης. Παρόλα αυτά τον τελευταίο κωδικό που θα αναφέρουμε θα το κάνουμε για χιούμορ όσο και για να καταδειχθεί το βάθος της ανακαίνισης του Vicksburg: Αντικατάσταση των πλυντηρίων πιάτων, κωδικός 651-90-001.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Καταδρομικά Ticonderoga, η Ενδιάμεση Λύση ισχύος για το ΠΝ;
Τελικά είναι αναβάθμιση;
Η αλήθεια είναι πως ο γράφων δυσκολεύεται να απαντήσει το συγκεκριμένο ερώτημα μιας και η έκταση των εργασιών είναι τέτοια και σε τέτοιο βάθος που θα παραδοθεί σχεδόν ένα καινούργιο πλοίο. Η προσθήκη νέων αυτοματοποιημένων συστημάτων και η απόσυρση παλαιότερων εκτιμάται ότι θα μειώσει και τον αριθμό του απαιτούμενου πληρώματος.
Παράλληλα οι δομικές αναβαθμίσεις και οι αντικαταστάσεις στο σύστημα πρόωσης θα μειώσουν τον αριθμό βλαβών. Στο σύνολό τους όλες οι αλλαγές θα ανεβάσουν σημαντικά τον χρόνο MTBF (MeanTime Between Failure) καθιστώντας το πλοίο σαφώς οικονομικότερο στη συντήρησή του.
ΑΠΟΨΗ: Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ένα ΠΝ με μόλις 3 φρεγάτες και 4 ή 5 κορβέτες;
Ενδεχομένως να θεωρηθεί πως το κόστος αυτής της αναβάθμισης είναι υψηλό, άρα ήταν αναμενόμενο να έχει αυτά τα αποτελέσματα. Όμως ας μην ξεχνάμε πως το συμβόλαιο ανατέθηκε το 2020 όταν 1 ευρώ ήταν ίσο με 1,142 δολάρια κατά μέσο όρο. Επομένως η αναβάθμιση ενός πλοίου 9.800 τόνων κόστισε πρακτικά 187,7 εκατομμύρια ευρώ. Μια αναγωγή στο αντίστοιχο πρόγραμμα αναβάθμισης των φρεγατών κλάσης Ύδρα και στο εκτιμώμενο κόστος του μπορεί να είναι διαφωτιστική.
Η συνέχεια στο Naval Defence
