Πώς οι ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις αποκαλύπτουν πολλά για το πυραυλικό πρόγραμμα της Κίνας

Οι πρόσφατες επιθέσεις του Ιράν κατά αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ εξέπληξαν πολλούς στρατιωτικούς αναλυτές με την ακρίβειά τους. Μέχρι σήμερα η μικρή ακρίβεια των ιρανικών πυραύλων θεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα των όπλων αυτών. Όμως αυτό δεν φαίνεται να ισχύει πια.
Για τους περισσότερους ιρανικούς πυραύλους πστεύετο ότι η ακτίνα απόκλισης από τον στόχο (Circular Error Probable, CEP) ήταν αρκετές εκατοντάδες μέτρα. Επικίνδυνοι μεν, αλλά δίχως την απαιτούμενη ακρίβεια για να πλήξουν συγκεκριμένους στόχους σε ξηρά ή θάλασσα. Ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν ότι τα βλήματα που χρησιμοποιήθηκαν στις πρόσφατες επιθέσεις ενδεχομένως έχουν CEP της τάξης των 5-10 μέτρων καθώς κατάφεραν έξι άμεσα πλήγματα σε –άδεια– ενισχυμένα καταφύγια αεροσκαφών.

Η βελτιούμενη ακρίβεια των ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων είναι μια ανησυχητική εξέλιξη για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην Μέση Ανατολή, όμως αυτό δεν είναι τίποτα αν αναλογιστεί κανείς τί προόδους έχουν κάνει οι Κινέζοι στον αντίστοιχο τομέα. Είναι κοινό μυστικό ότι η Κίνα βοηθούσε επί δεκαετίες το Ιράν στο πυραυλικό του πρόγραμμα –οι ιρανικές επιθέσεις εναντίον τάνκερ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στον Περσικό κατά τον πόλεμο Ιράκ-Ιράκ έγιναν με βλήματα Silkworm που είχαν αγοραστεί από την Κίνα.
Το 2012 έκθεση του ινστιτούτου Rand υποστήριζε ότι η Κίνα έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη του ιρανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού τομέα, εκφράζοντας υπόνοιες ότι το Ιράν είχε αμέριστη βοήθεια όσον αφορά την τεχνολογία βαλλιστικών πυραύλων. Με αυτό ως δεδομένο και με τους ιρανικούς πυραύλους να μπορούν πλέον να χτυπούν στόχους με απόκλιση μερικών μέτρων, το συμπέρασμα ότι οι κινεζικοί πύραυλοι έχουν την ίδια ή και μεγαλύτερη ακρίβεια δεν δείχνει τόσο παρακινδυνευμένο.

Οι βαλλιστικοί πύραυλοι Dong Feng 26 (DF-26) έχουν χαρακτηριστεί από το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών ως «απειλή» τόσο για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα όσο και για την στρατηγικής σημασίας βάση των ΗΠΑ στο Γκουάμ. Ο συγκεκριμένος τύπος πιστεύεται ότι έχει CEP μεταξύ 150 και 450 μέτρων, αρκετό για να απειλήσει μια στρατιωτική βάση ή αστικά κέντρα, όμως κατά πόσο δύναται να πλήξει ένα αεροπλανοφόρο και την Ομάδα Κρούσης του εν κινήσει είναι κάτι που συζητείται.
Οι πύραυλοι DF-21D, αναφερόμενοι συχνά ως ‘carrier killers’ φέρονται να διαθέτουν CEP της τάξης των 20 μέτρων, μια σημαντική βελτίωση εν σχέσει με τους παλαιότερους DF-21 και DF-21C με CEP των 700 και 40-50 μ. αντίστοιχα. Φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα αρχίσει να «βρέχει» πολλαπλές κεφαλές, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες πλήγματος.

Αν το εκτιμώμενο CEP των DF-21D ισχύει, τότε μια ομοβροντία 10-20 πυραύλων του τύπου, σε συνδυασμό με βλήματα cruise κατά στόχων επιφανείας εκτοξευόμενων από κινεζικά πολεμικά, βομβαρδιστικά ή υποβρύχια εν καταδύσει, θα έχει εξαιρετικά υψηλή πιθανότητα καίριου πλήγματος σε κάποιο αεροπλανοφόρο ή τα συνοδά του σκάφη. Το σενάριο αυτό δεν είναι καινούργιο για το Πεντάγωνο. Η πιθανή βελτίωση της ακρίβειας των κινεζικών πυραύλων όμως είναι.
Οι Κινέζοι σχεδιαστές επιχειρήσεων έχουν μελετήσει καλά τα μαθήματα της χρήσης πυραύλων στον ναυτικό πόλεμο ώστε να κρατηθεί μια ισχυρή αντίπαλη δύναμη σε ασφαλή απόσταση. Οι «επιθέσεις κορεσμού» έως και με 20 πυραύλους είναι κάτι πάνω στο οποίο οι επιτελείς του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού δουλεύουν επί δεκαετίες. Αν οι πύραυλοι έχουν την ίδια ή ανώτερη ακρίβεια από τους ιρανικούς, οι πιθανότητες καίριου πλήγματος σε αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ είναι «απαράδεκτα υψηλές» επισημαίνουν αναλυτές.

Σημειωτέον ότι το Πεντάγωνο έχασε και τα 18 πολεμικά παίγνια που προσομοίωναν σύγκρουση με την Κίνα στα Στενά της Ταϊβάν. Με τους Κινέζους να διαθέτουν 980 με 2.110 βαλλιστικούς πυραύλους μικρού, μέσου και ενδιάμεσου βεληνεκούς, η προοπτική για το αμερικανικό Ναυτικό να αντιμετωπίσει σε ενδεχόμενη ένοπλη αντιπαράθεση με την Κίνα κύματα πυραύλων με CEP 5-20 μέτρων δεν δείχνει καθόλου καλή. Για το Πεκίνο, αυτό λέγεται αποτροπή.
Βεβαίως, το να συμπεραίνει κανείς τον βαθμό ακριβείας των κινεζικών βαλλιστικών πυραύλων βάσει του CEP των ιρανικών δεν είναι και πολύ επιστημονικό. Κανείς εκτός από τους ίδιους τους Κινέζους δεν μπορεί να γνωρίζει το αληθές CEP των πυραύλων τους αφού δεν έχουν χρησιμοποιηθεί σε πόλεμο. Ωστόσο το γεγονός ότι το υποδεέστερο τεχνολογικά Ιράν επέδειξε υψηλό βαθμό ακρίβειας στα πρόσφατα πυραυλικά του πλήγματα έχει την σημασία του και παράλληλα «λέει πολλά» για το κινεζικό πυραυλικό πρόγραμμα.
Το μικρό CEP των ιρανικών πυραύλων που χτύπησαν αμερικανικούς στόχους στο Ιράκ ήταν κάτι σαν αφύπνιση, γκρεμίζοντας προκαταλήψεις με τον πιο θεαματικό τρόπο. Η προκατάληψη ότι οι Κινέζοι διαθέτουν πολλούς βαλλιστικούς πυραύλους αλλά περιορισμένης ακρίβειας μήπως είναι η επόμενη που πρέπει να αρθεί;
Αλέξανδρος Θεολόγου