Πριν ακριβώς ένα χρόνο, η ΠΤΗΣΗ έκανε ένα “αιρετικό” δημοσίευμα. Πρώτη δημοσίευσε την άποψη πως η Τουρκία δεν μπορεί να παραλάβει και F-35 και S-400. Όσοι μας διαβάζουν από τα τέλη Νοεμβρίου του 2016, όταν το παλιό μας blog έγινε ένα δυναμικό site, θα θυμούνται πως κάναμε αρκετές “προβλέψεις” που πέφταμε συνήθως μέσα. Το δημοσίευμα, που άπειρα μέσα στην Ελλάδα προσπάθησαν να το κάνουν “αποκλειστικό” δημοσιεύτηκε πέρσι τον Απρίλιο του 2017. Για όσους θέλουν να δουν τι έλεγε η ΠΤΗΣΗ πριν ένα έτος, όταν κάποιοι πρότειναν αγορές Su-35 και S-400 για την Ελλάδα ελέω Ξανθού Γένους και προβλέψεις γερόντων, είχαμε προβλέψει, ίσως με δολοφονική ακρίβεια, τι επρόκειτο να συμβεί, και τι προβλήματα θα δημιουργούσε η προμήθεια πυραύλων S-400 στην Τουρκία, ας διαβάσουν το τότε δημοσίευμά μας εδώ.
Πριν λίγο καιρό, κι ενώ οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, κάναμε και μια άλλη πρόβλεψη, βασισμένη όχι σε “προφητείες”, αλλά στην κοινή λογική. Ουσιαστικά προβλέψαμε την ανάγκη αγοράς ρωσικών μαχητικών Su-35 και ίσως Su-34, σε κάλυψη των αναγκών της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας μέχρι την εισαγωγή σε υπηρεσία του TF-X. Φυσικά οι απανταχού Έλληνες φίλοι της Ρωσίας ανατρίχιασαν, αλλά το άρθρο βασίστηκε στην λογική. Η Ρωσία είναι αυτή την στιγμή ένας εξαιρετικός σύμμαχος για την Άγκυρα, και με συμφέροντα που συμπλέουν. Αν τα F-35 δεν βαφτούν ποτέ με τουρκικά εθνόσημα, τότε η THK θα πρέπει να αποκτήσει ένα μαχητικό ισάξιο των ελληνικών F-16V. Και μιας και η Δύση δεν “παίζει”, το Su-35 είναι η μόνη λύση. Δυστυχώς, σε πείσμα πολλών παραγωγών σανού, 1+1 κάνει πάντα 2. Το άρθρο μας μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Καθώς θεωρούμε πως οι περισσότεροι αναγνώστες μας μπαίνουν στην ιστοσελίδα μας προκειμένου να διαβάσουν πραγματικές ειδήσεις, αλλά και αναλύσεις υψηλού επιπέδου, κι όχι τα τετριμμένα άρθρα (για όλα φταίνε οι “κσένοι”), σήμερα αποφασίσαμε να σας μεταφέρουμε ένα θέμα που συζητά εδώ και αρκετό καιρό το επιτελείο μας. Όπως και τα δυο προηγούμενα, θεωρείται κι αυτό αιρετικό, αλλά βασίζεται στην λογική. Θεωρούμε όμως πως είναι κάτι που πρέπει να μοιραστούμε μαζί σας. Όπως συνήθως, εξηγούμαστε…
Σε περίπτωση που ο -ούτως ή άλλως σκληροπυρηνικός- νέος ΥΠΕΞ των ΗΠΑ δεν καταφέρει να πείσει τους Τούρκους να μην αγοράσουν τους ρωσικούς S-400, αυτό αυτομάτως θα σημαίνει πολλά για τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας. Η αγορά S-400 δεν έχει να κάνει τόσο με την εμπορική διάσταση του προβλήματος, και την μη αγορά Patriot ή MEADS από την Τουρκία. Η αμερικανική οικονομία και η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ μια χαρά μπορεί να επιβιώσει και χωρίς μια τουρκική παραγγελία. Οι Patriot/MEADS και ανάλογα συστήματα πουλάνε σαν ζεστό ψωμί, γεμίζοντας τα ταμεία των αμερικανικών εταιρειών, και το στήθος του Τραμπ από περηφάνεια. Συνεπώς το επιχείρημα των “εμπόρων του θανάτου” ΗΠΑ δεν “παίζει”.
Αυτό που μάλλον “παίζει” είναι ο κίνδυνος το κορυφαίο όπλο της Δύσης, το F-35 να εκτεθεί σε ρωσικά “μάτια”. Η ύπαρξη S-400 σε τουρκικό έδαφος σημαίνει ότι θα υπάρχει σε μόνιμη βάση και για πολλά χρόνια εγκατεστημένο ένα ρωσικό επιτελείο μέσα στην τουρκική διοίκηση αεράμυνας. Εκεί οι Ρώσοι θα πρέπει να διασυνδέσουν τους S-400 με τα τουρκικά ραντάρ, με τα AWACS της Τουρκίας και όλους τους αισθητήρες της τουρκικής αεράμυνας. Δεν θα σταματήσουν όμως εκεί.
Όλα τα τουρκικά (και ελληνικά, ιταλικά, ισπανικά κοκ) ραντάρ διασυνδέονται με το ΝΑΤΟ, και δίνουν μάλιστα εικόνα στα περιφερειακά στρατηγεία. Έτσι το ΝΑΤΟ έχει σε πραγματικό χρόνο εικόνα του τι συμβαίνει στον εναέριο χώρο της Συμμαχίας (κι όχι μόνο φυσικά). Μπορεί κανείς να καταλάβει τι σημαίνει να έρθουν Ρώσοι τεχνικοί (που δεν θα είναι ηλεκτρολόγοι αλλαγής πρίζας, αλλά στελέχη με εξαιρετικά προσόντα και ικανότητες) σε επαφή με συστήματα του ΝΑΤΟ, κλειδιά επικοινωνιών και μεταβίβασης δεδομένων. Η σκέψη και μόνο μπορεί να κάνει τους ΝΑΤΟϊκούς στρατηγούς να πάθουν εγκεφαλικό, έμφραγμα ή και αποπληξία.
Ακόμη κι αν η Συμμαχία λάβει τις απαραίτητες “διαβεβαιώσεις” από τους Τούρκους πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, οι τεχνικοί του ΝΑΤΟ δεν έχουν την ίδια άποψη. Ακόμη και μια “κλεφτή” ματιά στο που μπορούν να φτάνουν τα “μάτια” του ΝΑΤΟ, και τα όρια των τεχνικών τους δυνατοτήτων, μπορεί να είναι καταστροφικό για τις ικανότητες αποτροπής της Συμμαχίας. Η πιθανότητα να μην γίνει διασύνδεση S-400 και συστήματος αεράμυνας της Τουρκίας, σημαίνει πως σε μια πιθανή σύρραξη με την Ελλάδα, το πιθανότερο είναι οι S-400 να καταρρίψουν περισσότερα τουρκικά παρά ελληνικά μαχητικά. Συνεπώς, κάτι πρέπει να γίνει, μια σύνδεση ανώτερη του Link11B των ελληνικών S-300 και ισάξια των Link16. Γιατί αλλιώς, αν περιμένουν οι Τούρκοι να επιβεβαιώσουν στόχους φωνητικά, οι SCALP EG/JSOW κοκ θα έχουν κάνει τους χώρους εκτόξευσης των S-400, οικόπεδο.
Ακόμη κι αν το ΝΑΤΟ “αποδεχτεί” την ένταξη των ρωσικών S-400 στην τουρκική αεράμυνα, σημαίνει πως την ίδια περίοδο που οι S-400 θα αναπτύσσονται στην Τουρκία, θα παραδίδονται και τα F-35. Αυτό σημαίνει πως τα F-35, που θα πρέπει να συνεκπαιδεύονται με τουρκικά μαχητικά και την αεράμυνα, θα δίνουν ένα στίγμα, μια ένδειξη, μια ηλεκτρονική υπογραφή (ίσως μόνο από το ραντάρ τους) όποια κι αν είναι αυτή, στα ραντάρ των S-400. Αυτή, όποια κι αν είναι (ή δεν είναι), θα καταχωρείται σε μια βιβλιοθήκη απειλών. Και φυσικά θα την βλέπουν οι Ρώσοι τεχνικοί σύμβουλοι θα χρειάζονται για να μπει σε υπηρεσία ένα σύστημα σαν το S-400.
Στις δυο τελευταίες παραγράφους αναλύσαμε τις τεχνικές δυσκολίες αγοράς των S-400, και δεν αναφέρουμε καν, υπό το πρίσμα της περαιτέρω σύσφιξης των ρωσο-τουρκικών σχέσεων να ξεκινήσουν οι κοινές ρωσο-τουρκικές ασκήσεις και μαχητικά F-35A να βρεθούν κάτω από χώρο ελεγχόμενο από ρωσικά ραντάρ. Όλα τα παραπάνω είναι ενδεχόμενα που η Δύση δεν μπορεί να παραβλέψει. Συνεπώς η ακύρωση ή έστω καθυστέρηση στην παραλαβή των F-35 είναι προ των πυλών για την Τουρκία.
Αν τώρα όλα αυτά προχωρήσουν, τότε αργά ή γρήγορα οι σχέσεις Τουρκίας με ΗΠΑ-ΕΕ θα επιδεινωθούν ραγδαία, και αργά ή γρήγορα το “άτυπο” εμπάργκο που υπάρχει αυτή την στιγμή προς της Τουρκία (για όσους δεν έχουν ενημερωθεί, υπάρχει πράγματι ένα άτυπο εμπάργκο όπλων και κρίσιμων υποσυστημάτων για την Τουρκία από τις ΗΠΑ και την ΕΕ). Τότε αργά αλλά σταθερά τα F-16 θα αντιμετωπίζουν προβλήματα, η λύση των Su-35 θα είναι μονόδρομος, και το TF-X θα βρεθεί χωρίς κρίσιμα υποσυστήματα (κυρίως κινητήρες).
Από την πλευρά τους οι Ρώσοι, έχουν την τεχνολογία (σχεδόν) αλλά στερούνται ισχυρής χρηματοδότησης για την ανάπτυξη του νέου τους μαχητικού PAK-FA ή Su-57. Αυτός είναι και ο λόγος που έβαλαν στο “παιχνίδι” τους Ινδούς, οι οποίοι όμως αποχώρησαν όταν συνειδητοποίησαν πως το Su-57 δεν είναι το υπερμαχητικό που τους υποσχέθηκαν οι Ρώσοι. Επίσης το αεροσκάφος δεν είχε σαφές business plan ανάπτυξης, συνεπώς η εξέλιξή του χανόταν σε επίσης ασαφή χρονοδιαγράμματα. Τέλος, μπορεί το σχήμα του να προϊδέαζε, αλλά οι αναφορές έλεγαν πως τελικά δεν είναι και τόσο 5ης γενιάς. Κοινώς, το αεροσκάφος ήταν όμορφο μεν, ορατό κατά μεγάλο μέρος στα ραντάρ δε.
Με την ίδια λογική, Rafale, F/A-18E/F, ακόμη και οι τελευταίες εκδόσεις των F-15SA, F-16V και Typhoon, έχουν πολύ χαμηλότερο ίχνος στα ραντάρ λόγω AESA και άλλων προβλέψεων. Αλλά δεν μπορεί κανείς να τα πει stealth (ίσως κανείς εκτός από τον Τραμπ, που το είπε για το F/A-18). Κάτι τέτοιο όμως δεν θα ενοχλούσε ιδιαιτέρως την Τουρκία, αρκεί να κατάφερνε να φτιάξει ένα αεροσκάφος που θα είχε τους πηγαίους κωδικούς, θα έβαζε τα δικά της όπλα, και θα το εξέλισσε ακριβώς όπως ήθελε.
Το ίδιο ακριβώς έκανε και με το επιθετικό ελικόπτερο Τ-129 ΑΤΑΚ. Αγόρασε το ιταλικό σχέδιο του Mangusta, παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ κατώτερο όλων των άλλων σχεδιάσεων, και μπόρεσε να το εξελίξει όπως ακριβώς ήθελε. Έτσι έχει τώρα ένα δικό της ελικόπτερο, με δικά της όπλα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιεί κατά το δοκούν χωρίς να δίνει αναφορά σε κανένα. Αν λοιπόν οι Ρώσοι είναι διατεθιμένοι να δώσουν το Su-57 στην Τουρκία, με τους πηγαίους κωδικούς, και τα σχέδια κατασκευής των AL-41, τότε αν το καλοσκεφτεί κάποιος θα ήταν μια κατάσταση win-win για Ρωσία και Τουρκία.
Η Τουρκία θα έφερνε τα χρήματα (που θα ήταν αρκετά, καθώς θα αθροίζονταν τα χρήματα της προμήθειας των F-35, αλλά και της ανάπτυξης του TF-X), αλλά και των προηγμένων τουρκικών ηλεκτρονικών (ASELSAN κοκ), όπως ραντάρ AESA, συστήματα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου, συστήματα μεταφοράς δεδομένων, ηλεκτρο-οπτικά, ενώ οι Ρώσοι θα έφερναν εμπειρά δεκαετιών στην αεροδυναμική, τεχνολογία υλικών και φυσικά κινητήρες. Η Τουρκία είναι ο ιδανικός εταίρος για την Ρωσία στην ανάπτυξη του Su-57 στην θέση της Ινδίας που αποχώρησε. Στην τελική θα μπορούσε να αναπτύξει και μια “δυτικοποιημένη” έκδοση με κινητήρες Rolls-Royce EJ200 και να είναι όλοι “ευχαριστημένοι”!
H Τουρκία θέλει να αναπτύξει ένα μαχητικό αεροσκάφος 5ης ή έστω 4,75 γενιάς, και να το δει να πετάει μέχρι το 2023 (ημέρα που ιδρύθηκε το σύγχρονο τουρκικό κράτος). Θέλει δηλαδή να κάνει κάτι που πολύ πιο προηγμένες χώρες, με πολύ μεγαλύτερο ΑΕΠ χρειάστηκαν διπλάσιο, τριπλάσιο ή περισσότερο χρόνο. Θέλει δε να το έχει ετοιμοπόλεμο μέχρι το τέλος της επόμενης δεκαετίας. Όσα χρήματα κι αν ρίξει -όλως τυχαίως- το Κατάρ, και πάλι θα είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρει η τουρκική αμυντική βιομηχανία, με την παρούσα της κατάσταση. Συνεπώς η λύση της υιοθέτησης του Su-57 είναι η μόνη λύση για ένα αεροσκάφος στα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί.
Η περίπτωση της Τουρκίας, με την χώρα να ισορροπεί μεταξύ Ανατολής και Δύσης έχει κουράσει τους Δυτικούς. Ο Ερντογάν θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ των δυο, καθώς η ανοχή της Δύσης να τον βλέπει να πατάει μεταξύ δυο βαρκών έχει τελειώσει. Το Ινσιρλίκ δεν έχει πια ιδιαίτερη επιχειρησιακή αξία, από τη στιγμή που οι ΗΠΑ έχουν βάσεις σε Ιράκ, Σαουδική Αραβία και ΗΑΕ. Αυτό που έχει σημασία είναι η Ανατολική Μεσόγειος και τα αποθέματα φυσικού αερίου. Αν η Τουρκία διαλέξει Δύση, σημαίνει ότι αγοράζει όλο το “πακέτο”, F-35, Patriot, NATO. Αν διαλέξει Ανατολή, τότε πάμε σε S-400, Su-35 και ένα τουρκοποιημένο Su-57 που θα το λέει TF-X ή Su-57TR, και η Δύση θα του δώσει το παρατσούκλι “Erdoganski”…
