Νέο εγχώριο σκοπευτικό επί κάσκας για κινέζικα μαχητικά

Φωτογραφίες από μαχητικό αεροσκάφος J-10 που διέρρευσαν στο κινέζικο διαδίκτυο απεικονίζουν τον χειριστή του αεροσκάφους να φέρει σύστημα στοχοποίησης επί κάσκας για συμβατούς πύραυλους αέρος αέρος.

Το συγκεκριμένο σύστημα κατά πάσα βεβαιότητα είχε παρουσιαστεί από την κινέζικη εταιρεία AVIC το 2016, συνεπώς η ανάπτυξή του πρέπει να είχε αρχίσει κάποια χρόνια πριν, ενώ τώρα είναι η πρώτη ένδειξη ότι το σύστημα έχει αγοραστεί και για τα προηγμένα κινέζικα αεροσκάφη τέταρτης γενιάς, καθώς το J-20 είναι γνωστό ότι ήταν το πρώτο που εξοπλίστηκε μ’ αυτό.
Πρόκειται για σκοπευτικό σύστημα HMD – Helmet Mounted Display, ήτοι οθόνη επί κάσκας, που είναι πιο ολοκληρωμένο και πλήρες σύστημα σε σχέση με τα πιο απλά συστήματα HMS (Helmet Mounted Sights).
Με το σύστημα αυτό, οι αισθητήρες έρευνας των πυραύλων είναι ανά πάσα στιγμή στραμμένοι στην κατεύθυνση που είναι στραμμένο και το κεφάλι (άρα και το κράνος) του χειριστή κι έτσι μπορούν να «κλειδώσουν» πάνω στον στόχο με μικρό αλλά ουσιαστικό χρονικό κέρδος που μπορεί και να κρίνει την αερομαχία.

Η ουσία είναι ότι με τον τρόπο αυτό, το αεροσκάφος δεν έχει ανάγκη να διαθέτει ανώτερη ισχύ και ευελιξία κι ο χειριστής του να είναι αρκετά ψύχραιμος κι έμπειρος ώστε να βρεθεί στην «ώρα έξι» του αντιπάλου ώστε να έχει μία σίγουρη βολή.
Το σύστημα προορίζεται να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με πύραυλους όπως ο PL-10 που είναι ένας πύραυλος αέρος-αέρος μικρής εμβέλειας πέμπτης γενιάς με καθοδήγηση υπερύθρων και ικανότητα εκτόξευσης σε υψηλό βαθμό πέρα του άξονα του αεροσκάφους (μέχρι 90 μοίρες, δηλαδή κάθετα προς αυτό).
Επιπλέον, έχει και ικανότητα να κλειδώσει πάνω στον στόχο πριν την εκτόξευσή του ή και μετά από αυτήν, οπότε και θα μπορούσε να εκτοξευτεί στα «τυφλά» προς μία γενική κατεύθυνση και να εντόπιζε και κλείδωνε πάνω στον στόχο αυτόματα.

Οι παραπάνω ικανότητες είναι περίπου δεδομένες στην Δύση εδώ και χρόνια με πύραυλους όπως ο ΑΙΜ-9Χ, ο Iris-T και o ASRAAM, που μάλιστα έχουν εξελιχθεί πια με αυξημένες ικανότητες, όπως βολή ακόμα και στο πίσω ημισφαίριο του αεροσκάφους, δηλαδή 180 μοίρες εκτός του άξονα του αεροσκάφους!
Αν λοιπόν η Κίνα καταφέρει να εξοπλίσει με τέτοια σκοπευτικά συστήματα όλα της τα μαχητικά αεροσκάφη, τότε θα γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα υπέρ της, διότι ακόμα κι αν τα εχθρικά μαχητικά διαθέτουν κι αυτά αντίστοιχα συστήματα, τότε η Κίνα θα έχει το πλεονέκτημα λόγω της αριθμητικής της υπεροχής.
Αυτό όπως φαίνεται δεν είναι καθόλου απίθανο δεδομένου του μικρού διαστήματος που μεσολάβησε από την παρουσίαση του συστήματος μέχρι την παράδοσή του σε πτέρυγες μαχητικών πρώτης γραμμής. Εξάλλου η αφρόκρεμα των κινέζικων μαχητικών ήτοι τα πέμπτης γενιάς J-20 διέθεταν τέτοια συστήματα σχεδόν από την πρώτη στιγμή.

Για την ιστορία, η πρώτη υλοποίηση σκοπευτικού συστήματος επί κάσκας εντοπίζεται χρονικά πίσω στη δεκαετία του ’80 και γεωγραφικά όχι εκεί που θα περίμενε κανείς, δηλαδή σε κάποια από τις υπερδυνάμεις της εποχής αλλά… στη Νότια Αφρική.
Από εκεί τα πρώτα πρώιμα συστήματα βρήκαν το δρόμο τους μέχρι τα εργαστήρια της Σοβιετικής Ένωσης αρχικά, κι έπειτα με την πτώση του Απαρτχάιντ και της Δύσης, όπου είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν από κοντά κι επιχειρησιακά σοβιετικά συστήματα επί αεροσκαφών MiG-29 ευρωπαϊκών χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Τότε φάνηκε ξεκάθαρα ότι με ένα τέτοιο σύστημα ακόμα και «πρωτάρηδες» νέοι πιλότοι με ανεπαρκή εκπαίδευση κι εμπειρία θα μπορούσαν να επικρατήσουν εναντίον πολύ πιο έμπειρων πιλότων σε ανώτερης ευελιξίας αεροσκάφη, γεγονός που κατέδειξε ότι σε μία ενδεχόμενη πολεμική αναμέτρηση το αποτέλεσμα δεν θα ήταν αυτό που πολλοί θα περίμεναν…