Του Σπύρου Κονιδάρη, Αντιναυάρχου ΠΝ (ε.α.) επίτιμου υπαρχηγού Στόλου – MSEE
«Πυρ ομαδόν από την Επιτροπή Αμύνης του “xxx” Κοινοβουλίου εξαπολύθηκε με την έκδοση μελέτης για το μέγεθος και τις ικανότητες του Πολεμικού Ναυτικού που κοινοποιήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου. Η έκθεση αποτελεί καταπέλτη για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στους εξοπλισμούς και το στρατηγικό σχέδιο του Στόλου: λίγες κύριες μονάδες επιφανείας είναι διαθέσιμες, οι ικανότητες πλήγματος είναι περιορισμένες, πληροφορίες για την επιχειρησιακή κατάσταση των αεροσκαφών και τη διαθεσιμότητά τους απλά δεν υπάρχουν, περιορισμοί στον προϋπολογισμό και καθυστερήσεις στην παράδοση νέων πλοίων καθώς και μια λίστα με προβλήματα που περιλαμβάνονται στο γενικότερο θέμα με τίτλο: “Χρειαζόμαστε μεγαλύτερο Ναυτικό”. Η “γκρίνια” … για να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα και ιδιαίτερα η αγωνία μελών του σώματος αξιωματικών αλλά και πολλών επωνύμων και ανωνύμων φίλων του “xxx” Ναυτικού είχε λάβει τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλες διαστάσεις για την κακή κατάσταση του στόλου, τη συρρίκνωση των κυρίων μονάδων επιφανείας και την πλημμελή τους φροντίδα. Η μείωση των διαθεσιμοτήτων και ο παροπλισμός πλοίων και αεροσκαφών χωρίς να αντικαθίστανται, είναι μια πραγματικότητα στις Ε.Δ. εδώ και καιρό καθώς η μία κυβέρνηση μετά την άλλη έβρισκε στη μείωση της οροφής των δυνάμεών τους τη χρυσή λύση για να περικόπτει δαπάνες. Είναι, ωστόσο η πρώτη φορά που η αντίδραση στην καθοδική πορεία του Ναυτικού έρχεται από το επίσημο ελεγκτικό όργανο, την κοινοβουλευτική Επιτροπή Αμύνης και μάλιστα με τη μορφή έκθεσης “κατηγορώ” για τους χειρισμούς της κυβέρνησης.
Το Πολεμικό Ναυτικό το κατεξοχήν “μακρύ χέρι” στο να αντιδρά στις κρίσεις ανταποκρινόμενο στα παγκόσμια πράγματα. Οι προκλήσεις είναι μεγάλες, συνεχίζει η έκθεση. Ο κόσμος αλλάζει με ασύλληπτη ταχύτητα και το περιβάλλον που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν θα είναι εξαιρετικά απαιτητικό. Εδώ κάπου ξεκινούν τα “δύσκολα”, καθώς η επιτροπή κατακεραυνώνει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμύνης για την κατάσταση που επικρατεί.
Παράγοντες που ταλανίζουν χρόνια το “xxx” Ναυτικό, όπως ο μακρύς χρόνος συντήρησης των πλοίων, η ανάγκη να τεθούν προτεραιότητες στη λειτουργία της ναυπηγικής βιομηχανίας, η μειωμένη ικανότητα για διεξαγωγή επιχειρήσεων χωρίς την υποστήριξη σημαντικών συμμάχων και η περικοπή μονάδων στόλου και ειδικά πλοίων υποστηρίξεως, έχουν πατάξει την ικανότητα του «.» Ναυτικού να ανταποκριθεί στην αποστολή για την οποία το προορίζουν οι ηγεσίες των τελευταίων κυβερνήσεων. Το παράδοξο που σημειώνει η επιτροπή είναι προφανές: οι ίδιες οι πολιτικές ηγεσίες “πυροβολούν τα πόδια τους” αφού αποδυναμώνουν το μέσο από το οποίο περιμένουν να προωθήσουν τα σχέδιά τους».
Διαβάζοντας το παραπάνω αρχικό μέρος του άρθρου με τίτλο «Πυρά της Βρετανικής Βουλής για την κατάσταση του Στόλου», στο Navaldefence.gr και στην σχετική βρετανική έκθεση “We’re going to need a bigger Navy”, σκέφτηκα πως ο αρθρογράφος αυτός και η έκθεση της Επιτροπής θα μπορούσε άνετα να αναφέρεται στην Ελλάδα των τελευταίων 20 ετών. Το ότι αναφερόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Βρετανικό (το «xxx» όπως το γράψαμε) Ναυτικό, παρά την στιγμιαία ανακούφιση μου, δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης ούτε την πραγματικότητα που βιώσαμε στη χώρα μας, με την πλήρη απαξίωση των Ε.Δ., των στελεχών και των οπλικών συστημάτων τους, για μια 20ετία.
Το τι ακριβώς έγινε, το έχουν υποστεί όλοι όσοι την περίοδο αυτή είτε υπηρέτησαν σε θέσεις ευθύνης ως διοικητές μεγάλων ή μικρότερων σχηματισμών και διοικήσεων, μονάδων υψηλής ετοιμότητας, στην παραμεθόριο, στον Έβρο ή το Αιγαίο, στον Στόλο και στις πολεμικές Μοίρες και τα αεροδρόμια, στους Ναυστάθμους, τις προκεχωρημένες βάσεις κ.τλ., καθώς επίσης και όλο το υπόλοιπο προσωπικό τους από τον Υποδιοικητή τους μέχρι τον νεότερο ΕΜΘ, ΕΠΟΠ. Το έζησαν και το ζουν τα Επιτελεία όλων των Κλάδων, προσπαθώντας να καλύψουν μεγάλες και επιτακτικές ανάγκες με αστείους προϋπολογισμούς (Π/Υ).
Τέλος το βίωσαν και το βιώνουν καθημερινά και οι διευθυντές, το υγειονομικό προσωπικό και τα στελέχη των στρατιωτικών μας νοσοκομείων που επιφορτίστηκαν με την κάλυψη των ελλείψεων και της ανεπάρκειας του Εθνικού Συστήματος Υγείας χωρίς επιπλέον Π/Υ, έναντι συνεχώς αυξανόμενου αριθμού δικαιούχων όλο και μεγαλύτερης ηλικίας, με αποκορύφωμα την αποφασιστική τους συνδρομή στην Δημόσια Υγεία και την κοινωνία στην διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού (στελέχωση δεκάδων κέντρων εμβολιασμού των πολιτών και πολλές επιπλέον σοβαρές νοσηλείες, με συνεχώς μειούμενο προσωπικό).
Όλα αυτά τα υπέστησαν τα στελέχη των Ε.Δ., με αστείες ή καθόλου αποζημιώσεις για τις επιπλέον εβδομάδες/μήνες εν πλώ, ή σε μονάδες εκστρατείας στο ύπαιθρο, για τις εκατοντάδες ώρες εν πτήσει, σε ετοιμότητες/Readiness, βάρδιες, για τα ξενύχτια και τα Σαββατοκύριακα. Προς ολοκλήρωση επισκευών και κάλυψη εκτάκτων αναγκών, για τις ανακλήσεις των θερινών αδειών, και η άρον-άρον επιστροφή των στελεχών από τις διακοπές τους, όλων γενικώς (!) των μονάδων, ακόμη και των υγειονομικών και των λοιπών στελεχών υποστήριξης των στρατιωτικών νοσοκομείων. Αυτών που προσπαθούσαν να συνέλθουν, να δουν τους οικείους τους ή να ξεκουραστούν το καλοκαίρι, στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στα αλλεπάλληλα κύματα πανδημίας όπου τα στρατιωτικά μας νοσοκομεία και τα συνεπή στελέχη τους ήταν συνεχώς σε παμφυλακή και υπερωρία για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες νοσηλείας (μαζί και τα κενά των ανεμβολίαστων συναδέλφων τους που τελούσαν σε αργία).
Και επιπλέον τις πολλαπλές ανάγκες του κλονιζόμενου εθνικού συστήματος Υγείας (με οργάνωση, στελέχωση και λειτουργία πολλών εμβολιαστικών κέντρων σε όλη την χώρα, με μετατροπή του 251 ΓΝΑ σε νοσοκομείο υποδοχής Covid-19 και μεταφορά των δικαιούχων/ ασθενών στα λοιπά στρατιωτικά νοσοκομεία κ.τλ.).
Φοβούμαι όμως ότι τα υπέστησαν, μερικές φορές υπερβολικά και παράλογα, για την αντιμετώπιση του “λύκου στο μαντρί” που (α) μας παίζουν κάθε λίγο τα ελληνικά ΜΜΕ, με ανόητες ανταποκρίσεις -δίκην “πολεμικών ανταποκριτών ”από την Τουρκία σε “απ’ ευθείας σύνδεση”, κάθε ασυναρτησίας που θα εκφέρει τούρκος απόστρατος, στρατηγός, υπουργός, πρόεδρος ή… κοινοτάρχης, χάριν της τηλεθέασης και της κάλυψης δελτίων ειδήσεων ελαχίστου κόστους αλλά διαρκείας πολλών ωρών (!) καθημερινά ή (β) όπως το ζητούσαν και συνεχίζουν να ζητούν μετ’ επιτάσεως διάφοροι επώνυμοι μεν ανεύθυνοι δε, εσχάτως “ειδικοί” περί την άμυνα και την εξωτερική πολιτική της χώρας και κατ’ επέκτασιν (και δικαιωματικά κατά τους ιδίους άλλωστε!) ειδικοί και για τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ε.Δ. της χώρας μας. Με τους περισσότερους από αυτούς το τελευταίο διάστημα, λόγω υποχώρησης της συζήτησης για τα εξοπλιστικά, να έχουν εντρυφήσει και… προβιβαστεί σε ειδικούς “Ουκρανολόγους”.
Μαζί με τους μόνιμους στρατιωτικούς και τους φιλότιμους πολιτικούς υπαλλήλους του ΥΠΕΘΑ, το υπέστησαν και όλοι οι νέοι στρατευμένοι θητείας, που είτε βρέθηκαν χωρίς “μπάρμπα στην Κορώνη” ή με υπερηφάνεια δεν δέχτηκαν να καταφύγουν σε πλάγια μέσα (προκειμένου να υπηρετήσουν δίπλα στο σπίτι τους, σε Μονάδες “φαντάσματα” ή σε γραφεία με μια ολιγόωρη παρουσία τους εκεί 1-2 φορές την εβδομάδα) και υπηρέτησαν σε μάχιμες, υψηλής ετοιμότητας και κοντά στα σύνορα και τα νησιά μονάδες, πλοία και πολεμικές μοίρες.
Η προσέγγιση «ό,τι έγινε – έγινε» βοηθάει/ ξεπλένει τους υπαίτιους, που ως υπεύθυνοι ορίστηκαν, αλλά ανεύθυνοι και ενίοτε επικίνδυνοι, αποδείχθηκαν αλλά παραμένουν στο προσκήνιο και επιμένουν “σώνει και καλά” να μας… ξανασώσουν, αλλά δεν βοηθάει καθόλου ούτε τη χώρα ούτε τον λαό μας. Και ελπίζουμε (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία;) και αναμένουμε από τους κρατούντες, αφενός μεν να εγκαταλείψουν τις πρακτικές του παρελθόντος και τις αποφάσεις από παραινέσεις επίορκων και ευέλικτων (προς ίδιον όφελος και όχι εθνικό) συμβούλων και φαύλων «κύκλων» τους.
Σε ότι δε αφορά την αποτρεπτική μας ικανότητα υπό το πρίσμα των τεράστιων αλλαγών και επιπτώσεων που φέρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, περιμένουμε…
Η συνέχεια στο Naval Defence
