Με αφορμή το θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από την απέλαση και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα μας Ρώσων διπλωματών, αναδημοσιεύουμε παλιότερο άρθρο μας για τη δράση της KGB στην Ελλάδα από το 1974 έως το 1990.
Αρχική δημοσίευση 21 Νοεμβρίου 2017
Αθήνα, Φεβρουάριος 1986. Ένας 50χρονος άνδρας, ο 7χρονος γιος του και μια 30χρονη, καταφθάνουν στο ξενοδοχείο Απόλλων στο Καβούρι, που εκείνη την εποχή χρησιμοποιείται ως κατάλυμα από προσωπικό των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, που υπηρετούν στη κοντινή Αμερικανική βάση του Ελληνικού. Για αυτό το λόγο, το ξενοδοχείο διαθέτει μόνιμη οπλισμένη φρουρά. Ο 50χρονος δεν είναι άλλος από των Συνταγματάρχη Βίκτωρ Γκουντάρεφ της KGB, που υπηρετούσε εκείνη την εποχή στη Σοβιετική πρεσβεία στην Αθήνα. Μαζί είχε τον 7χρονο γιο του και τη 30χρονη ερωμένη του. Επρόκειτο για μια εξαιρετικά σπάνια περίπτωση αυτομόλησης υψηλόβαθμου αξιωματούχου της KGB. (2ος στην ιεραρχία του κλιμακίου της KGB στην Ελλάδα)
Κατόπιν, ο Γκουντάρεφ μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου ζήτησε άσυλο και πρόσφερε τις υπηρεσίες του στη CIA. Ήταν ιδιαίτερα περιγραφικός για τις μυστικές επιχειρήσεις της KGB στην Ελλάδα τόσο στις αναφορές του στη CIA όσο και σε ομιλίες σε συνέδρια και συναντήσεις που συμμετείχε. Σύμφωνα λοιπόν με τον Γκουντάρεφ, κύρια αποστολή της KGB στην Ελλάδα, ήταν η δημιουργία ρωγμών στις Ελληνοαμερικανικές σχέσεις, ειδικά όσον αφορά τις Αμερικανικές βάσεις στη χώρα (σε κάποιες από αυτές τις βάσεις υπήρχαν πυρηνικές βόμβες, έτοιμες για χρήση, σε περίπτωση πολέμου ΝΑΤΟ-ΕΣΣΔ). Ειδικά για το δεύτερο, οι Σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες, είχαν οργανώσει επανειλημμένως διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης και κατά των πυρηνικών, σε μια προσπάθεια να επηρεαστεί η κοινή γνώμη και η εκάστοτε κυβέρνηση, εναντίον της ύπαρξης αυτών των βάσεων σε ελληνικό έδαφος. Στη πραγματικότητα, η ΕΣΣΔ επιδίωκε την αποπυρηνικοποίηση της Ελλάδας, στα πλαίσια αντιμετώπισης της στρατιωτικής απειλής, προερχόμενης από τα νοτιοδυτικά σύνορά της.
Επιπλέον ισχυρίστηκε ότι είχαν στρατολογηθεί Έλληνες δημοσιογράφοι για να προωθούν τα Σοβιετικά συμφέροντα. Ακόμη και ο γάμος της Χριστίνας Ωνάση με τον Ρώσο Σεργκέι Καούζοφ, το 1978, υπάλληλο της εταιρείας Sovfracht (πλοία, μεταφορές κτλ), ήταν αποτέλεσμα παρέμβασης της KGB, προκειμένου οι Σοβιετικοί να εκμεταλλευτούν τον τεράστιο στόλο της οικογένειας Ωνάση για την μεταφορά του πετρελαίου με τα δεξαμενόπλοιά της και να υποβαθμίσουν την αναγκαιότητα κατασκευής αγωγού που θα μετέφερε πετρέλαιο από το Ιράν, μέσω Τουρκίας και Ελλάδας, στη δυτική Ευρώπη. Μέσω της μερίδας του τύπου που έλεγχαν, οι Σοβιετικοί επιχειρούσαν συνεχώς να αποδομούν την εικόνα του Κ. Μητσοτάκη, παρουσιάζοντάς τον ως »παιδί» της Δύσης και παράλληλα εξυμνούσαν τον Α Παπανδρέου, που ως γνωστόν, είχε κατά καιρούς ακολουθήσει αντιαμερικανική πορεία.
Μια άλλη πτυχή των ισχυρισμών του Γκουντάρεφ, έχει να κάνει με την υποτιθέμενη χρηματοδότηση του ΚΚΕ από τη Σοβιετική Ένωση. Ως βίτρινα των οικονομικών δραστηριοτήτων της KGB στη Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε η εταιρεία ΒΕΚ. Επιστολές της εταιρείας προς τη Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ (Πολίτμπιρο), φέραν την υπογραφή του τότε οικονομικού υπευθύνου του ΚΚΕ, Γιάννη Μαυρομάτη. Σε μία από αυτές, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Γκουντάρεφ, ο Γ. Μαυρομάτης εξέφραζε την ευγνωμοσύνη του προς το Πολίτμπιρο για την Σοβιετική οικονομική υποστήριξη. Μάλιστα αναφέρονται και άλλες Ελληνικές εταιρείες όπως η ΕΝΕΡΒΕΚ και η ΤΕΧΝΟΒΕΚ που είχαν (ύποπτες) εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές με την ΕΣΣΔ, για λογαριασμό του ΚΚΕ.
Γρηγόρης Φαράκος – ο αποστάτης
Ο Γρηγόρης Φαράκος, διετέλεσε ΓΓ του ΚΚΕ τη περίοδο 1989-1991, και κατόπιν εντάχθηκε στο Συνασπισμό, που διαχωρίστηκε εκείνη τη εποχή από το ΚΚΕ. Ο γηραιός πολιτικός της αριστεράς είχε δηλώσει ότι η σχέση του ΚΚΕ με την ΕΣΣΔ δε περιοριζόταν μόνο σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, αλλά και σε τακτικές και γενναίες οικονομικές επιχορηγήσεις. Μάλιστα, τα 2/3 του προϋπολογισμού του κόμματος προέρχονταν από μυστικά κονδύλια της Σοβιετικής Ένωσης. Εκείνη τη εποχή, υπήρχε η φήμη ότι μεγάλα χρηματικά ποσά, έφταναν στην Ελλάδα μέσα σε διπλωματικούς σάκους και προορίζονταν για το ΚΚΕ. Δημοσιεύματα της εποχής (1991) κάναν λόγο για ποσά που έφταναν τα 400.000.000 δραχμές ετησίως. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, ο Γ. Φαράκος αποτέλεσε κόκκινο πανί για το ΚΚΕ. Σε μετέπειτα συνέντευξή του (1997) στο ΒΗΜΑ είχε δηλώσει: »Εκείνο που θέλω να σημειώσω είναι ότι από την πλευρά των χωρών του ανατολικού μπλοκ χρησιμοποιήθηκε για αυτόν τον σκοπό (της κατασκοπίας) ένας αριθμός στελεχών και μελών του ΚΚΕ».
Το ΚΚΕ διέψευσε κατηγορηματικά τις αποκαλύψεις Γκουντάρεφ και τα λεγόμενα του Γ. Φαράκου. Απέδωσε τις κατηγορίες σε προσπάθεια διάσπασης του Κομουνιστικού Κινήματος στην Ελλάδα από δυτικά κέντρα εξουσίας και τους εδώ συνεργάτες τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα αποτέλεσε λαμπρό πεδίο δράσης ξένων μυστικών υπηρεσιών, κυρίως της CIA και της KGB για πολλά χρόνια λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ως η χώρα μέλος του ΝΑΤΟ που συνόρευε με τις χώρες που βρίσκονταν πίσω από το παραπέτασμα. Μάλιστα, η Ελλάδα αποτελούσε βασικό παίκτη στα πολεμικά σχέδια των Αμερικανών σε περίπτωση πολέμου με την ΕΣΣΔ. Η χώρα μας, φιλοξενούσε μεγάλο αριθμό πυρηνικών βομβών, που βρίσκονταν διάσπαρτες σε Αμερικανικές βάσεις ανά την επικράτεια και που θα φορτώνονταν σε αεροσκάφη, σε περίπτωση πολέμου. Είναι λογικό λοιπόν, η Σοβιετική αντικατασκοπεία, να θέλει να διαλύσει το νοτιοανατολικό σκέλος του ΝΑΤΟ, για λόγους πρωτίστως στρατιωτικούς. Αυτό φάνηκε και στο τρόπο αντιμετώπισης της Ελληνοτουρκικής κρίσης το 1974, όπου οι Σοβιετικοί κράτησαν ευνοϊκή στάση έναντι των γειτόνων, προκειμένου να διαλύσουν τον αμυντικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ στην ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Πηγές: Los Angeles Times
New York Times
Historical Dictionary of Cold War Counterintelligence – Nigel West
Global Intelligence Files
Διαβάστε επίσης
Η υπόθεση κλοπής των απορρήτων σχεδίων του πυραύλου Stinger από την Ελλάδα
Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης απέναντι στη τουρκική εισβολή της Κύπρου το 1974
1989 – Δρέσδη: Η άγνωστη δράση του Αντισυνταγματάρχη της KGB Βλ. Πούτιν και η “γέννηση” ενός ηγέτη
