Πρέπει να ομολογήσουμε πως το καμάρι του Ελληνικού Στρατού και ειδικά των Τεθωρακισμένων είναι το Leopard2HEL, ένα προηγμένο άρμα μάχης που πραγματικά δεν υπάρχει ικανός αντίπαλός του στην περιοχή μας. Οι Τούρκοι έχουν έναν -μεγάλο- αριθμό Leo2A4, αλλά ίσως μεγαλύτερος κίνδυνος είναι τα εκσυγχρονισμένα M60T Sabra. Βέβαια, κάπου στο βάθος ΘΑ έρθουν και τα Altay.
Παρουσίαση των δυνατοτήτων αναβάθμισης των ελληνικών Leopard 2A4 από την KMW και την ελληνική HDVS
Το θέμα των τουρκικών Leo2A4 το έχουμε θίξει πολλάκις. Ήταν λάθος, να μην πούμε έγκλημα, που δεν υποχρεώσαμε την γερμανική πλευρά να μην δώσει το συγκεκριμένο άρμα και στους Τούρκους όταν αγοράσαμε τα Leo2HEL. Όπως λάθος ήταν που δεν “σκουπίσαμε” κάθε διαθέσιμο άρμα μάχης Leo2A4/A5/A6 από την Δυτική Ευρώπη, όταν αυτά γινόντουσαν διαθέσιμα. Εντάξει, έχουμε κάνει και μεγαλύτερα σφάλματα, αλλά ειδικά αυτό με τα τουρκικά Leo2A4 διεκδικεί Όσκαρ απρονοησίας.
Από εκεί και πέρα, πραγματικά για την Τουρκία ισχύει το χάος. Καθώς μεγάλες περιοχές της χώρας δεν εμπίπτουν στη συνθήκη CFE, διατηρεί αρκετές χιλιάδες άρματα μάχης, κυρίως όμως αμερικανικά M60A3TTS, αλλά και αρκετά Μ48Α5Τ2. Οι τουρκικές βιομηχανίες έχουν κάνει διαφόρων επιπέδων μικρο-εκσυγχρονισμούς, αλλά η αλήθεια είναι πως η κατάσταση των τουρκικών αρμάτων δεν είναι η καλύτερη.
Από ελληνικής πλευράς, η απόσυρση των Μ60Α3, Leopard 1V, M60A1, Leopard 1GR, άφησε έναν σχετικά ομοιογενή στόλο βασισμένο σε εκσυγχρονισμένα M48A5 MOLF (στα νησιά), αλλά, κυρίως, Leopard 1A5. Τα τελευταία, αποτελούν την πλέον προηγμένη έκδοση Leopard 1 σε υπηρεσία, και είναι ίσως τα πλέον προηγμένα άρματα της γενιάς τους.
To Leopard 1A5 προέρχεται από ένα πλήρες πρόγραμμα εκσυγχρονισμού που υλοποιήθηκε στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’80, και στόχευε στην βελτιωμένη νυχτερινή όραση και στην εγκατάσταση ενός σύγχρονου συστήματος ελέγχου πυρός. Συνολικά 1225 άρματα Leo1A1/1A2 επιλέχθηκαν ως βάση για αυτή την αναβάθμιση, η οποία είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή, εξαιτίας του εντελώς επανασχεδιασμένου πύργου.
Στα άρματα εγκαταστάθηκε ένα νέο σύστημα ελέγχου πυρός Krupp-Atlas Elektronik EMES 18 καθώς κι ένα προηγμένο σύστημα νυχτερινής σκόπευσης εγκατεστημένο στην επάνω δεξιά πλευρά του πύργου, μπροστά από την καταπακτή του κυβερνήτη. Το άρμα έχει δυνατότητα βολής εν κινήσει, και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα, ενώ ο υπολογιστής μπορεί να βάλει βλήματα APFSDS. Η μετατροπή ξεκίνησε το 1987 και κράτησε αρκετά χρόνια. Συνεπώς, όταν τα παρέλαβε ο ΕΣ ήταν σχετικά καινούργια και μόλις εκσυγχρονισθέντα.
Τολμούμε να πούμε πως το άρμα είναι ανώτερο από το Μ60Α3TTS σε ηλεκτρονικά, ενώ ο Ελληνικός Στρατός είναι πολύ ευχαριστημένος από την απόδοσή του αλλά και την υψηλή του αξιοπιστία. Ουσιαστικά, ο Ελληνικός Στρατός είναι πλέον Leopardοκρατούμενος, καθώς τα βασικά άρματα μάχης, που θα σηκώσουν το βάρος της σύγκρουσης στον Έβρο, είναι Leopard.
Το μεγάλο απόθεμα ανταλλακτικών και πυρομαχικών για τα Leo1A5, αλλά και τα ικανά ηλεκτρονικά τους, τα κάνουν ιδανικά για τον ΕΣ, ειδικά την περίοδο της κρίσης. Άλλωστε υπάρχουν αρκετά πυροβόλα και κινητήρες από άλλα άρματα που έχουν αποσυρθεί, ενώ τα πληρώματα και το προσωπικό ξέρουν τα άρματα πλέον “απέξω και ανακατωτά”. Αν και ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, εντούτοις δεν φαίνεται να χρειάζεται αυτή τη χρονική στιγμή κάποια αλλαγή στα ηλεκτρονικά του, που για την ώρα υποστηρίζονται επαρκώς.
Με λίγα λόγια, αν και η κορωνίδα των Τεθωρακισμένων είναι το Leo2HEL, το άρμα που θα κερδίσει τον πόλεμο, θα είναι το Leo1A5, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως υπηρετούν πάνω από 500 άρματα στις επιλαρχίες τεθωρακισμένων. Κι όμως, αυτό το άρμα, το οποίο θα πρέπει να σηκώσει το βάρος των ελιγμών στον Έβρο, η βάση των ΤΘ, έχει ένα μεγάλο και εξαιρετικά αδύνατο σημείο. Τη θωράκιση.
Οι αναγνώστες μας θα θυμούνται πως η ΠΤΗΣΗ δεν συνηθίζει να κρούει τόσο αρνητικά τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως το κύριο άρμα μάχης του ΕΣ είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε ότι αφορά την θωράκισή του. Το Leo1A5 όπως είπαμε παραπάνω, προέρχεται από μετασκευές Leo1A1/A2, συνεπώς δεν μπορούμε να τα θεωρήσουμε εξαιρετικά από πλευράς προστασίας.
Το αντίθετο, καθώς οι ίδιοι οι Γερμανοί γνώριζαν το μεγάλο μειονέκτημα του Leo1A1. Έτσι, το Leo1A3/A4 είχε νέο πύργο, πολύ πιο ευρύχωρο, αλλά το κυριότερο, με διπλό επίπεδο προστασίας. Το περίεργο είναι πως τα ελληνικά Leo1GR ήταν στο επίπεδο Leo1A3/A4, αλλά δεν άξιζε ο εκσυγχρονισμός τους σε επίπεδο Leo1A5, καθώς ο ΕΣ είχε παραλάβει μεγάλο αριθμό Leo1A5. Έτσι, αποσύρθηκαν τα Leo1GR που είχαν ανώτερο επίπεδο προστασίας μεν, ήταν κατώτερα όμως σε ότι αφορά τα ηλεκτρονικά ενώ μαζί τους αποσύρθηκαν και τα Leo1V από την Ολλανδία.
Τώρα, για να γίνουμε κατανοητοί, το άρμα μπορεί να διατρηθεί στα πλευρά ακόμη κι από το πυροβόλο των 25mm Bushmaster από ικανή απόσταση. Αυτό σημαίνει πως τα άρματα, ακόμη κι αν δεν καταστραφούν, θα βγουν σίγουρα εκτός μάχης, και μάλιστα όχι από κάποιο αντιαρματικό βλήμα, όχι από Α/Τ πύραυλο, αλλά από διατρητικά βλήματα των 25 mm τουρκικών AIFV ACV-30. Κάπου εδώ, ας κάνουμε χειρότερη την κατάσταση λέγοντας πως τα ελληνικά Leo1A5 δεν έχουν κάποιο ΤΟΜΑ να τα συνοδεύει, συνεπώς η θωράκιση παίζει μεγάλο ρόλο στην επιβιωσιμότητα.
Το πρόβλημα το γνώριζαν όλοι οι χρήστες του τύπου, γιαυτό και το αντικατέστησαν με τα Leo2. Ο Καναδάς έκανε κάτι άλλο, πολύ πιο απλό και δημιουργικό. Τοποθέτησε περισσότερη θωράκιση σε κάποια άρματα, πριν τα αποστείλει σε υπερπόντιες αποστολές (Κόσοβο και Αφγανιστάν). Το άρμα είναι εξαιρετικό για πολλές αποστολές χαμηλής ή υψηλής έντασης, και το πυροβόλο των 105 χιλιοστών επίσης ικανότατο, συνεπώς δεν υπήρχε λόγος να μην σταλεί σε εμπόλεμες ζώνες. Απλά χρειαζόταν μια ικανότερη θωράκιση, που οι Καναδοί την βρήκαν στη MEXAS.
Μιας και δεν υπάρχουν διαθέσιμα πλέον Leo2A4/5/6 μεταχειρισμένα, πολλοί θεωρούν “εύκολο” να ζητήσουμε 400 ή περισσότερα Μ1Α1/Α2 από τις ΗΠΑ, και να αντικαταστήσουμε τα άρματα πρώτης γραμμής και ειδικά τα Leo1A5.
Το θεωρούμε δύσκολο, καθώς η εισαγωγή ενός νέου τύπου σε ευρεία κλίμακα θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει. Το κόστος εισαγωγής 400 ή περισσοτέρων αρμάτων επιπέδου M1A1/A2 θα ήταν ίσως καταστροφικό για τον ΕΣ σε ότι αφορά τη δυνατότητά του να χρηματοδοτήσει άλλα προγράμματα.
Αντίθετα, η διατήρηση σε υπηρεσία για αρκετά χρόνια ακόμη των σχετικά σύγχρονων Leo1A5 θα είχε μεγαλύτερη αξία, ειδικά αν συνδυαζόταν με ένα πρόγραμμα αναβάθμισης της θωράκισής τους, αντίστοιχο με αυτό που υλοποίησε ο Καναδάς. Σημειώνουμε πως από την εποχή της καναδικής αναβάθμισης, έχουν περάσει αρκετά χρόνια και η τεχνολογία έχει κάνει άλματα. Υπάρχουν στην Ελλάδα εταιρείες όπως για παράδειγμα η EODH, που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις.
Πριν λοιπόν, αρχίσουμε να εξετάζουμε λύσεις όπως τα συστήματα ενεργής προστασίας για τα άρματα Leo1, αλλά και το εκσυγχρονισμό των Leo2A4, θα πρέπει να βρούμε μια χαμηλού κόστους λύση για τα Leopard 1A5 του ΕΣ. Το κορμό των ελληνικών αρματικών δυνάμεων. Στο θέμα των Leo1A5 θα επανέλθουμε, καθώς ο μεγάλος αριθμός που υπάρχει σε υπηρεσία, αξίζει τον κόπο να εξεταστεί για ένα μεγαλύτερο πρόγραμμα αναβάθμισης.
