Προγραμματισμένη να εκτοξευτεί στις 25 Ιουνίου (03:30 UTC), από το Kennedy Space Center με φορέα το SpaceX Falcon (4-hour launch window) είναι μια “παράξενη” διαστημική συσκευή σε μέγεθος κουτιού παπουτσιών, με την ονομασία LightSail 2.
Η συσκευή, βάρους 5 κιλών, δυο εβδομάδες μετά την άφιξη της στο διάστημα, θα αναπτύξει ένα ηλιακό πανί εμβαδού 32 τετραγωνικών μέτρων και θα προσπαθήσει να αλλάξει την τροχιά του αξιοποιώντας τα φωτόνια του ηλιακού “ανέμου” που θα πέφτουν απαλά πάνω στο ιστίο, αξιοποιώντας τον ηλιακό «άνεμο» που θα αποτελεί την κινητήρια δύναμη για το σκάφος.
Το σκάφος αναπτύχθηκε από την Planetary Society, στα πλαίσια του Space Test Program (STP-2) και κατασκευάσθηκε από την εταιρεία Stellar Exploration Inc,
Πρόκειται για το αποκορύφωμα ενός δεκαετούς προγράμματος επιστημόνων και μηχανικών της Πλανητικής Εταιρείας, η οποία είχε ιδρυθεί το 1980 από τρεις “διαστημικούς” οραματιστές, μεταξύ των οποίων ο διάσημος αστρονόμος Καρλ Σέιγκαν (Carl Sagan, Louis Friedman, and Bruce Murray)
«Πριν από 40 χρόνια ο καθηγητής Καρλ Σέιγκαν παρουσίασε το όραμα για ένα διαστημικό σκάφος με ηλιακό ιστίο που θα μπορούσε να εξερευνήσει το διάστημα. Χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο υποστήριξαν αυτή την αποστολή», δήλωσε ο επικεφαλής της Πλανητικής Εταιρείας CEO Bill Nye.
Αν η αποστολή είναι επιτυχής, το LightSail 2 θα γίνει το πρώτο διαστημικό σκάφος που θα κινείται και αλλάζει την τροχιά του γύρω από τη Γη με τη βοήθεια μόνο ενός ιστίου και του ηλιακού φωτός. Η εκτόξευση του θα γίνει μαζί με άλλους 23 δορυφόρους που θα τεθούν σε τρεις διαφορετικές τροχιές, στο πλαίσιο του πιλοτικού διαστημικού προγράμματος Space Test Program-2 του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ. Το LightSail 2 θα βρίσκεται μέσα στη διαστημοσυσκευή Prox-1 (με μέγεθος βαλίτσας) και θα απελευθερωθεί από αυτήν 7 μέρες μετά την εκτόξευση του.
Λίγες μέρες αργότερα, το LightSail-2 θα ανοίξει 4 ηλιακούς συλλέκτες και 4 τριγωνικού σχήματος ιστία κατασκευασμένα από Mylar, με συνολική επιφάνεια 32 m2 και πάχους μόλις 4,5μm, τα οποία θα στραφούν προς τον Ήλιο. Ένα μήνα μετά, η συνεχής ηλιακή ώθηση ελπίζεται ότι θα επιτρέψει στο LightSail-2 να κερδίσει ύψος, κινούμενο πλέον σε υψηλότερη τροχιά από την αρχική των 300Km, φθάνοντας σε ύψος έως 865Km, υπερδιπλάσιο από αυτό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Το LightSail-2 αναμένεται να είναι ορατό τις νύχτες από αρκετά μέρη της Γης. Αφού περιφέρεται γύρω από τη Γη για περίπου ένα χρόνο, τελικά θα υποκύψει στη βαρύτητα του πλανήτη μας και, χάνοντας σταδιακά ύψος, θα καταστραφεί κατα την είσοδό του στην ατμόσφαιρα.
Η Πλανητική Εταιρεία είχε εκτοξεύσει το 2015 ένα σχεδόν πανομοιότυπο σκάφος, το LightSail-1, το οποίο δοκίμασε το σύστημα ξεδιπλώματος του ιστίου. Νωρίτερα, το 2005, είχε εκτοξεύσει αντιστοιχη συσκευή με μεγαλύτερο ιστίο, την Cosmos 1, η οποία όμως δεν κατάφερε να τεθεί σε τροχιά λόγω αποτυχίας του ρωσικού πυραύλου μεταφοράς να φτάσει σε τροχιά.
Το πρόγραμμα LightSail, που ξεκίνησε το 2009, έχει ήδη προσφέρει χρήσιμα στοιχεία σε άλλους φορείς. Το σκάφος NEA Scout της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) θα εκτοξευθεί για τη Σελήνη με την πρώτη πτήση του νέου μεγάλου αμερικανικού πυραύλου βαρέων βαρών Space Launch System (SLS) και θα χρησιμοποιήσει ένα ηλιακό ιστίο για να επισκεφθεί ένα κοντινό στη Γη αστεροειδή.
Το πρώτο ηλιακό «πανί» είχε τεθεί σε τροχιά από την Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία το 2010, ενώ λίγο αργότερα την ίδια χρονιά η NASA έκανε κάτι ανάλογο. Στόχος από τότε μέχρι σήμερα, είναι να δοθεί μια απάντηση στο κατά πόσο τα ηλιακά ιστία αποτελούν εναλλακτικό τρόπο κίνησης, είτε μικρών δορυφόρων μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, είτε ακόμη και μεγαλύτερων σκαφών για μακρινά διαστρικά ταξίδια, χωρίς να χρειάζονται τόνοι καυσίμων που θα βαραίνουν υπερβολικά το σκάφος.
Από την άλλη, τα ηλιακά ιστία επιτρέπουν μια αργή αλλά συνεχή πρόωση, οπότε θεωρητικά τουλάχιστον είναι δυνατό να αναπτυχθούν απίστευτες ταχύτητες.