Η αναβάθμιση των MLRS στο επίπεδο M270A2 του Αμερικανικού Στρατού -που εξετάσαμε σε προηγούμενο άρθρο δεν είναι η μοναδική που υφίσταται. Τρεις ευρωπαϊκές χώρες, Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, χρήστες MLRS υλοποιούν πρόγραμμα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού γνωστό ως MARS-ΙΙ/MLRS-Ε, πυρήνας του οποίου είναι η χρήση του EFCS (European Fire Control System), κατασκευής και σχεδίασης της Airbus Defense and Space.
©Bundeswehr/Mario Bähr
ΑΝΑΛΥΣΗ: Οι δυο αμερικανικές λύσεις, M270A1-MUiC και M270Α2 για εκσυγχρονισμό των ελληνικών MLRS
Οι τρεις Ευρωπαίοι χρήστες MRLS έχουν συνυπογράψει τη συνθήκη περί απαγόρευσης των πυρομαχικών διασποράς (Convention on Cluster Munitions) και το πρόγραμμα MARS-ΙΙ είχε ως στόχο τη συμβατότητα με νεότερα πυρομαχικά GMLRS, όπως τα M31 και M31A1, τα οποία οι τρεις χώρες αποκτούσαν σε αντικατάσταση παλαιότερων της οικογένειας M26, τα οποία απέσυραν λόγω των γομώσεων cluster.
© Bundeswehr/Carl Schulze
To MARS-ΙΙ/MLRS-Ε έχει προταθεί στην Ελλάδα από τη γερμανική KMW με ένα αντίστοιχο «πακέτο» που περιλαμβάνει το ΣΕΠ EFCS (European Fire Control System), το οποίο είναι συμβατό (μόνο) με τις ρουκέτες GMLRS-U και νέο ηλεκτρικό σύστημα περιστροφής/ανύψωσης ELDS (Electrical Launch Drive System) του M269, που θεωρείται ότι έχει χαμηλότερες ανάγκες συντήρησης από το υδραυλικό του M270A2. Πηγές αναφέρουν ότι η πρόταση της KMW είναι χαμηλότερου κόστους της αμερικανικής, αν και τέτοιες πληροφορίες δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν σε αυτή τη φάση. Η γερμανική πρόταση όμως έχει τέσσερα μειονεκτήματα:
1. Αδυναμία σύναψης διακρατικής συμφωνίας και φυσικά χρηματοδότησης του προγράμματος μέσω FMS.
2. Μη συμβατότητα με άλλα υφιστάμενα πυρομαχικά όπως το GMLRS-AW, ATACMS Block IA, τα υπό εξέλιξη πυρομαχικά ER-GMLRS-U/AW, κυρίως όμως με το Deep Strike PrSM. Το πρόγραμμα MARS-ΙΙ/MLRS-Ε στόχευε αποκλειστικά στις ανάγκες των τριών Ευρωπαίων εταίρων και η συμβατότητά του περιορίζεται σήμερα σε πυρομαχικά που υπηρετούν τους αντίστοιχους στρατούς ( GMLRS-U).
Είναι ασφαλές επίσης να υποθέσουμε ότι αυτό θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Από την άλλη είναι πιθανή η κατ’ απαίτηση ολοκλήρωση των υπόλοιπων πυρομαχικών της οικογένειας MLRS στο λογισμικό του EFCS. Το κόστος όμως είναι άγνωστο και θα πρέπει να πληρωθεί αποκλειστικά από τον ενδιαφερόμενο, δηλαδή την Ελλάδα. Επιπλέον, το υπό εξέλιξη ευρωπαϊκό βλήμα, αντίστοιχο του Deep Strike PrSM, είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο ανάπτυξης και η επιχειρησιακή του διαθεσιμότητα «χάνεται» μέσα στη δεκαετία του 2030.
Νέος ευρωπαϊκός πύραυλος εδάφους-εδάφους για τον Πολλαπλό Εκτοξευτή Πυραύλων MLRS
3. Περιορισμό, στην παρούσα φάση του EFCS σε μόνο τρεις χώρες, χωρίς πολύ μεγάλα περιθώρια αύξησης του club, ενώ η δυνητική οικογένεια του CFCS περιλαμβάνει 20 χρήστες του M270 και του HIMARS και φυσικά τη συμβατότητα με τον μεγαλύτερο χρήστη που είναι ο Αμερικανικός Στρατός, για ότι αυτό συνεπάγεται.
4. Απουσία συστήματος C2 (Advanced Field Artillery Tactical Data System).
Με δεδομένη, όπως αναλύθηκε, την ελληνική ανάγκη για πρόσθετα MLRS, η γερμανική πρόταση θα ήταν πολύ πιο ισχυρή εάν περιείχε την πιθανότητα απόκτησης τέτοιων συστημάτων από αποθέματα του Γερμανικού Στρατού. Αυτά ξεπερνούσαν κάποτε τους 250 M270, ενώ σύμφωνα με το τρέχοντα σχεδιασμό οι MARS-II στο μέλλον θα είναι μόνο 38. Σημαντικός όμως αριθμός γερμανικών MLRS έχει ήδη αποσυρθεί από χρόνια και πιθανότατα έχει διαλυθεί, ενώ εάν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα πλεονάσματα η πολιτική βούληση της γερμανικής κυβέρνησης για την παραχώρησή τους είναι άγνωστη.
Η Γερμανία εκσυγχρονίζει 18 ΠΕΠ M270 για την αξιοποίηση κατευθυνόμενων ρουκετών GMLRS
