Ο νέος ισχυρός άνδρας της CDU έχει μάλλον ταπεινή καταγωγή, o πατέρας του ήταν ανθρακωρύχος και η μητέρα του νοικοκυρά. Μεγάλωσε στην πόλη του Άαχεν, δεν σχετίζεται με πολιτικά “τζάκια” και διένυσε τεράστια διαδρομή για να φτάσει στην κορυφή. Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι Τομπίας Μπλάζιους και Μόριτς Κίπερ, που πρόσφατα έγραψαν μία μάλλον κολακευτική βιογραφία του, παραθέτουν ένα χαρακτηριστικό περιστατικό από την παιδική του ηλικία: στον προεκλογικό αγώνα του 1976- Χέλμουτ Κολ εναντίον Χέλμουτ Σμιτ- οι Χριστιανοδημοκράτες στήνουν προεκλογικό περίπτερο στο Άαχεν, ο 15χρονος Άρμιν περνάει από μπροστά και χαμογελάει σε όλους, μέχρι που κάποιος του προτείνει να βοηθήσει στη διανομή των φυλλαδίων. Όσο ντροπαλός φαίνεται ο πιτσιρίκος, τόσο αποφασιστική ακούγεται η απάντησή του: Ναι, να βοηθήσω, αλλά σε κόμμα δεν μπαίνω. Τελικά προσχωρεί στους Χριστιανοδημοκράτες στα 18 του. Πριν, θα εξομολογηθεί ο ίδιος μετά από χρόνια, “μου φαινόταν κάπως βαρετό και είχα χίλια πράγματα στο μυαλό μου”.
Η αλήθεια είναι ότι το επίσημο βιογραφικό του Άρμιν Λάσετ περιλαμβάνει πoικίλα ενδιαφέροντα: σπουδές Νομικής στη Βόννη και στο Μόναχο, ενεργό συμμετοχή στην καθολική ενορία της γειτονιάς του, αλλά και σε συλλόγους καρναβαλιστών, ακόμη κι ένα σύντομο πέρασμα από τη δημοσιογραφία, μεταξύ άλλων ως αρχισυντάκτης του εκκλησιαστικού εντύπου Kirchenzeitung . “Εκτός από τον καθολικισμό, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της ιδιαίτερης πατρίδας του σημάδεψε τον Λάσετ”, γράφει ο Στέφαν Μαρξ σε άρθρο του για το πολιτικό ίδρυμα Κόνραντ Άντεναουερ. “Η πόλη του Άαχεν, που από το 1950 με το βραβείο Καρλομάγνου τιμά προσωπικότητες ή θεσμούς για την προσφορά τους στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, βρίσκεται στο αποκαλούμενο ‘Τριεθνές’, στα σύνορα Γερμανίας, Βελγίου και Ολλανδίας. Από μικρός ο Λάσετ κατανόησε τι σημαίνει να σκέφτεσαι πέρα από εθνικά σύνορα, να πηγαίνεις για μπάνιο στο Βέλγιο ή για ψώνια στην Ολλανδία. Η Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων είναι το νήμα που διατρέχει την πολιτική του σταδιοδρομία”.
Το 1989 ο Άρμιν Λάσετ εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στο Άαχεν, ο νεότερος σε ηλικία μέχρι την εποχή εκείνη. Το 1995 εκλέγεται βουλευτής στην Ομοσπονδιακή Βουλή της Βόννης, το 1999 γίνεται ευρωβουλευτής. Δεν βλέπει την Ευρωβουλή ως ασήμαντη παρένθεση, για έξι ολόκληρα χρόνια θα κινείται μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου, ασχολούμενος με θέματα εξωτερικής πολιτικής και προϋπολογισμού.
Διαβάστε τη συνέχεια στο αφιέρωμα στα ελληνικά της Deutsche Welle