Οι απαρχές της Μοίρας ιχνηλατούνται στον Σεπτέμβριο του 1942, όταν το 3ο Groupe de Chasse (GC3) ενεργοποιήθηκε παρουσία του στρατηγού Charles de Gaulle στην αεροπορική βάση Rayak στη Συρία και έλαβε το όνομα «Normandie». Στο τέλος του 1942 οι Ιπτάμενοι και το προσωπικό υποστήριξης της GC3 μετασταθμεύουν από τη Συρία στο σοβιετικό κέντρο εκπαίδευσης Ivanovo κοντά στη Μόσχα ύστερα από ένα μεγάλο και περιπετειώδες ταξίδι μέσω Ιράκ και Ιράν. Μέρος του προσωπικού αναγκάζεται να παραμείνει στο Ιράν έως και τον Μάρτιο του 1943, πριν κατορθώσει να φτάσει στον τελικό προορισμό του. Τη συγκεκριμένη περίοδο η Μοίρα χωρίζεται και σε δύο Σμήνη λόγω αυξανόμενου αριθμού αεροσκαφών, τις escadrille «Rouen» και «Le Havre». Στο Ivanovo η Μοίρα εκπαιδεύει αρχικά Ρώσους χειριστές στο βασικό στάδιο με διθέσια Yak-7V ώστε να μεταπέσουν στη συνέχεια σε Yak-1, που ήταν και ο τύπος που αποκτήθηκε αργότερα από τη γαλλική Μοίρα.
Οι Γάλλοι πιλότοι δεν περιμένουν πολύ για να έχουν την πρώτη τους εμπλοκή με τις ναζιστικές δυνάμεις. Αμέσως μετά την ανακήρυξή της ως επιχειρησιακής, στα μέσα Μαρτίου 1943, η GC3 στέλνεται στην πρώτη γραμμή με τα Yak-1. Η πρώτη εναέρια νίκη της πιστώνεται από κοινού στους Durand και Preziosi, που κατέρριψαν ένα FW190 στη διάρκεια μιας αποστολής συνοδείας βομβαρδιστικών κοντά στο Σμολένσκ στις 5 Απριλίου. Τον ίδιο μήνα όμως η Μοίρα έχει και τις πρώτες της απώλειες, όταν γερμανικά αεροπλάνα κατέρριψαν τρεις χειριστές της. Τον Ιούλιο του 1943 παραλαμβάνονται Yak-9 που αντιστρέφουν τους όρους και η GC3 αναδεικνύεται κορυφαία για το υπόλοιπο της χρονιάς με 80 καταρρίψεις, αν και το τίμημα ήταν επίσης βαρύ για την ίδια: είκοσι χειριστές της χάθηκαν αφήνοντας στο τέλος Νοεμβρίου μόνο τέσσερις ενεργούς Ιπταμένους που μετατίθενται στην Tula, διακόσια χιλιόμετρα από τη Μόσχα, για ανασυγκρότηση.
Τον Δεκέμβριο του 43 η Normandie αποκτά τον τίτλο του Αεροπορικού Συντάγματος και στις αρχές του 44 υποδέχεται 50 νέους χειριστές που έρχονται από γαλλικές μονάδες της βορείου Αφρικής συγκροτώντας δυο νέες escadrille, τις «Cherbourg» και «Caen». Με την αναδιοργάνωσή της η Normandie φεύγει και πάλι για το μέτωπο για την αποκαλούμενη «δεύτερη εκστρατεία» και την περίοδο Ιουνίου-Ιουλίου 1944 μάχεται σε Λευκορωσία και Λιθουανία. Για τις ηρωικές επιδόσεις της τής απονέμεται από τον Στάλιν ο τίτλος του Συντάγματος Niemen και έκτοτε πλέον γίνεται γνωστή ως Σύνταγμα Normandie-Niemen. Τον Αύγουστο του 1944, έναν χρόνο μετά την παραλαβή των Yak-9, θα υποδεχθεί τα πρώτα Yak-3.
Η πλέον ιστορική όμως στιγμή της θα είναι η 16η Οκτωβρίου 1944: μέσα σε μια ημέρα στη διάρκεια της πρωσικής εκστρατείας σημειώνει 29 αεροπορικές νίκες και γίνεται επίσης η πρώτη γαλλική μονάδα που πατά σε γερμανικό έδαφος, όταν τα αεροπλάνα της προσγειώνονται σε αεροδρόμιο που έχει καταληφθεί στην Πρωσία. Το Σύνταγμα επιστρέφει στην περιοχή της Μόσχας στις 6 Δεκεμβρίου 1944, όπου και το επισκέπτεται ο στρατηγός Ντε Γκολ απονέμοντάς του το ανώτατο γαλλικό παράσημο Croix de la Liberation. Η «τρίτη εκστρατεία» του B΄ΠΠ ξεκινά τον Ιανουάριο του 1945 και πάλι στους ουρανούς της Πρωσίας, στη διάρκεια του οποίου το Normandie-Niemen πετυχαίνει περισσότερες από 100 νίκες. Με την παράδοση της Γερμανίας και το τέλος του πολέμου στην Ευρώπη το Σύνταγμα βρίσκεται και πάλι στη Μόσχα όπου και παρασημοφορείται από τον Στάλιν, ενώ διατηρεί τα αεροπλάνα του ως τιμητική δωρεά της ΕΣΣΔ επιστρέφοντας στην απελευθερωμένη Γαλλία.
H αναχώρηση για τη Γαλλία έγινε στις 15 Ιουνίου 1945 και τα πρώτα αεροπλάνα φτάνουν στο Παρίσι πέντε ημέρες αργότερα. Τελικά, στο αεροδρόμιο του Bourget συγκεντρώθηκαν 37 Yak-3, από τα οποία σήμερα σώζετε μόνο ένα στη συλλογή του Musee de l’Αir et de l’Εspace. Ο συνολικός απολογισμός του Πολέμου για το Σύνταγμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακός: υλοποιήθηκαν περισσότερες από 5.000 αποστολές, 869 από τις οποίες κατέληξαν σε αερομαχίες. Στη διάρκειά τους σημειώθηκαν 273 επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και άλλες 37 πιθανές, περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη γαλλική Μοίρα. Από την άλλη, σαράντα από τους 96 Γάλλους πιλότους που πολέμησαν μαζί της στη Ρωσία σκοτώθηκαν ή η τύχη τους δεν έγινε ποτέ γνωστή.
Μετά τον Β΄ΠΠ το όνομα του Συντάγματος αλλάζει σε Groupe de Chasse 3/5 Normandie-Niemen και εδρεύει στο Toussus le Noble κοντά στο Παρίσι εξοπλισμένο με Yak-3 και NC-900, που αξιοποιούν δυο escadrille, η «Rouen Le Havre» και η «Cherbourg Caen». Στη διάρκεια του 1946 η μονάδα μετακινείται δυο φορές. Η πρώτη από το Toussus le Noble στο Le Bourget και η δεύτερη όταν μετασταθμεύει με τα νεοαποκτηθέντα de Havilland Mosquito στην αεροπορική βάση Rabat στο Μαρόκο υπό την 6η Escadron de Chasse. Έτσι το 1947 ο χαρακτηρισμός της αλλάζει και πάλι από GC3/5 σε GC2/6, ενώ το 1949 η μία από τις escadrille μετασταθμεύει στη Σαϊγκόν εξοπλισμένη με Bell P-63 Kingcobra. Θα ακολουθήσει και η δεύτερη το 1950 με Grumman F-6F Hellcat. Η GC2/6 επιστρέφει στη Γαλλία το 1951 παραλαμβάνοντας αεριωθούμενα SE535 Mistral, που ήταν γαλλικής κατασκευής κατόπιν αδείας de Havilland Vampire FB.51, πριν μετακινηθεί το 1952 στην αεροπορική βάση La Senia στο Οράν της Τυνησίας. Αργότερα μέσα στην ίδια χρονιά θα μετακινούνταν και πάλι στη Rabat AB.
Από το 1957 έως και το 1962 η Μοίρα έχει σταθερή παρουσία στην Αλγερία πετώντας με μαχητικά Δ/Β παντός καιρού Vautour· δεδομένου ότι ο ρόλος της διευρύνθηκε, το 1960 αλλάζει και η ονομασία της σε ECTT2/6 (Escadron de Chasse Tout Temps, Μοίρα Μαχητικών Παντός Καιρού). Μετά την ανακήρυξη της αλγερινής ανεξαρτησίας η Normandie-Niemen μετακινεί όλα τα αεροσκάφη της στο Rabat και την 1η Μαρτίου 1962 η ECTT2/6 γίνεται η δεύτερη Μοίρα της 30ης Escadron de Chasse στη βάση της Orange στη νότια Γαλλία. Έτσι ο χαρακτηρισμός της μεταβάλλεται και πάλι σε ECTT2/30 με καθήκοντα αεράμυνας του νοτιοανατολικού τομέα της γαλλικής επικράτειας. Η ECTT2/30 θα άλλαζε και πάλι έδρα το 1966 από την Orange στη Reims, στη βόρεια Γαλλία, όπου και από το 1971 παραλαμβάνει τα πρώτα F.1C, οπότε και γίνεται EC2/30 από τον Δεκέμβριο του 1973. Το τελευταίο Vautour αποσύρθηκε το 1974 και η Μοίρα είχε πλέον ειδίκευση στην αεράμυνα.
Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου η Normandie-Niemen διατήρησε τις επαφές της με τη σοβιετική πλευρά. Το 1971 ένα κλιμάκιό της με έξι Mirage F.1 επισκέπτεται ρωσικό αεροδρόμιο, επίσκεψη που ανταποδόθηκε το 1978 με την άφιξη MiG-23 στη Reims. Για τα 50ά γενέθλιά της οι Ρώσοι βρέθηκαν και πάλι στη Reims, αυτή τη φορά με ένα μικτό κλιμάκιο των δύο σμηνών επιδείξεων της Ρωσικής Αεροπορίας με MiG-29 και Su-27. To 1993, έπειτα από 27 χρόνια, η EC2/30 μετακινείται εκ νέου στη βάση της Colmar-Meyenheim, όπου ανταλλάσσει τα Mirage F.1C με F.1CT και γίνεται η πρώτη Μοίρα της 13ης Escadron de Chasse για διάστημα όμως μόλις δυο ετών. Η αξιοποίηση της νέας έκδοσης των Mirage σημαίνει αλλαγή ρόλου από αεράμυνα σε κρούση με νέο προσδιορισμό ως EC1/13, αν και επανήλθε στον προηγούμενο (EC2/30) το 1995. Την περίοδο αυτή η μονάδα ανασυγκροτεί τη δομή με τις τέσσερις αρχικές escadrille: «Rouen», «Le Havre», «Cherbourg» και «Caen».
Το 1995-2008 η Μοίρα συμμετέχει σε πολλές αποστολές στο πλαίσιο επιταγών του ΝΑΤΟ ή του ΟΗΕ, ανάμεσά τους στη Ρουάντα, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Κοσσυφοπέδιο. Τα Mirage F.1 αναπτύχθηκαν επίσης στην αεροπορική βάση Bangui στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία για την επιχείρηση «Almandin II», το Τσαντ για την επιχείρηση «Epervier» και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό για την επιχείρηση «Artemis-Mamba». Η τελευταία αλλαγή ονόματος ήταν το 2008 πριν από τη διάλυσή της, όταν η EC2/30 έγινε EC1/30 και συνέχισε να επιχειρεί έως και τις 3 Ιουλίου 2009.
Η προετοιμασία για την τρέχουσα Normandie-Niemen ξεκίνησε το 2010, όταν μετατέθηκαν στη Μοίρα που ανασυγκροτήθηκε οι πρώτοι πιλότοι και μηχανικοί. Τους αρχικούς εκείνους μήνες η EC2/30 φιλοξενούνταν στις εγκαταστάσεις της EC1/7 «Provence» στο Saint Dizier. Το 2011 οι χειριστές της έπρεπε να συνδυάσουν τη μετακίνηση στη Mont de Marsan με τα καθήκοντα που είχε αναλάβει η EC1/7 στην επιχείρηση Harmattan στη Λιβύη. Η EC2/30 έφτασε στην BA 118 τον Αύγουστο του 2011 μεσούσης της κρίσης στη βορειοαφρικανική χώρα και κηρύχτηκε επιχειρησιακή με Rafale έναν χρόνο αργότερα. Στην τρέχουσα σύνθεσή της η Μοίρα έχει τρεις escadrille: την SPA91 «Aigle a tete de mort», την SPA93 «Canard» και την SPA97 «Fanion aux Termines».
Όπως διαπιστώνει ο προσεκτικός παρατηρητής, αν και αυτές δεν είναι οι αρχικές escadrille της Normandie-Niemen, εντούτοις πρόκειται για ιστορικές μονάδες της AdlA. Η SPA91 «Aigle a tete de mort» ήταν ένα από τα αρχικά σμήνη που συγκροτήθηκαν στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και το έμβλημά της απεικονίζει αετό που μεταφέρει στα νύχια του κρανίο. Διαλύθηκε το 1919 και ανασυγκροτήθηκε το 1952 ως EC2/11 «Vosges» στη Reims με F-84G Thunderjet. Η SPA91 μετακινήθηκε από τη Reims στη Luxeuil και παρέμεινε εκεί από το 1961 έως και το 1967. Αργότερα πέταξε από την Toul με F-100 Super Sabre, το 1975 μετέπεσε σε Jaguar και τελικά εντάχθηκε ως τρίτη escadrille στην EC1/7 «Provence» το 1996, για να καταλήξει με την EC2/30 τον Ιούνιο του 2012. Η SPA93 «Canard» συγκροτήθηκε τον Ιανουάριο του 1920 και είχε μια μακρά ιστορία με τη 10η Escadron de Chasse (ως EC1/10 και 3/10) την περίοδο 1956-1985. Την περίοδο αυτή έδρευε στην Creil και πέταξε διαδοχικά de Havilland Vampire, Mystere IIC, Mystere IVA, Super Mystere B2, Mirage IIIC και Mirage F.1C. Τον Απρίλιο του 1985 η escadrille μετακινήθηκε στη Reims όπου έγινε EC1/30, για να διαλυθεί στις 27 Ιουνίου 1994 και να ανασυγκροτηθεί το 2012. Η τρίτη escadrille της Normandie-Niemen, η SPA97 «Fanion aux Termines», συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το 1917. Στη νεότερη φάση της ιστορίας της έγινε η δεύτερη escadrille της EC2/11 «Vosges» το 1952 έως ότου διαλύθηκε το 1996, σε μια παράλληλη πορεία με τη SPA91. Επέστρεψε και αυτή στις 25 Ιουνίου 2012 ως EC2/30.
