[Κρητική Επανάσταση] – Μία εβδομάδα μετά την απόβαση του ελληνικού στρατού στην Κρήτη (2/14 Φεβρουαρίου) προς υποστήριξη του επαναστατικού κινήματος για την Ένωση με την Ελλάδα, ο συμμαχικός στόλος ανοίγει πυρ ομαδόν κατά του ελληνικού επαναστατικού στρατοπέδου στο Ακρωτήρι Χανίων, όπου κυμματίζει η ελληνική σημαία (την είχε παραδώσει στους επαναστάτες ο Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναυμάχου, που υπηρετούσε στο θωρηκτό “Ύδρα”).
Ο συμμαχικός στόλος είχε εφαρμόσει αποκλεισμό του εμπόλεμου νησιού στα πλαίσια της διεθνούς επέμβασης για τον τερματισμό του ελληνο-τουρκικού πολέμου, μια παρέμβαση που έγινε με την έκκληση και της Ελλάδος μετά τις ήττες του στρατού στη Θεσσαλία και την Στερεά. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Δυνάμεις κάλεσαν Τούρκους και Έλληνες να σταματήσουν τις εχθροπραξίες και τους επαναστάτες να παραδώσουν τα όπλα τους. Ασφαλώς, ειρήνευση και αφοπλισμός σε αυτό το σημείο θα σήμαινε πως οι Κρήτες επαναστάτες θα αντιμετώπιζαν κατά πάσαν πιθανότητα το οθωμανικό δίκαιο σαν στασιαστές στην (έτι) νόμιμη σουλτανική εξουσία και οι επιπτώσεις θα ήταν σκληρές. Καμία κίνηση δεν έγινε. Οι επαναστάτες παρέμειναν στο οχυρωμένο στρατόπεδο, εποπτεύοντας τα Χανιά και με την ελληνική σημαία να κυμματίζει.
Το πρωΐ της 9ης Φεβρουαρίου (σημ. Παλιό Ημερολόγιο) τα βρετανικά, γαλλικά, ρωσικά, αυστριακά, γερμανικά και ιταλικά πολεμικά βομβάρδιζαν με πυκνά πυρά το στρατόπεδο αναγκάζοντας όλους τους επαναστάτες να αναζητήσουν κάλυψη. Ένα γεγονός παραμένει αξιομνημόνευτο: τρείς φορές η ελληνική σημαία του στρατοπέδου έπεσε στο έδαφος και τρείς φορές ένας επαναστάτης, ο 25χρονος Σπύρος Καγιαλές (Καγιαλεδάκης) την ύψωσε ξανά, την τρίτη φορά στερεώνοντάς την στο σώμα του καθώς μια οβίδα είχε τσακίσει στον ιστό. Λέγεται πως ήταν η εικόνα του Κρητικού να στηρίζει ακλόνητος τη σημαία με το κορμί του μέσα στη θύελλα εκρήξεων και θραυσμάτων αυτή που έκανε τους ναυάρχους να παύσουν πυρ.
