Έχοντας διαβεί το σύνορο του ποταμού Προύθου δυο μέρες πριν, ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφορεί την προκήρυξη «Μαχού υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» καλώντας από το Ιάσιο τους υπόδουλους στους Οθωμανούς να επαναστατήσουν κατά του δυνάστη τους και διαβεβαιώνοντας ότι μια «κραταιά δύναμις» θα προσέτρεχε γρήγορα σε βοήθειά τους. Η επανάσταση του 1821 ξεκινά.
Ο Υψηλάντης, γόνος γνωστής και πλούσιας ελληνικής οικογενείας Φαναριωτών, σταδιοδρόμησε από νωρίς στον τσαρικό στρατό λαμβάνοντας μέρος στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα. Μάλιστα τραυματίστηκε σοβαρά στη μάχη της Δρέσδης το 1813 χάνοντας το χέρι του. Η επιμελημένη του μόρφωση, ο ηθικός του χαρακτήρας και η φυσική ομορφιά του τον προώθησαν στα ανώτερα αξιώματα λαμβάνοντας τον τίτλο του πρίγκηπα. Έλαβε μέρος στο συνέδριο της Βιέννης όπου εκφράστηκε υπέρ της στήριξης των φυσικών δικαίων της ελευθερίας και της τιμής του έθνους των Ελλήνων. Οι θέσεις του αυτές και η ακτινοβολία του τον έθεσαν το 1820 στο επίκεντρο της Εταιρίας των Φιλικών που του προσέφεραν την αρχηγία. Ο Υψηλάντης δέχτηκε και το ίδιο κι όλας έτος ήδη εκκίνησε τις διαδικασίες της επανάστασης στον Μωριά μέσω των μηχανισμών του δικτύου των Φιλικών.
Στις αρχές του 1821, έλαβε νέα απόφαση της ταυτόχρονης έναρξης της επανάστασης στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες. Το γεγονός πως οι ηγεμονίες της Μολδαβίας και Βλαχίας ήταν αποστρατιωτικοποιημένες, απόρροια συμφωνιών μεταξύ τσάρου και σουλτάνου, υπήρχε πυκνό δίκτυο πατριωτών και Φιλικών και ισχυροί πυρήνες Βλάχων και Ελλήνων αρχόντων και αγωνιστών έκανε τις συνθήκες ιδανικές. Έτσι, στις 8 Μαρτίου (π. Ημ. 24 Φεβρουαρίου) δημοσιοποίησε παντού την διακήρυξη της Επανάστασης:
Η ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες!
Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.
Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν!
η Π α τ ρ ί ς μ α ς π ρ ο σ κ α λ ε ί!
(…)
