14 Δεκεμβρίου 1812, τα τελευταία υπολείμματα της Μεγάλης Στρατιάς του Ναπολέοντα εγκαταλείπουν τη Ρωσία

Οι απώλειες από την εκστρατεία ήταν τρομακτικές και για τη ναπολεόντεια στρατιά και για τους Ρώσους. Πέρα από τον ρωσικό χειμώνα και την τακτική της καμμένης γης που ακολούθησε ο στρατηγός Μπαρκλάϋ ντε Τόλλυ (αρχηγός του ρωσικού στρατού πριν τον Κουτούζωφ), καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η δράση του ρωσικού στρατού και των Κοζάκων που εξανάγκασαν με τοπικές αντεπιθέσεις και ενέδρες τη Μεγάλη Στρατιά να διατρέξει το ίδιο δρομολόγιο επιστροφής που είχε πάρει κατά την προέλασή της στη Μόσχα.
Καμμένο από τους Ρώσους και εξαντλημένο σε πόρους από τους Γάλλους και τους συμμάχους τους, το αχανές ρωσικό έδαφος αποτέλεσε την ταφόπλακα της Στρατιάς. Πρώτα εξαντλήθηκαν τα υποζύγια και τα άλογα. Το γαλλικό και πολωνικό ιππικό εξαφανίστηκαν και όσα ζώα δεν υπέκυψαν στην πείνα λόγω έλλειψης χορταριού, μαγειρεύτηκαν από λιμοκτονούντες στρατιώτες. Οι ιππείς έκαναν τη διαδρομή πεζή. Με την απώλεια των υποζυγίων εγκαταλείφθηκαν τα πυροβόλα και οι άμαξες. Μεγάλο μέρος των εφοδίων και τεχνικών μέσως της Στρατιάς χάθηκαν. Η πείνα έκανε πολλούς να λιποτακτήσουν αλλά όσοι τυχεροί δεν συλλαμβάνονταν από τον ρωσικό στρατό, σκοτώνονταν από τους Κοζάκους και από εξαγριωμένους Ρώσους χωρικούς.
Πεζοί, ρακένδυτοι, πεινασμένοι και εξαντλημένοι, χωρίς πληροφορίες για επερχόμενες ενέδρες από την έλλειψη ιππικού, χωρίς πυροβολικό, οι άνδρες της περήφανης «Μεγάλης Στρατιάς» των 685,000 ανδρών από όλη την Ευρώπη αποτέλεσαν λεία των στοιχείων της φύσης και του εχθρικού πληθυσμού. Η πολύχρωμη, πολύβοη και τρομερή Στρατιά κυριολεκτικά εξαϋλώθηκε. Έχασε κάθε σχεδόν μάχη που έδωσε (Βιάζνα, Κράσνοϊ, Πολόνσκ, Μπερεζίνα) και έμεινε μια ωδυνηρή ανάμνηση στη συνείδηση του Ναπολέοντα και των συμμάχων του.
Αν και επικράτησε ότι μόλις 22,000 άνδρες επιβίωσαν, στην ουσία οι επιζήσαντες ήταν πολλοί περισσότεροι. Οι Αυστρακοί κατόρθωσαν να επιστρέψουν χωρίς μεγάλη φθορά και οι Πρώσσοι υπέγραψαν προσωπική συμφωνία ανακωχής με τους Ρώσους. Κάπου 150,000 Γάλλοι στρατιωτικοί αιχμαλωτίστηκαν και πολλοί από αυτούς θα παρέμεναν στη Ρωσία διδάσκοντας γαλλικά, εντασσόμενοι στη στρατιωτική υπηρεσία του Τσάρου (τακτική όχι ασυνήθιστη για την εποχή) ή θα εργάζονταν στον τομέα της εκπαίδευσης και των τεχνών. Οι απώλειες ανήλθαν σε 300,000 Γάλλους, 72,000 Πολωνούς, 50,000 Ιταλούς, 80,000 Γερμανούς και 61,000 άλλων εθνοτήτων. Οι Ρώσοι είχαν ανάλογες απώλειες στρατιωτικά αλλά ο αριθμός των αμάχων, όχι μόνο από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά κυρίως από την πείνα μετά την εκστρατεία, αφού ο πόλεμος εξάντλησε τις προμήθειες στην Κεντροδυτική Ρωσία, ξεπερνώντας το εκατομμύριο.