Πούτιν και Ερντογάν, οι στενότεροι σύμμαχοι στον πλανήτη σήμερα, και η ακατανόητη εμμονή με τους Ρώσους από το 1821

 

Τις τελευταίες μέρες, από ένα καταιγισμό “σχολίων” σε facebook και στην ιστοσελίδα μας, από ανθρώπους που πρώτη φορά μας έγραφαν, μάθαμε πως είμαστε “φιλοδυτικοί” και “αντιρώσοι”. Τις παλιές καλές εποχές, θα θεωρούμασταν “αντισοβιετικοί” και “αντικομμουνιστές”, αλλά ευτυχώς εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε Διαδίκτυο, facebook και blogs για να τα γράφουμε. Διαπιστώνουμε όμως ότι οι ρετσινιές κολλάνε, και κολλάνε εύκολα. Δεν έχουμε κάτι ενάντια στους Ρώσους, αλλά έχουμε διαπιστώσει πως οι τελευταίοι υποστηρίζουν, φυσικά για τους δικούς τους σκοπούς, τους Τούρκους κι όχι τους Έλληνες. Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.
Τον περασμένο χρόνο ο Πούτιν και ο Ερντογάν συναντήθηκαν συνολικά 8 φορές! Και η Τουρκία είναι η πρώτη χώρα που επισκέπτεται ο Ρώσος πρόεδρος μετά την επανεκλογή του. Επίσης, η Τουρκία έχει την χαρά να ξεκινά τον πυρηνικό αντιδραστήρα στον Ακουγιού, χωρίς όμως να έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση μέχρι το τέλος του έργου. Απλά οι Ρώσοι ξεκινούν να τον κατασκευάζουν και βλέπουμε…
Την ίδια στιγμή η Ρωσία επιταχύνει την παράδοση των αντιαεροπορικών/αντιβαλλιστικών συστημάτων S-400 στην Τουρκία, ενώ η τελευταία γράφει στα παλαιοτέρα των υποδημάτων της τη Δύση και τις ΗΠΑ. Ο Ερντογάν καθυβρίζει την Δύση, Ευρώπη και ΗΠΑ, ενώ το μόνο που δεν έχει κυρήξει ακόμη είναι τζιχάντ για την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ. Στην όποια προσπάθεια των ΗΠΑ να μείνει μακρυά η Τουρκία από τη Ρωσία, με προσφορά Patriot ή MEADS, η Τουρκία απαντά πως η υπόθεση των S-400 έχει κλείσει.

Ο καλός μας γείτονας, στέλνει πολεμικά πλοία νοτίως της Κύπρου, προσπαθώντας να σταματήσει με κάθε τρόπο τις έρευνες για φυσικό αέριο στην ΑΟΖ της Κύπρου. Δημιουργεί έτσι συνθήκες πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η επισφάλεια των ενεργειακών επενδύσεων της Αιγύπτου και του Ισραήλ (και φυσικά Ελλάδας και Κύπρου). Μην ξεχνάμε, πως για να γίνουν όλες οι ενεργειακές επενδύσεις απαιτούνται τραπεζικά και ιδιωτικά κεφάλαια. Οι ιδιώτες ή δεν επενδύουν εκεί που γίνεται πόλεμος, ή ζητούν πολύ υψηλά επιτόκια, σαν αποτέλεσμα του αυξημένου ρίσκου. Είναι απλά οικονομικά. Αν σας έδινε η Εθνική ή Πειραιώς επιτόκιο 0,40% θα βάζετε τα λεφτά σας, αν σας έδινε η Τράπεζα της Δαμασκού 40% θα το σκεφτόσασταν, απλά και μόνο γιατί στην Δαμασκό βρέχει πυραύλους.
Αν λοιπόν δεν γίνουν οι επενδύσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, και το αιγυπτιακό, ισραηλινό και κυπριακό αέριο δεν φτάσει στην Ευρώπη, η Ρωσία συνεχίζει να κρατά στα χέρια της τις τύχες του ευρωπαϊκού χειμώνα. Υπενθυμίζουμε πως η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το έχουμε πει και το ξαναλέμε, η καθυστέρηση στην εξόρυξη του φυσικού αερίου της Μεσογείου, εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο τη Ρωσία, ούτε καν την ίδια την Τουρκία. Η Τουρκία, ακόμη κι αν δεν πάρει ούτε ένα κομματάκι ΑΟΖ, θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την γεωγραφική της θέση για την εξαγωγή του αερίου προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διαδρομή του αερίου μέσω Τουρκίας ήταν ανέκαθεν η οικονομικότερη. Αλλά η στάση Ερντογάν βοήθησε την απόφαση δημιουργίας αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω Κρήτης-Ελλάδας προς την ΕΕ, ενώ τονίζουμε πως προσωρινά το Ισραήλ θα χρησιμοποιήσει τον σταθμό υγροποίησης της Αιγύπτου!
Φυσικά κανείς δεν γνωρίζει πως θα βγει το αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο με τα πολεμικά της Τουρκίας να αλωνίζουν σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Πάντως οι Τούρκοι με την στάση τους κατάφεραν να ενώσουν τους πάντες στην περιοχή εναντίον τους. Πάμε όμως πάλι στις στενές σχέσεις της Υψηλής Πύλης με το Κρεμλίνο, για να δούμε πόσο “αντιρώσοι” είναι εκεί στην Π&Δ.

Όπως έχουμε γράψει τα συμφέροντα Ρωσίας και Τουρκίας ταυτίζονται. Η Ρωσία, ομολογουμένως με πολύ κόπο και θυσίες απέκτησε μια πανίσχυρη στρατιωτική βάση στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως τυχαίως σε μια περιοχή που δημιουργούνται οι βασικότεροι ανταγωνιστές της Gazprom. Και οι ανταγωνιστές αυτοί είναι το Ισραήλ, Αίγυπτος, Κύπρος και Ελλάδα. Η βάση είναι δίπλα στην Τουρκία, με την τελευταία να είναι η μόνη που θα μπορούσε να την απειλήσει, μόνο που αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.
Η Αίγυπτος είναι μια «εύκολη» περίπτωση για την ρωσική διπλωματία. Μια χώρα που γλύτωσε τον κίνδυνο της ριζοσπαστικοποίησης παρά τρίχα, με μια οριακά αποδεκτή δημοκρατία, με την Δύση να αποδέχεται την κυβέρνηση αρκετά “δύσκολα” και να κρατάει μια επαμφοτερίζουσα στάση, η Αίγυπτος αναγκαστικά κρατάει ισχυρούς δεσμούς με τον παλιό της σύμμαχο. Φυσικά η Αίγυπτος δεν μπορεί να ξεχάσει την στήριξη της Τουρκίας στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, και τον κίνδυνο που πέρασε να μετατραπεί σε ένα μεσογειακό Ιράν…
Το Ισραήλ έχει ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία, αλλά είναι ίσως ο κοντινότερος σύμμαχος των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, το Ισραήλ δημιουργήθηκε και διασώθηκε χάρη στη στήριξη των ΗΠΑ, ενώ κινδύνευσε ιστορικά χάρη στη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης στους Άραβες. Τώρα η στήριξη στον Άσαντ και η εξ’ επαγωγής στήριξη στη Χεζμπολάχ μάλλον θύμαται τις παλιές κακές εποχές του 1973…
Επίσης, το Ισραήλ αισθάνεται πλέον την οθωμανική τακτική της Τουρκίας, που οραματίζεται την συσπείρωση όλων των Αράβων κάτω από την τουρκική στρατιωτική και οικονομική ισχύ. Αρωγό στην προσπάθεια αυτή η Τουρκία έχει βρει το Καταρ, που στηρίζει οικονομικά τις τουρκικές προσπάθειες… το γεγονός ότι το Κατάρ είναι μεγάλος εξαγωγέας φυσικού αερίου είναι προφανώς τυχαίο…

Αν μπουν όλα τα κομμάτια αυτά στο ίδιο τραπέζι, θα δει κανείς πως συμπληρώνεται ένα μεγάλο παζλ. Η Ρωσία δεν έχει κάτι ενάντια στην Ελλάδα, την συμφέρει όμως πάρα πολύ να υποστηρίζει την Τουρκία. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν είχε την Ελλάδα συνδεδεμένη στο ρωσικό άρμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα διακινδύνευε την στρατηγική της σχέση με την Τουρκία. Ρωσία και Τουρκία έχουν υπάρξει εχθροί στο παρελθόν, αλλά και στενοί σύμμαχοι. Όταν υπήρξαν σύμμαχοι (1922-23, αλλά και μια μικρή προσέγγιση του 1960-1980), τα αποτελέσματα για την Ελλάδα είναι ευρέως γνωστά.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι, χωρίς να παραγνωρίζουμε τους ιστορικούς μας δεσμούς με το ρωσικό κράτος, να αντιλαμβανόμαστε χωρίς παρωπίδες τους συμμάχους την δεδομένη στιγμή. Καθώς ο φιλορωσισμός κάποιων -περαστικών- “αναγνωστών” γέμισε τα σχόλια, θα πούμε για μια ακόμη φορά πως δεν έχουμε τίποτα ενάντια στη Ρωσία. Απλά, δεν πρέπει να υιοθετούμε την ρητορική Ερντογάν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Θα μας συγχωρέσουν οι “έκτακτοι” επισκέπτες μας, αλλά δεν θα εμπλακούμε σε διάλογο αυτή τη φορά