Η χώρα μας βασίζεται σε έναν μεγάλο στόλο F-16C/D (σήμερα, στο μέλλον θα έχουμε ικανό αριθμό F-16V), αλλά το απόθεμα των έξυπνων όπλων (JSOW, JDAM) είναι αρκετά περιορισμένο για ένα πόλεμο που θα κρατήσει αρκετές ημέρες. Επίσης, αν εξαιρέσουμε τα SCALP EG, η ΠΑ δεν έχει κάποιο stand-off όπλο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα S400, αλλά και να πλήξει σημαντικούς στόχους στην εχθρική ενδοχώρα (κυρίως αεροδρόμια, ραντάρ, αλλά και αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες).
O SCALP EG, είναι ένα από τα “υπερόπλα” που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία και εξοπλίζουν τα Mirage 2000-5 (με 1 βλήμα), και προσεχώς τα Rafale (με 2 βλήματα). Πρόκειται για ένα ικανότατο όπλο μακράς κρούσης, με εμβέλεια άνω των 500 χιλιομέτρων και μέγιστη (υποηχητική) ταχύτητα 1.000 χλμ/ώρα. Τέλος, διαθέτει κεφαλή BROACH 450 κιλών. Είναι ουσιαστικά δηλαδή, ένα υποστρατηγικό όπλο.
Όπλα σαν τους SCALP-EG, έχουν ένα σοβαρό μειονέκτημα. ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ. Συνεπώς, δεν είναι δυνατή η απόκτησή τους σε μεγάλους αριθμούς για ευνόητους λόγους. Άρα, πολλοί στόχοι θα πρέπει να μείνουν είτε αλώβητοι, είτε θα πρέπει τα μαχητικά μας να πλησιάσουν αρκετά για να τους πλήξουν με βόμβες laser. Λογικά, αυτό το πρόβλημα το λύνουν συλλογές μετατροπής “χαζών” iron bombs σε έξυπνα όπλα ανεμοπορίας. Αλλά υπάρχει ένα “όριο” στις δυνατότητες αυτών των όπλων. Το θέμα όμως είναι πως χρειαζόμαστε ένα όπλο, μεγάλης εμβέλειας, υψηλής ακρίβειας, δύσκολα αντιμετωπίσιμο, και με χαμηλό κόστος.
Η όλη ιδέα για ένα χαμηλού κόστους stand off όπλου, με μεγάλη ταχύτητα (υπερηχητική) που θα κάνει την αναχαίτισή του από δύσκολη ως αδύνατη, με μεγάλη εμβέλεια, βασίζεται σε μια ρουκέτα μεγάλου βεληνεκούς του πυροβολικού. Έτσι, δημιουργήθηκε το Rampage, που βασίζεται στην ρουκέτα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς, EXTRA.
Η EXTRA μετατράπηκε σε Rampage, και κατευθύνεται προς το στόχο είτε με GPS είτε με προηγμένη αδρανειακή ναυτιλία ακριβείας. Η EXTRA έχει εμβέλεια 150 χιλιομέτρων, αλλά στην έκδοση που εκτοξεύεται από το έδαφος. Έτσι, εκτοξευόμενη από τον αέρα, από ένα κινούμενο σε υποηχητική ταχύτητα F-16 μπορεί να φτάσει πολύ μακρύτερα. Η τελική εμβέλεια του συστήματος δεν έχει αποκαλυφθεί, και το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως απλά είναι μεγαλύτερη των 150 χιλιομέτρων.
Το όπλο πιστεύεται πως δοκιμάστηκε σε πραγματικές συνθήκες στη Συρία, χτυπώντας “σκληρούς” στόχους αλλά και αντιαεροπορικά συστήματα.
Πρώτη χρήση του Rampage από το Ισραήλ κατά στόχων στη Συρία;
Η ρουκέτα επιτυγχάνει υπερηχητικές ταχύτητες, και μπορεί να εκτοξευτεί “μαζικά” προς ένα στόχο ή προς περισσότερους. Η πτήση διαρκεί ελάχιστα, και μπορεί να φτάσει συνήθως σε λιγότερα από 5 λεπτά εκεί που πρέπει. Η προσπάθεια αναχαίτισης ή κατάρριψής της είναι από δύσκολη ως αδύνατη, ενώ το μειονέκτημα της “μικρής” εκρηκτικής κεφαλής των 120 κιλών αντισταθμίζει η πολύ υψηλή κινητική ενέργεια που μεταφέρει στο στόχο.
Ένας αριθμός 4 ή 6 F-16C/D με 16 ή 24 Rampage, μπορούν να σκορπίσουν το χάος σε ένα εχθρικό αεροδρόμιο, χωρίς καν να χρειαστεί να εμπλακούν με την εχθρική αεράμυνα. Αντιλαμβανόμαστε πως κάποιοι έχουν πειστεί πως οι S400 μπορούν να καταρρίψουν τα F-16C/D Block52+Adv αμέσως με το απογειωθούν από τη Δυτική Ελλάδα, αλλά αυτό δεν ισχύει ούτε καν αν απογειωνόντουσαν από τη Λήμνο. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η Γη δεν είναι επίπεδη.
Συνεπώς, ακόμη και οι συστοιχίες των S400 θα μπορούν να γίνουν στόχος του συνδυασμού F-16/Rampage, και μάλιστα θα καταφέρουν να κορέσουν και την αεράμυνα της περιοχής, αν ταυτόχρονα φτάνουν στην περιοχή του στόχου SCALP EG από ελληνικά Mirage 2000-5Mk2 ή/και τα Rafale.
Το μόνο σίγουρο είναι πως κάτι αλλάζει στο χάρτη των ελληνικών εξοπλισμών, και φαίνεται πως η χώρα μας επικεντρώνεται σε πολλαπλασιαστές ισχύος, που μπορούν άμεσα να ενισχύσουν την αποτρεπτική μας ισχύ, και ταυτόχρονα, έχουν πολύ χαμηλό κόστος. Η αμυντική σχέση Ελλάδας και Ισραήλ, μπορεί να άργησε μερικές δεκαετίες λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων κάποιων ελληνικών κομμάτων, αλλά έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
