Δίποδας και Τακτική Χρησιμοποίηση Φορητού Οπλισμού

Στο άρθρο περί αναβάθμισης του G3 «υποσχεθήκαμε» να επανέλθουμε με σχολιασμό για την χρήση δίποδα στα τυφέκια.
Η καθολική υιοθέτηση δίποδα από τον Ε.Σ. με την εισαγωγή του G3 σε υπηρεσία πριν 3 δεκαετίες (αλλά και πιο πριν με τα FN FAL) είχε έμμεσες και άμεσες συνέπειες ως προς την ποιότητα της εκπαίδευσης στις βολές και ως προς την γενική αντίληψη περί της τακτικής χρησιμοποίησης των τυφεκίων στις επιχειρήσεις.

Ο δίποδας είναι ένα πολύ βοηθητικό παρελκόμενο οπλισμού ως προς την επίτευξη ακρίβειας κατά τις βολές από την θέση πρηνηδόν. Αυτό το γεγονός συνέβαλε σε μια σειρά αρνητικών επακόλουθων. Οι Διοικήσεις είδαν στην χρήση δίποδα ένα αποτελεσματικό τρόπο βελτίωσης των αποτελεσμάτων κατά τις βολές των Μονάδων αλλά και αύξησης της ασφάλειας καθώς πλέον η ανεξέλεγκτη μετακίνηση του όπλου κατά την βολή είναι πιο δύσκολη. Δεν είναι σπάνιο (ίσως να είναι και ο κανόνας) οι πλείστοι στρατεύσιμοι να έχουν κάνει βολές μόνο από θέση πρηνηδόν και μόνο με την χρήση δίποδα.

Οι αρνητικές συνέπειες από την πιο πάνω πρακτική είναι πολλές, τόσο σε επίπεδο εκπαίδευσης όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο.
Σταχυολογώντας αυτές θα συνοψίζονταν στα εξής:
Εκπαιδευτικές.
1. Ο εκπαιδευόμενος ποτέ δεν θα μάθει να διαχειρίζεται την ανάκρουση του όπλου του.
2. Ο εκπαιδευόμενος δεν θα μάθει να ελέγχει τον οπλισμό του και να τον αξιοποιεί (επώμιση, διαχείριση βάρους, κατευθυντικότητα κάννης, θεραπεία εμπλοκών, γέμιση, κλπ) από τις λοιπές θέσεις βάλλοντος, κύριες και εναλλακτικές/ενδιάμεσες, που ειρήσθω εν παρόδω, είναι ο κανόνας στις επιχειρήσεις.
3. Ο εκπαιδευόμενος δεν αποκτά κουλτούρα ασφαλείας κατά την χρήση οπλισμού (πειθαρχία κάννης, μοχλού πυρός και ασφαλείας, και δαχτύλου σκανδάλης) καθώς τα γεμάτα όπλα πάντα τα βλέπει στο έδαφος στηριγμένα στον δίποδα.
4. Ακόμα και αυτή τη θέση πρηνηδόν δεν την μαθαίνει σωστά διότι του επιβάλλουν αδικαιολόγητες πρακτικές όπως να μην κρατεί το όπλο από τον γεμιστήρα (αστικός μύθος που παραμένει!), να κρατά το όπλο από τον χειροφυλακτήρα (διότι έτσι προβλέπεται παρόλο που στηριζόμενο το όπλο στον δίποδα σημαίνει ότι ο αγκώνας των πλείστων χειριστών θα «πετά» στο αέρα) ή να κρατά το όπλο από το κοντάκι (εν είδη Ε.Σ) διότι έτσι πετυχαίνει την καλύτερη ακρίβεια (στο επίπεδο πεδίο βολής μιας κατεύθυνσης φυσικά…)
Επιχειρησιακές (πέραν από τις πιο πάνω που σαφώς έχουν και επιχειρησιακές προεκτάσεις)
1. Οι στρατιώτες σχηματίζουν μιαν λανθασμένη εντύπωση ως προς το πως θα χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους στις επιχειρήσεις και βάση αυτής θα επιχειρήσουν αρχικά.
2. Από το πιο πάνω, στην θέση πρηνηδόν αναγκάζουν τον χειριστή να κρατά μια αχρείαστα ψηλή θέση βάλλοντος που τον εκθέτει σε περισσότερους κινδύνους
3. Καθίστανται λιγότερο αποτελεσματικοί χειριστές του οπλισμού τους με όσα αυτό συνεπάγεται στην επίτευξη και διατήρηση υπεροχής πυρός στο πεδίο της μάχης

Είναι αναγκαίος ο δίποδας; Ο δίποδας είναι αναγκαίος για συγκεκριμένα είδη οπλισμού και για συγκεκριμένες τακτικές εφαρμογές. Κυρίως αυτό έχει να κάνει με πολυβόλα (που ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν οι χειριστές τους το αυτόματο πυρ) και τους Σκοπευτές Ακριβείας/Ακροβολιστές και Ε.Σ. που η ανάγκη αυξημένης τακτικής ακρίβειας τους επιβάλλει πιο σταθερές θέσεις.
Αυτό που παραβλέπεται από πολλούς διαβάζοντας το πιο πάνω είναι ότι οι πολυβολητές και Ακροβολιστές κλπ δεν λειτουργούν στο κενό αλλά σε ένα περιβάλλον συνεργασίας με λοιπά όπλα και ως εκ τούτου και με τους τυφεκιοφόρους. Ανάλογα της τακτικής κατάστασης οι μεν παρέχουν κάλυψη στους δε και αντίστροφα.
Η δουλειά του τυφεκιοφόρου, του χειριστή τυφεκίου είναι να λαμβάνει και να εγκαταλείπει τάχιστα θέσεις μάχης είτε προωθούμενος είτε απεμπλεκόμενος και να υποστηρίζει τα λοιπά όπλα ώστε αυτά να τον υποστηρίξουν στον ελιγμό που θα του επιτρέψει να πλησιάσει τις εχθρικές θέσεις (ή αντίστοιχα να απεμπλακεί)
.
Δεν είναι η δουλειά του τυφεκιοφόρου η εκδήλωση πυρών ακριβείας (οποιασδήποτε θα μπορούσε να θεωρήσει κάποιος ότι θα του πρόσφερε ο δίποδας) που δεν θα του επιτρέψει αυτήν την τάχιστη μετακίνηση. Και ενδεχομένως θα τον εκθέσει σε περισσότερα εχθρικά πυρά.
Επίσης, συχνά ξεχνάμε ότι σπανίως το πραγματικό πεδίο της μάχης θα είναι το ίδιο με το επίπεδο πεδίο βολής που ευνοεί την χρήση δίποδα. Άρα, επιμονή σε αυτού του είδους βολές δεν προετοιμάζει το προσωπικό ρεαλιστικά για τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσει.
Υ.Γ. Πολλοί δεν γνωρίζουν, ή παραβλέπουν, το γεγονός ότι αυτό που ανατρέπει τον εχθρό σχεδόν ποτέ δεν είναι το πυρ. Τις πλείστες φορές είναι ο ελιγμός. Ο εχθρός εγκαταλείπει τις θέσεις του, ή την προσπάθεια του, όταν βρεθεί υπό του κινδύνου να υπερκεραστεί. Αν οι μάχες μπορούσαν να κερδηθούν με τα πυρά θα είχαμε περιβάλλον και τακτικές Α’ΠΠ
Ευστάθιος Παλαιολόγος