Όπως έχει προαναφερθεί η Kitty πριν ακόμη συναντηθεί με τον Χάυντριχ παρακολουθούταν ως ύποπτη για παράνομη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό. Μετά την συνάντηση που είχε στο ξενοδοχείο Άντλον άρχισε να επεξεργάζεται αυτή την πιθανότατα στο μυαλό της και στα τέλη Μαρτίου άρχισε να σκέπτεται σοβαρά να εγκαταλείψει τη Γερμανία και να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Εκεί διέμεναν από το 1934 τρεις φίλοι της, ο Χερτς και ο Κον που ήταν τραπεζίτες και ο Σαμ Λέβιν επιχειρηματίας, οι οποίοι διαχειριζόταν και τα κεφάλαια που είχε σε λονδρέζικες τράπεζες.
Salon Kitty: Η ομορφιά στην υπηρεσία της κατασκοπείας τον Β’ ΠΠ, Α’ Μέρος
Στις αρχές του επόμενου μήνα, την επισκέφθηκε ο αστυνόμος Έρικ Κούν του τμήματος ηθών και μια συνηθισμένη «επιθεώρηση». Σαν παλιοί γνωστοί που ήσαν με την Kitty, μπήκε κατευθείαν στο θέμα λέγοντας της ότι η επίσκεψη του ήταν διαφορετική από τις συνηθισμένες. Ουσιαστικά είχε πάει ως απεσταλμένος του Άρθουρ Νέμπε (Arthur Nebe) που είχε αναλάβει να υλοποιήσει την ιδέα του Χάυντριχ.
Εν ολίγοις ο αστυνόμος Κουν είπε στην Kitty ότι το σχέδιο του Νέμπε προέβλεπε ανάμεσα στο συνηθισμένο προσωπικό της πανσιόν της να τοποθετούνταν ορισμένες έμπιστες κοπέλες της SD, ειδικά διαλεγμένες και εκπαιδευμένες, πού θα συνδέονταν με σπουδαία πρόσωπα του Κόμματος, της Βέρμαχτ και της γερμανικής και ξένης διπλωματίας.
Μετά την ολοκλήρωση της κάθε αποστολής τους οι κοπέλες θα κατέθεταν τις αναφορές τους στην αστυνομία για περαιτέρω επεξεργασία. Η Kitty κατάλαβε όλες τις προεκτάσεις του σχεδίου και ζήτησε από τον Κουν προθεσμία 15 ημερών για να του απαντήσει εάν συμφωνεί να συνεργασθούν. Ο Κουν της έδωσε περιθώριο μιας εβδομάδας και απεχώρησε σε πολύ φιλικό κλίμα.
Εφόσον αποχαιρέτησε τον επισκέπτη της, η Kitty πήρε άμεσα την απόφαση να εγκαταλείψει την Γερμανία και έγραψε το παρακάτω κωδικοποιημένο τηλεγράφημα στους φίλους της στο Λονδίνο: «Παραλήπτης: Σάμ Αέβιν, Γκράντ Τσέλση 14, Λονδίνο.
Ή Ρόζα πέθανε στην Λειψία στην οδό Προσμενάντεβεγκ 14. θα ήθελα να ξέρω εάν θα έλθετε στην κηδεία. Ό τεθλιμμένος φίλος σας Καρλ.
Αποστολέας: Καρλ Γκέοργκ Σούστερ».
Στην συνέχεια κάλεσε ένα από τα κορίτσια της πανσιόν την Ελβίρα, της το κείμενο και την έστειλε στο ταχυδρομείο να στείλει το τηλεγράφημα. Οι κωδικές λέξεις στο κείμενο για το θάνατο της Ρόζας πού προορίζονταν για τον φίλο της Σαμουήλ Λεβή ο οποίος λεγόταν πλέον Σάμ Αέβιν , σήμαιναν ότι εκείνος έπρεπε να παραλάβει την Kitty από το Αννόβερο και να φροντίσει να φθάσει ασφαλής στο Λονδίνο το οποίο περιελάμβανε μια σειρά από ενέργειες όπως πλαστό διαβατήριο, διέλευση από τα σύνορα κ.λπ. Επίσης η Kitty επιστράτευσε και ένα άλλο φίλο της τον Ιταλό Γκουίντο Μπρισάλλα που θα αναλάμβανε να κάνει ό,τι χρειαζόταν για να μεταβεί η κόρη της Kitty στο Λονδίνο μέσω Ιταλίας. Ωστόσο δεν υπήρξε καμία απάντηση από την Γηραιά Αλβιόνα για αρκετές ημέρες διότι, ο Σάμ Λέβιν βρισκόταν στις ΗΠΑ για επαγγελματικούς λόγους.
Παρότι είχε περάσει μια εβδομάδα ο Κουν δεν πίεσε την Kitty να του απαντήσει, διότι όπως την πληροφόρησε οι ανώτεροι του μελετούσαν ακόμη την υπόθεση πριν πάρουν την τελική απόφαση.
Παρά την εύνοια της τύχης η Kitty αντέδρασε σπασμωδικά διότι αργούσε η απάντηση από το Λονδίνο. Έτσι έστειλε νέο τηλεγράφημα με το ίδιο όνομα αποστολέα από το ίδιο ταχυδρομικό κατάστημα και με την ίδια κοπέλα, την Ελβίρα, στο οποίο τα εξής: «Η Ρόζα πηγαίνει καλύτερα».
Εκείνο όμως που δεν γνώριζε όμως η Kitty, ήταν ότι το πρώτο τηλεγράφημα είχε κάνει εντύπωση, σε κάποιον υπάλληλο του ταχυδρομείου, ο οποίος είχε διαβιβάσει ένα αντίγραφο στην SD και στην συνέχεια έπεσε στα χέρια του επικεφαλής του κλάδου αντικατασκοπίας της SD του Βάλτερ Σέλλενμπεργκ ο οποίος διέταξε έρευνα. Όταν η Ελβίρα έφερε το δεύτερο τηλεγράφημα, ο υπάλληλος τηλεφώνησε στην Γκεστάπο καθυστέρησε τεχνηέντως την κοπέλα σχετικά με την νέα τιμή αποστολής τηλεγραφήματος στην Αγγλία έως ότου έφθασε ό αξιωματικός της Γκεστάπο Ρόλφ Ντέκερ.
Όταν η Ελβίρα πήρε το δρόμο της επιστροφής ο Ντέκερ την παρακολούθησε χωρίς να γίνει αντιληπτός. Πλέον ο Σέλλενμπεργκ με το κείμενο του δεύτερου τηλεγραφήματος και την αναφορά του Ντέκερ, διέταξε διακριτική παρακολούθηση του Kitty Salon. Τον Ιούνιο του 1939, μετά από σύσκεψη του Χάυντριχ με τους Σέλλενμπεργκ, Νέμπε και Νάουγιοκς, ο αστυνόμος Κούν ανέλαβε την αποστολή ολοκληρώσει την συμφωνία με την Kitty.
Στην νέα συνάντηση τους η Kitty αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας ότι «είμαστε πρόθυμες να σας παράσχουμε κάθε είδους υπηρεσίες, όχι όμως αυτές που ζητάτε. Αγνοώ εντελώς αυτά τα πράγματα». Τότε ο Κουν της επεσήμανε ότι οι συνέπειες από την άρνηση της μπορεί να είναι πολύ σοβαρές και αποχώρησε.
Η Kitty πανικοβλημένη έβαλε χίλιες λίρες στερλίνες στον κορσέ της και είκοσι χιλιάδες μάρκα μαζί με μερικά κοσμήματα σε ένα σάκο μαζί με λίγα ρούχα και κάλεσε τον Γκουΐντο Μπρισάλλα για να την συνοδεύσει στον σταθμό του τραίνου για το Αννόβερο. Ο Μπρισάλλα κανόνισε εκεί να την περιμένει ένας γνωστός του, ο Νόρμπερτ Γκίζεκε που θα την πήγαινε οδικώς στο Όλντεμπουργκ, από όπου θα μπορούσε να πάρει το τραίνο για το Άμστερνταμ. Όντως η Kitty κατάφερε και έφθασε μέχρι το Όλντενμπουργκ, αλλά την στιγμή που περνούσε το τελωνείο την συνέλαβαν και επέστρεψε στο Βερολίνο με χειροπέδες…
Στην υπηρεσία της κατασκοπείας
Εφόσον την κλείδωσαν σε ένα διαμέρισμα και κατάσχεσαν τα πάντα ακόμη και τα χρήματα που είχε στον κορσέ της, στα μέσα Ιουλίου την παρουσίασαν μπροστά στον Σέλλενμπερκ ο οποίος χωρίς περιστροφές της είπε στην καλύτερη περίπτωση θα πήγαινε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως για τα παραπτώματα της εκτός και εάν συμφωνούσε να συνεργασθεί και στα κορίτσια της πανσιόν της να περιληφθούν και γερμανίδες κατάσκοποι. Η Kitty μη έχοντας άλλη επιλογή συμφώνησε, ενώ της τέθηκε περιορισμός να παρουσιάζεται κάθε ημέρα στις έξι στον υπολοχαγό Καρλ Σβαρτς, που είχε αναλάβει ρόλο συνδέσμου.
Η Kitty επέστρεψε στις δραστηριότητες της μέχρι που στις 18 Οκτωβρίου 1939 την επισκέφθηκε ο Σβαρτς στο μπουντουάρ της, και την έβαλε να υπογράψει ένα έγγραφο σύμφωνα με το οποίο αναλάμβανε την υποχρέωση να εκτελεί όλες τις διαταγές της SD, και να αναφέρει τα πάντα στον Σβαρτς. Η Kitty υπέγραψε και συμφώνησε κάποια πρωινά μεταξύ εννέα με δώδεκα που η πανσιόν ήταν σχεδόν άδεια να ξεκινήσει η τεχνική εγκατάσταση.
Πράγματι στις επόμενες ημέρες οι τεχνικοί εγκατέστησαν ένα κέντρο ακροάσεων στο υπόγειο του κτηρίου, ενώ τα δέκα μηχανήματα εγγραφής, βρίσκονταν επάνω σε δίσκους από κερί και επέτρεπαν ταυτόχρονα και ακρόαση. Μικρόφωνα υπήρχαν παντού μέσα στην πανσιόν πίσω από πίνακες, μέσα σε αμπαζούρ, πίσω από καθρέπτες, επάνω σε ντουλάπια, σε πολυθρόνες, στο προσκέφαλο και στα πόδια των κρεβατιών και γενικά σε οποιοδήποτε σημείο μπορούσε να τοποθετηθεί σε κάθε δωμάτιο ή κοινόχρηστο χώρο της πανσιόν.
Σε ορισμένα μάλιστα δωμάτια πίσω από τους καθρέπτες είχαν τοποθετηθεί φωτογραφικές μηχανές για να υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα. Αρκετά δύσκολη διαδικασία ήταν και η επιλογή του γυναικείου προσωπικού, διότι εκτός από τα προσόντα του κατασκόπου έπρεπε παράλληλα να συνδυάζουν την ομορφιά με άλλα «ταλέντα». Τελικά επελέγησαν 50 υποψήφιες από όλη τη Γερμανία, από τη Βοημία – Μοραβία, την Αυστρία και την Πολωνία, ηλικίας μεταξύ είκοσι και τριάντα ετών, έξυπνες και πολύ όμορφες.
Η πρώτη επιλογή έγινε στη Στουτγάρδη, όπου οι υποψήφιες υπεβλήθησαν σε δοκιμασίες και εξετάσεις από ειδικούς ψυχολόγους ψυχιάτρους, γιατρούς και διερμηνείς. Μετά από μια εβδομάδα είχαν απομείνει μόνο είκοσι δύο γυναίκες, οι οποίες ξεκίνησαν να μυούνται στο επάγγελμα που επρόκειτο να εξασκήσουν. Στην συνέχεια οι 22 κοπέλες μετέβησαν στο Σοντχόφεν για να παρακολουθήσουν κάποια ειδικά μαθήματα και μετά την ολοκλήρωση πάσης φύσεως εκπαιδευτικής διαδικασίας κρίθηκαν ικανές για το Salon Kitty 16 κοπέλες, οι οποίες μιλούσαν τουλάχιστον δύο ξένες γλώσσες και ήσαν ιδεώδεις για τις «ειδικές υπηρεσίες» που επρόκειτο να προσφέρουν. Ωστόσο καμία από τις κοπέλες δεν γνώριζε τότε ότι οι συζητήσεις τους παρακολουθούνταν και εγγραφόταν.
Σε ότι αφορούσε την «πελατεία» για τις 16 πράκτορες ο Σέλλενμπεργκ είχε πει στο Σβάρτς ότι είχε διαφημίσει το Salon Kitty σε ορισμένες συζητήσεις «κοινωνικού περιεχομένου» με ανθρώπους του πρωτοκόλλου του Υπουργείου Εξωτερικών, με φίλους από το Κόμμα και τα Ές Ες, την Βέρμαχτ, την Λουφτβάφφε και το Πολεμικό Ναυτικό.
Όντως όπως απεδείχθη και στην πράξη το Salon Kitty έγινε η μεγάλη ατραξιόν του Βερολίνου. Η Kitty θα ξεχώριζε αυτούς τους ιδιαίτερους πελάτες διότι θα έλεγαν ότι έρχονταν από το Ρότενμπουργκ, και τότε θα τους παρουσίαζε τα άλμπουμ με τις συγκεκριμένες κοπέλες.
Ο Σβαρτς είχε δώσει στην Kitty δύο άλμπουμ από μαύρο δέρμα που περιείχαν φωτογραφίες των δεκαέξι πρακτόρων σε πόζες που αναδείκνυαν τα φυσικά τους χαρίσματα και ένα σημειωματάριο με σύντομες πληροφορίες για την κάθε κοπέλα (όνομα, ηλικία, χρώμα μαλλιών, ξένες γλώσσες, αριθμός τηλεφώνου). Πολύ γρήγορα η πελατεία από το «Ρότενμπουργκ» έγινε πολυάριθμη με προσωπικότητες του Κόμματος, του Κρατικού μηχανισμού, της Βέρμαχτ, του Υπουργείου Εξωτερικών αλλά και επίσημους φιλοξενούμενους από διάφορες χώρες.
Ένας από τους κύριους πελάτες του Salon Kitty ήταν και ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών κόμης Γκαλεάτσο Τσιάνο, γαμπρός του Μουσσολίνι. Σε μια από τις επισκέψεις του στο Βερολίνο κάποιο βράδυ του Ιουλίου του 1940, η Kitty έδιωξε τις τακτικές κοπέλες και κάλεσε έξι από τα άλμπουμ της πελατείας του «Ρότενμπουργκ ».
Ο ιταλός κόμης επέλεξε την Ινγκελόρε, μια ψηλή ξανθή κοπέλα με πλούσιες καμπύλες που φορούσε ένα πολύ εφαρμοστό φόρεμα. Μετά από περίπου μία ώρα ποτού και χαλαρής κουβέντας, ο Τσιάνο προσκάλεσε την Ίνγκελόρε να πιουν ακόμη ένα μπουκάλι σαμπάνια τέτ – α τετ. Η Kitty τους οδήγησε η ίδια στο καλύτερο δωμάτιο και εκεί η Ινγκελόρε προσπάθησε να εξαναγκάσει τον παρτεναίρ της να προβεί σε αποκαλύψεις πολιτικής φύσεως.
Ο Τσιάνο όμως είχε στο μυαλό του μόνο το χυμώδες κορμί της Ίνγκελόρε και απέφευγε να απαντήσει. Ωστόσο η Ινγκελόρε, κατόρθωσε να του αποσπάσει κάποιες σκέψεις, που έκαναν τα Ες Ες που άκουγαν στο κέντρο ακροάσεων να πεταχτούν από την καρέκλα. Συγκεκριμένα της έλεγε ότι «Ό φύρερ σου ψεύδεται όπως αναπνέει. Ισχυρίζεται πώς είναι φίλος μας κι όμως ερωτοτροπεί με τους Άγγλους. Οι Γερμανοί πολιτικοί ορμούν στην διπλωματία όπως οι ταύροι σε υαλοπωλείο. Οι επικεφαλής των Ες Ες δεν είναι καθόλου πιο φίνοι, μοιάζουν με επαρχιώτες πού απέκτησαν λούστρο». Φυσικά τίποτε από τα προαναφερθέντα δεν έφθασε στα αυτιά του Χίτλερ για ευνόητους λόγους.
Αντίθετα όμως με τον Τσιάνο, πού ήταν πάντοτε προσεκτικός κατά τις επισκέψεις του στο Salon Kitty, ένα άλλο μέλος της Ιταλικής πρεσβείας που πέρασε από την πανσιόν το Φεβρουάριο του 1941 αφέθηκε στα χάδια της μελαχρινής και πανέξυπνης Χίλντεγκραρντε και άρχισε να «κελαηδάει»… Συγκεκριμένα είχε αναφέρει ότι αυτός ο πόλεμος καταστρέφει την Ιταλία και ο Ντούτσε έπρεπε να αρκεσθεί να μεσολαβήσει για την ειρήνη, όπως το 1938 στο Μόναχο». Στην ερώτηση της Χίλντεγκαρντε γιατί έπρεπε να ενεργήσει έτσι ο Μουσολίνι, ο Ιταλός διπλωμάτης απάντησε, ότι ο Χίτλερ έσπρωξε τον Μουσολίνι στο Χαλύβδινο Σύμφωνο, στην Τριμερή Συμφωνία κατόπιν, και τέλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε ερώτηση της Χίλντεγκαρντε για την ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, ο Ιταλός διπλωμάτης απάντησε ότι είναι σκέτη καταστροφή και ο Χίτλερ δεν θέλει να βοηθήσει. Συγκεκριμένα ανέφερε πως οι «Έλληνες με κλωτσιές στα πισινά μας επανέφεραν στα αλβανικά σύνορα. Ως τώρα μας έχουν πάρει το ένα τρίτο τού αλβανικού εδάφους. Σου λέω, πρόκειται για καταστροφή».
Στo υπόγειο της Γκίζεμπρεχτστράσσε καταγραφόταν μυστικά ανωτέρων υπαλλήλων, διπλωματών και ανωτέρων αξιωματικών και κάποιοι από αυτούς πλήρωσαν…
Η συνέχεια στο Military History
