Αποτελεί κοινή αντίληψη πως η χρήση αεροσκαφών χωρίς πιλότο (UAVs ή drones), αποτελεί σχετικά πρόσφατο εφεύρημα, ειδικά την μετά 9/11 εποχή. Παρόλο που είναι αλήθεια ότι αεροσκάφη όπως το Predator και το Reaper μπορούν να βομβαρδίσουν στόχους με τη χρήση καθοδήγησης λέιζερ ή με τη βοήθεια δορυφόρου, ένα από τα πρώτα επιτυχημένα UAVs, πέταξε πριν από 7 δεκαετίες και συγκεκριμένα το 1944.
Στα πρώτα χρόνια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατός των Η.Π.Α, απελπισμένος για οποιοδήποτε τεχνολογικό πλεονέκτημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στο πεδίο της μάχης, χρηματοδότησε όλα τα είδη ασυνήθιστων projects. Αυτή είναι η ιστορία του drone που το Ναυτικό των Η.Π.Α. ανέθεσε στην Interstate Aircraft Company να αναπτύξει. Επρόκειτο για ένα αεροσκάφος απομακρυσμένου ελέγχου, που θα μπορούσε να φέρει μια βόμβα 1.000 ή 2.000 λιβρών ή μια τορπίλη.
Το αποτέλεσμα ήταν το δικινητήριο TDR-1, κατασκευασμένο από πεπιεσμένο ξύλο από την εταιρία μουσικών οργάνων Wurlitzer και σκελετό από μεταλλικούς σωλήνες που παρέχονταν από την εταιρία ποδηλάτων Schwinn.
Με τη βοήθεια δύο κινητήρων Lycoming O-435 ισχύος 220 ίππων (160 kW) το TDR-1 χρησιμοποίησε έναν απίστευτα απλό σχεδιασμό, κάνοντας ελάχιστη χρήση στρατηγικών υλικών, ώστε να μην παρεμποδίζεται η παραγωγή αεροσκαφών υψηλότερης προτεραιότητας.
Το αεροσκάφος είχε μια τηλεοπτική κάμερα στη μύτη, που για την εποχή εκείνη, ήταν η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Ένας μέλος πληρώματος σε αεροσκάφος Avenger, λάμβανε στην οθόνη του το τηλεοπτικό σήμα και κατεύθυνε τη βόμβα στο στόχο.
Το TDR-1 παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό Ναυτικό στα τέλη Ιουλίου 1944 αποκομίζοντας πολύ θετικά σχόλια. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1944, τέσσερα drones οπλισμένα με βόμβες 2,000 λιβρών, χρησιμοποιήθηκαν εναντίον μιας εγκατάστασης πυροβόλων όπλων στο νησί Bougainville. Τα 3 απέτυχαν να πλήξουν το στόχο, αλλά το 4ο πέτυχε, καταστρέφοντας τον.
Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 17 Οκτωβρίου 2017
