H κατάληψη/ανακατάληψη νησιού είναι ίσως η πλέον δύσκολη στρατιωτική επιχείρηση που πρέπει να εκτελέσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις οποιασδήποτε χώρας. Και δεν υπάρχουν πολλές στον κόσμο με εμπειρία στο θέμα. Για παράδειγμα η κατάληψη των νησιών Φώκλαντς από την Αργεντινή το 1982 δεν “πιάνεται”, καθώς οι Βρετανοί κατελήφθησαν εξ απήνης. Αντίθετα, οι ίδιοι Βρετανοί έχουν σημαντική εμπειρία στο “άθλημα”, καθώς η ανακατάληψη των Φώκλαντς έγινε χιλιάδες μίλια μακρυά από την χώρα τους, με τα νησιά οχυρωμένα από τον κατακτητή (Αργεντινή), και την Αεροπορία του να επιφέρει μεγάλες απώλειες.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 2 Απριλίου 1982: Απόβαση στα Φώκλαντ, η Αργεντινή σοκάρει τη Βρετανία
Εμπειρία, θεωρητικά, έχουν και οι Τούρκοι, καθώς έχουν κάνει την εισβολή στην Κύπρο. Αλλά εκεί έγινε έγινε αρχικά αποβίβαση, όχι απόβαση υπό πυρ των αμυνομένων. Πιο σύγχρονο αντιπαράδειγμα; Η Ρωσία κατάφερε να καταλάβει το Φιδονήσι στη Μαύρη Θάλασσα και η Ουκρανία να το ανακαταλάβει, αλλά στην ουσία δεν είχαμε ποτέ μάχες στις ακτές του.
ThinkOutOfTheBox: Οι νέες φρεγάτες του ΠΝ πρέπει να έχουν δυνατότητα ανακατάληψης εθνικού εδάφους
Στην πραγματικότητα, μόνο δυο χώρες έχουν τεράστια παράδοση και εμπειρία σε τέτοια δράση. Οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, από το Β’ Παγκόσμιο, που πολέμησαν σε εκατοντάδες νησιά, καταλαμβάνοντας και ανακαταλαμβάνοντάς τα, άλλες φορές επιτυχημένα, κι άλλες με αποτυχία.
Το γιατί χρειαζόμαστε τέτοια παραδείγματα είναι αυτονόητο. Η Ελλάδα έχει 6.000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες και τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται κοντά στην Τουρκία, που ιστορικά πλέον δηλώνει πως θέλει να αποσπάσει όσα περισσότερα μπορεί. Και η εμπειρία του 1996 στα Ίμια, έδειξε πως ακόμη και ακατοίκητες νησίδες ή βραχονησίδες έχουν στρατηγική αξία.
ΑΠΟΨΗ: Οι Έλληνες Πεζοναύτες αλλάζουν «αιώνα» με τα AAV-7A1 RAM/RS, άλμα από το 1942 στο 2022
Η νησιωτική ελληνική φύση όμως μοιάζει αρκετά ως στρατηγικό πρόβλημα με εκείνο που αντιμετωπίζει η Ιαπωνία. Οπου στο δυτικό Ειρηνικό διαθέτει και αυτή -σε πολύ μεγαλύτερη έκταση βέβαια- 6.852 νησιά, με την συντριπτική του πλειονότητα απομακρυσμένα από τα κύρια, δηλαδή τα Honshu, Hokkaido, Shikoku, Kyushu, και την Okinawa.
ΑΠΟΨΗ: Κάποιος να πει στους Ταϊβανέζους πως τα AAV-7 είναι επικίνδυνα και θα πνιγούν
Πως προετοιμάζεται λοιπόν η Ιαπωνία να υπερασπίσει τα νησιά της και αν χρειαστεί να τα ανακαταλάβει; Ειδικά με την γειτονική Κίνα να εξοπλίζεται συνεχώς και να συγκροτεί μεγάλο αποβατικό στόλο; Καταρχάς διαθέτουν μια πολύ ισχυρή δύναμη Πεζοναυτών, μια Αμφίβια Ταξιαρχία Άμεσης Αντίδρασης. Την οποία και έχουν εξοπλίσει με αμφίβια αποβατικά σκάφη AAV-7A1, όπως αυτά που πρόκειται να προμηθευτεί και η χώρα μας. Και έχει εδώ αξία να δούμε -με πλούσιο φωτογραφικό υλικό- μια ιαπωνική άσκηση ανακατάληψης νησιού που έγινε το 2021.
Αρχικά λοιπόν τα αποβατικά πλοία παραλαμβάνουν τα μέσα της Ταξιαρχίας, χωρτίς αυτά να χρειάζονται να “ταξιδέψουν” εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φορτωθούν σε αυτά (όπως συμβαίνει δυστυχώς στον ελληνικό σχεδιασμό, με την Ταξιαρχία Πεζοναυτών να βρίσκεται προς το παρόν μακριά από τα ειδικά πλοία μεταφοράς).
Επιλέξαμε τις δυο παρακάτω φωτογραφίες, για να δείξουμε ότι το AAV-7 δεν παρουσιάζει ειδικές δυσκολίες στην φόρτωση του…
….καθώς είναι αρκετά ευέλικτο. Στην Ιαπωνική άσκηση το όχημα φορτώνεται από μια απλή πλαϊνή ράμπα στο πλοίο Αμφίβιων Επιχειρήσεων.
Στη συνέχεια αναπόσπαστο κομμάτι της Αμφίβιας Δύναμης, είναι τα εναέρια μέσα. Οι Ιάπωνες διαθέτουν ελικοπτεροφόρα, από τα οποία θα επιχειρήσουν τα AH-64D. Παρατηρούμε εδώς πως παρά το γεγονός ότι η Ιαπωνία είναι νησιωτική χώρα, δεν επέλεξε το “ναυτικό” ελικόπτερο AH-1W (όπως έκαναν οι Αμερικανοί Πεζοναύτες) αλλά το “χερσαίο” και βαρύτερο AH-64D. Αν μη τι άλλο, είναι μια επιβεβαίωση της επιλογής που έκανε πριν από 30 χρόνια κι ο Ελληνικός Στρατός.
H Ιαπωνία για αερομεταφορά κάνει χρήση των CH-47JA (θα λέγαμε πως είναι ένα “πρώιμο” CH-47D) και για όλες τις παρεμφερείς αποστολές, ανεφοδιασμό, διείσδυση κ.ο.κ. Αν σας θυμίζει κάτι η παρακάτω ιαπωνική εικόνα, είναι παρόμοια εκείνης των ελληνικών CH-47DG πάνω σε αιγυπτιακά ελικοπτεροφόρα.
Ξαναγυρίζοντας στα AH-64D, θα τα δούμε να εκτελούν επιχειρήσεις κρούσης. Το σενάριο της άσκησης προέβλεπε την εξουδετέρωση εχθρικών θέσεων στην ακτή, με την χρήση πυραύλων Hellfire, αλλά και ρουκετών. Στην ελληνική περίπτωση, θα μπορούσε να γίνει ακριβώς το ίδιο. Μάλιστα η δική μας Αεροπορία Στρατού συζητά πολύ σοβαρά την αγορά κατευθυνομένων ρουκετών APKWS, για τα AH-64A/D & OH-58D Kiowa Warrior.
Το ρόλο του μέσου μεταφορικού ελικοπτέρου, παίζουν στην άσκηση και στις αμφίβιες επιχειρήσεις, τα SH-60K του Ιαπωνικού Ναυτικού. Τα τελευταία, ως παραλλαγή του S-70, προσφέρονται για μεταφορές προσωπικού και υλικών, έρευνα και διάσωση, ειδικές επιχειρήσεις, κι άλλες αποστολές.
Φυσικά μια αμφίβια επιχείρηση προβλέπει την ανάγκη για διείσδυση ειδικών δυνάμεων με πλωτά μέσα. Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε ειδική ομάδα των Πεζοναυτών να προετοιμάζει φουσκωτό για να φορτωθεί σε…
…ελικόπτερο CH-47JA. Όπως και η δική μας ΔΕΠ, έτσι και οι Ιάπωνες κάνουν χρήση των CH-47JA για τη μεταφορά καταδρομέων μαζί με κάποιο RHIB, στο κατάλληλο σημείο, από όπου θα ξεκινήσουν για να διεισδύσουν στην κατεχόμενη ακτή. Εκεί θα εξασφαλίσουν πως δεν έχει ναρκοθετηθεί, θα χαρτογραφήσουν τις εχθρικές θέσεις, θα κάνουν κατάδειξη στόχων κ.ο.κ.
Αφού έχουν ξεκινήσει οι ομάδες διείσδυσης, μέσα στα Πλοία Αμφίβιων Επιχειρήσεων, έχει ξεκινήσει η προετοιμασία για την αναχώρηση των AAV-7A1. Τα οχήματα, φορτώνονται με υλικά και πυρομαχικά και τις ομάδες πεζοναυτών. Αν φέρουμε στο μυαλό μας τις παλαιότερες σκηνές όπου πεζοναύτες κάνουν καταρρίχηση από δίκτυα στα πλαινά των πλοίων για να μπουν στις αποβατικές ακάτους, καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να μπορούν να φορτωθούν “στεγνοί” και χωρίς ταλαιπωρία στα AAV-7.
Στη συνέχεια η μπουκαπόρτα του πλοίου αμφίβιων επιχειρήσεων ανοίγει, και πλημμυρίζει ο εσωετερικός χώρος για να εξέλθουν τα AAV-7 ως πλωτά.
Φυσικά, τα AAV-7 δεν θα ξεκινήσουν πριν δεν καταστραφούν συγκεκριμένοι στόχοι στην ακτή. Βασικό ρόλο εδώ θα παίξουν τα πυροβόλα των 5 ιντσών από τα πλοία συνοδείας. Το πυροβόλο των 5 ιντσών έχει την απαραίτητη καταστροφική ισχύ για ναυτικό βομβαρδισμό, και προετοιμασία της ακτής για απόβαση. Στο ΠΝ, τα μόνα πλοία αυτή τη στιγμή αλλά και στο μέλλον, με πυροβόλο 5 ιντσών είναι οι φρεγάτες ΜΕΚΟ.
Στο σφυροκόπημα μεγάλη συμμετοχή έχουν και τα AH-64D που θα κάνουν συνεχείς πτήσεις -με ενδιάμεσο ανεφοδιασμό στα ελικοπτεροφόρα- χτυπώντας με Hellfire και ρουκέτες τις εχθρικές θέσεις. Ο ανεφοδιασμός τους εν πλω είναι μια πολύ ευαίσθητη διαδικασία, και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή μπορεί να χρειαστεί να γίνει με κακό καιρό και νύχτα.
Από εδώ και πέρα, αρχίζει να γίνεται αντιληπτή η αξία των AAV-7, καθώς μπορούν να επιχειρήσουν και βράδυ. Στην παρακάτω φωτό ΑAV-7 ξεκινούν ως πρώτο αποβατικό κύμα, μέσα στο σκοτάδι, ενώ έντονος είναι ο παφλασμός από την “πτώση” ενός στο νερό.
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στην παρακάτω φωτογραφία τα δύο τελευταία AAV-7A1, που είναι οχήματα διοίκησης, με δορυφορική ζεύξη δεδομένων και πληθώρα κεραιών.
Οι επιχειρήσεις συνεχίζονται όλο το βράδυ και μέχρι να αναπτυχθεί όλη η Ταξιαρχία, έχει ξημερώσει. Το τελευταίο όχημα διοίκησης, με τους επιτελείς της Ταξιαρχίας πέφτει κι αυτό στο νερό.
Τα βαρια υλικά τώρα μεταφέρονται με μεσαίου μεγέθους αερόστρωμνα LCAC (Landing Craft Air Cushion). To ΠΝ δεν διαθέτει LCAC καθώς δεν έχουμε Πλοία Αμφίβιων Επιχειρήσεων για την φιλοξενία-εξαπόλυση τους. Η ελληνική πατέντα εδώ χρησιμοποιεί τα Zubr, τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα από τα τυπικά LCAC, δύσκολα στο χειρισμό κι ακριβά στη συντήρηση, έχοντας “ταλαιπωρήσει” αρκετά το ΠΝ μας. Πάντως και η ελληνική προσέγγιση, όπως και η ιαπωνική, είναι και με χρήση αερόστρωμνων.
Από όλα όσα είδαμε στην ιαπωνική άσκηση, υπάρχει συνάφεια με τις ελληνικές τακτικές, η οποία θα μεγαλώσει με την προσθήκη στην δική μας περίπτωση και των οχημάτων AAV-7.
Οι επόμενες δύο φωτό είναι ενδεικτικές της ευρύτητας της συγκεκριμένης άσκησης. Η πρώτη είναι από εκπαίδευση και στη διαχείριση αιχμαλώτων, με βάση διαδικασίες που περιγράφονται λεπτομερώς σε εγχειρίδια. Ενώ η δεύτερη δείχνει τη χρήση μη επανδρωμένων υποβρυχίων οχημάτων Remus, που διαθέτουν ποικιλία αισθητήρων για ανίχνευση κοντά στην ακτή. Στοιχεία που θα θέλαμε να δούμε και στην Ελλάδα.
Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από τον ιστότοπο των Ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας. Μπορείτε να τις βρείτε όλες στη σελίδα της άσκησης, που έγινε από τις 18 έως τις 30 Νοεμβρίου 2021, εδώ. Αν τις δείτε όλες προσεκτικά οι δύο βασικές ελληνικές ελλείψεις είναι τα AAV-7A1 καθώς κι ένα τουλάχιστον πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιατί χρειαζόμαστε ένα πλοίο σαν το LSD-41 Widbey Island;
Προφανώς και το ΠΝ έχει ως κύριο σκοπό να καταναυμαχήσει τον εχθρό. Αλλά πρέπει να διαθέτει όλα τα απαραίτητα μέσα για να στηρίξει την ανακατάληψη ή ενίσχυση ενός νησιού, που ξαναλέμε είναι μια πολύ επικίνδυνη αποστολή. Η ΠΑ από την πλευρά της θα “αποστειρώσει” τον εναέριο χώρο γύρω από ένα νησί, η Ταξιαρχία Πεζοναυτών χρειάζεται αμφίβια οχήματα που θα τα αποκτήσει σύντομα, ελπίζουμε και σε ένα πλοίο Αμφίβιων Επιχειρήσεων ώστε να συγκροτηθεί ένα πλήρες “πακέτο” σχετικών υποδομών, με βάση και την διεθνή εμπειρία.
