Η Τουρκία τους τελευταίους μήνες φαίνεται πως έχει χάσει το “κοκαλάκι της νυχτερίδας”. ‘Η μάλλον βρήκε τη νυχτερίδα από την οποία προέρχεται ο κορωνοϊός. Και τελικά, αποδεικνύεται πως τα τουρκικής κατασκευής τεστ για τον κορωνοϊό ίσως και να έχουν… πρόβλημα, και ίσως, το τουρκικό DNA να αποδειχτεί το ίδιο προβληματικό με των υπολοίπων κοινών θνητών.
Το θέμα είναι πως η Τουρκία για πρώτη φορά φαίνεται πως όσα κάνει, δεν της βγαίνουν. Καταρχάς, η Λιβύη έχει αποδειχτεί ένα τεράστιο φιάσκο, καθώς μέχρι και η τουρκική κοινή γνώμη θεωρεί πως κακώς βρίσκονται εκεί τουρκικά στρατεύματα. Απλά κανείς δεν τολμά να πει κάτι δημοσίως, γιατί εδώ έχουν μηνυθεί και βρεθεί στη φυλακή μέχρι και αντιπολιτευόμενοι βουλευτές, για εξύβριση Σουλτάνου.
Το θέμα είναι πως με ή χωρίς τους Ρώσους μισθοφόρους, ο Χαφτάρ έχει στριμώξει το Καθεστώς Σάρατζ εντός Τρίπολης, μια πόλη που δεν μπορεί να “πέσει” με τίποτα, λόγω ειδικού σχεδιασμού από τον Καντάφι. Αλλά όποτε χρειάζεται, τα πυροβόλα/ρουκετοβόλα του χτυπούν μέχρι και το λιμάνι, αποτρέποντας έτσι της φιλειρηνική Τουρκία να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια με Kipri και ACV-15. Οι δε απώλειες σε έμψυχο δυναμικό των Τούρκων, θεωρούμε πως αποκρύπτονται, για προφανείς λόγους.
Στη Συρία, η Τουρκία δεν κατάφερε να κάνει με την Ρωσία ότι κάνει με τη Δύση. Η Ρωσία δεν σκοπεύει να χαϊδέψει καμία χώρα, ούτε να κάνει τα χατίρια της κακομαθημένης Τουρκίας. Μπερδεύοντας τον Πούτιν με τους ισορροπιστές, δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες της Δύσης, ο Ερντογάν νόμιζε ότι θα κάνει τα δικά του και στη Συρία, μπαίνοντας σε περιοχές που δεν είχε καμία δουλειά, το Ιντλίμπ.
Δικαίωση της Ελλάδος σε προσφυγή για την αναστολή ασύλου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Το αποτέλεσμα είναι δεκάδες νεκροί, και μια ατιμωτική κατάπαυση του πυρός, μετά από την ήττα που υπέστη ο υπερσύγχρονος, ανυπέρβλητος, εκπληκτικός κλπ τουρκικός στρατός από τις ημιδιαλυμένες δυνάμεις του Άσαντ. Απλά άλλο να πολεμάς στη χώρα σου για τη χώρα σου, κι άλλο σε μια ξένη χώρα να το παίζεις στρατός κατοχής.
Όσο “έτρωγε ξύλο” από τους Σύριους στο Ιντλίμπ, ο Ερντογάν προσπάθησε να εκβιάσει τους Ρώσους, μέσω της Δύσης. Ζήτησε από ΗΠΑ και Ευρώπη να στείλουν αντιαεροπορικά στην περιοχή, για να εφαρμοστεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσης γύρω από την εμπόλεμη περιοχή. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, αφού πλέον έχουν συνηθίσει με το τουρκικό θράσος, προσέφεραν απλόχερα προφορική στήριξη, αλλά μέχρι εκεί. Τότε ο Ερντογάν έπαιξε το τελευταίο χαρτί.
Αναφορές για εν ψυχρώ εκτέλεση εκατοντάδων μεταναστών στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας
Χρησιμοποίησε σαν όπλο τους πρόσφυγες αλλά και τους μετανάστες που έχει στην Τουρκία, και τους φιλοξενεί με χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τους έστειλε, μέσα σε “τριήμερο”, να περάσουν τα σύνορα με την Ελλάδα, ελπίζοντας πως μέχρι την Καθαρή Δευτέρα η ΕΕ θα έχει έρθει γονυπετής ζητώντας να την … σώσει. Εκεί πλέον υπέστη την πρώτη πολεμική ήττα του από ελληνικές δυνάμεις την τελευταία 45ετία.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, μαζί με τις Δυνάμεις Ασφαλείας, αντέδρασαν υποδειγματικά, σαν έτοιμες από πάντα. Και αντέδρασαν έτσι, γιατί ήταν έτοιμες από πάντα. Σε λίγες ώρες, ο Έβρος είχε σφραγιστεί, και το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Ερντογάν είναι να αρχίσει να διανέμει fake news μέσω πληρωμένων δημοσιευμάτων, αλλά και των αφελών σε ελληνικό έδαφος. Έχασε σε όλα τα μέτωπα.
Νέες “επιτυχίες” για την Τουρκία στη Συρία, καταστροφή M60T/Pulat πάνω στον αρματοφορέα του…
Για αρχή έχασε στον Έβρο. Παρά την ύπαρξη χιλιάδων μελών της Στρατοχωροφυλακής, πρακτόρων της ΜΙΤ και Σύρων μισθοφόρων, η γραμμή άμυνας δεν έπεσε, άντεξε εξαιρετικά. Μονάδες καταστολής, ειδικές δυνάμεις, απλό πεζικό ή αστυνομία, έκαναν τρομερή δουλειά, και απέδειξαν πως αν υπάρχει η κατάλληλη ηγεσία, ξεκάθαρες εντολές, τότε το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.
Στη συνέχεια η Τουρκία ηττήθηκε στο Αιγαίο κατά κράτος. Όταν οι κανόνες άλλαξαν, και το Λιμενικό σταμάτησε να δέχεται την κλασική “πατέντα” (φτάνουμε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, βουλιάζουμε τη βάρκα, παίρνουμε τηλέφωνο και καταφτάνουν οι ΜΚΟ ή το Λιμενικό), τότε τα θαλάσσια σύνορα “σφραγίστηκαν”. Το μόνο που μπορούσε να κάνει η τουρκική ακτοφυλακή είναι να κινηματογραφεί τις προσπάθειες των Ελλήνων λιμενικών, απλά και μόνο για να αλλάξει άποψη σε συγκεκριμένο κοινό στην Ελλάδα.
SOHR: Η Τουρκία έχει ήδη στείλει 1.000 μαχητές από τη Συρία στη Λιβύη και προετοιμάζει άλλους 1.700
Και εντέλει, η Τουρκία ηττήθηκε σε διπλωματικό επίπεδο. Η ελληνική κυβέρνηση αυτή την φορά δεν έδρασε σαν τροχονόμος ψυχών προς τη Δυτική Ευρώπη, αλλά, αφού κινητοποίησε τις Ένοπλες Δυνάμεις, φρόντισε εντός λίγων 24ώρων να φέρει στον Έβρο την ευρωπαϊκή ηγεσία. Την ίδια στιγμή, ευρωπαϊκά στελέχη εξηγούσαν στον Ερντογάν πως η Ευρώπη έχει αλλεργία στους εκβιασμούς. Μόνη παραφωνία είναι η Γερμανία, που προσπάθησε να “δωροδοκήσει” τους Τούρκους, αλλά και η Μεγάλη Βρετανία, που όμως δεν είναι πια στην ΕΕ.
Μέσα σε όλες αυτές τις επιτυχίες, φαίνεται πως ο κορωνοϊός έχει φτάσει εδώ και πολύ καιρό στη γειτονική μας χώρα. Για ένα καθεστώς απολύτως ελεγχόμενο από ένα Κόμμα, και με τα ΜΜΕ της χώρας να υπακούν τυφλά στον Έναν Ηγέτη, δεν είναι δύσκολο να πείσεις πως ο κορωνοϊός πέρασε αλλά δεν ακούμπησε από την Τουρκία. Πιστεύουμε πως αργά ή γρήγορα θα μάθουμε τι πραγματικά συμβαίνει στη γειτονική μας χώρα στο θέμα αυτό.
Τέλος, η “πανίσχυρη” οικονομία της Τουρκίας, δείχνει να κλυδωνίζεται. Όσο η λίρα “έπαιζε” στα 5,80 ως 5,90 για κάθε δολάριο, τα πράγματα ήταν ελεγχόμενα. Τώρα πια όμως η λίρα είναι στα 6,35 και πάει ολοταχώς για τα 6,50 λίρες ανά δολάριο. Αν δεν υπήρχε το πάμφθηνο ρωσικό φυσικό αέριο (το δωράκι του ενός συμμάχου στον άλλο) και τα μαξιλάρι των μετρητών του Κατάρ. Αλλά ακόμη και το τελευταίο, θα ζοριστεί τώρα με τον πόλεμο τιμών που έχει ξεσπάσει μεταξύ Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας.
Αυξάνονται λοιπόν οι πιθανότητες να “σκάσει” η τουρκική οικονομία, οδηγώντας λοιπόν όλο το ερντογανικό οικοδόμημα σε ένα απίθανο καθοδικό σπιράλ. Ταυτόχρονα, η λαϊκή δυσαρέσκεια δεν θα μπορέσει να “μαζευτεί”, καθώς ενώ η Ελλάδα έχει πιθανότητες να σώσει την τουριστική σαιζόν, η Τουρκία δεν έχει καμία. Συνεπώς, το καλοκαίρι θα είναι καταστροφικό για την τουρκική τουριστική βιομηχανία.
Εκεί λοιπόν πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως. Η Τουρκία έχει αυτοπαγιδευτεί σε ένα σημείο που σε λίγο θα ξεσπάσει η τέλεια καταιγίδα. Όλοι μας ξέρουμε το πόσο απρόβλεπτη μπορεί να γίνει η χώρα αυτή, με μια ηγεσία που δείχνει να μην υπολογίζει τίποτα (εκτός ίσως από τις ανατολικής προελεύσεως ρουκέτες που διέλυσαν ένα τάγμα της). Οι επόμενες εκλογές, αν γίνουν, θα φέρουν το τέλος του Καθεστώτος Ερντογάν. Λογικό είναι λοιπόν οι Τούρκοι να ψάξουν μια “λύση”.
Όσοι θυμούνται την Εργκένεκον, και την Επιχείρηση ή Σχέδιο Βαριοπούλα, θα δουν πως ο τρόπος δράσης είναι προδιαγεγραμμένος. Κρίση με την Ελλάδα, και πολεμική σύρραξη, έστω σε επίπεδο θερμού επεισοδίου, που θα φέρει μια δικτατορία, ή έστω, μια “λαϊκή κυβέρνηση”. Το θέμα στην περίπτωσή μας είναι πως αγγίζει εμάς, καθώς η χώρα μας είναι πάντα ο αποδιοπομπαίος τράγος για τους γείτονες. Ποιος φταίει; πάντα το Yunanistan!
Συνεπώς, την διέξοδο που αναζητά ο Ερντογάν, μπορεί να την προσπαθήσει μόνος του να την βρει. Έχει χιλιάδες πρόσφυγες και λαθρομετανάστες στις ακτές σαν ασπίδα προστασίας, έχει χιλιάδες στον Έβρο, μπορεί λοιπόν να προσπαθήσει να δημιουργήσει μια “ζώνη” εντός Ελλάδος για να σταματήσει κι εδώ την κρίση που αυτός δημιούργησε. Δεν έχουμε αμφιβολία πως ένα τέτοιο Σενάριο είναι ψηλά στον σχεδιασμό της γειτονικής μας χώρας, το θέμα είναι αν κάποιος θα πάρει την απόφαση να το υλοποιήσει…
