Όπως μπορείτε να διαβάστε και σε άλλες σελίδες νωρίς σήμερα το πρωί αμερικανικές δυνάμεις άρχισαν να αποχωρούν από θέσεις και παρατηρητήρια στη Βόρειο Συρία, μια εξέλιξη που ακολουθεί την τηλεφωνική επικοινωνία του Αμερικανού προέδρου Τραμπ και του Τούρκου ομολόγου του Ταγίπ Ερντογάν. Δίνεται έτσι το πράσινο φως και ανοίγει ο δρόμος για την τουρκική εισβολή στην περιοχή, η οποία έχει ανακοινωθεί από την Άγκυρα εδώ και καιρό σε υλοποίηση του σχεδίου του νεοσουλτάνου για την αποκαλούμενη «ζώνη ασφαλείας».
Τουρκικός στόχος είναι να δημιουργηθεί εκεί μια περιοχή που θα εποικιστεί με φερτούς πληθυσμούς, ανάμεσά τους και αρκετούς από τα τρεισήμισι εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες στη γειτονική χώρα, αλλά όχι μόνο. Στις περιοχές αυτές θα μετακινηθούν και οι πολλές χιλιάδες των συμμάχων της Τουρκίας που έκαναν τόσα χρόνια την βρώμικη δουλειά της στον εμφύλιο της Συρίας. Θα γίνουν μάλιστα τοποτηρητές στον «ζωτικό χώρο» που θα δημιουργήσουν τα «απελευθερωτικά και ειρηνευτικά» τουρκικά στρατεύματα, .όπως διακηρύσσει ο Ερντογάν, εξωθώντας ταυτόχρονα τους Κούρδους μαχητές που βρίσκονται τώρα στην περιοχή.
Ο γνωστός σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν ήταν ξεκάθαρος στα tweet του όταν ανακοίνωνε ότι η «ζώνη ασφαλείας» θα «εξασφαλίσει τα τουρκικά σύνορα από τρομοκρατικά στοιχεία και θα δημιουργήσει συνθήκες για την ασφαλή επιστροφή των Σύρων προσφύγων στην πατρίδα τους». Η τακτική δεν είναι καινούργια και την έχουμε ξαναδεί, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Ισραήλ στον νότιο Λίβανο.
Στην προκειμένη περίπτωση η συμφωνία Τραμπ-Ερντογάν αφήνει έκθετους και με τον κίνδυνο σφαγιασμού τους Κούρδους μαχητές του PYD και του YPG (που η Τουρκία θεωρεί τρομοκράτες), τις δυνάμεις δηλαδή που για τρία και περισσότερα «έβγαλαν το φίδι από την τρύπα» για την Ουάσιγκτον και εξουδετέρωσαν την παρουσία του ISIS, με την προφανή υπόσχεση να παραμείνουν και να αποκτήσουν πατρίδα στα πατρογονικά εδάφη που διασφάλισαν με βαρύτατο φόρο αίματος. Αν και πολλοί, απολύτως δικαιολογημένα θα μιλήσουν για προδοσία έναντι των συμμάχων των ΗΠΑ, οι οποίοι αφήνονται πλέον βορά στην τουρκική πολεμική μηχανή, στην ουσία η σημερινή κίνηση Τραμπ αποδεικνύει περίτρανα κάτι που ο Αμερικανός πρόεδρος είχε πει πολλές φορές στην Τουρκία του Ερντογάν: ότι η «σύνταξη» (και όχι συμμαχία) με το PYD και το YPG τα τελευταία τρία χρόνια ήταν μια τακτική και όχι στρατηγική επιλογή. Τώρα η τακτική αυτή τερματίζεται και οι Κούρδοι αφήνονται στην τύχη τους, σε μια τραγική επανάληψη της ιστορίας.
Η κίνηση του Αμερικανού προέδρου Τραμπ είναι άκρως προεκλογική, «για να τερματίσουμε αυτούς τους γελοίους πολέμους και να φέρουμε τα παιδιά μας στην πατρίδα» όπως έγραψε στο tweeter πριν από λίγες ώρες, ίσως και μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσει την αμερικανική Κοινή Γνώμη από τη διαδικασία της παραπομπής του, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη. [Ο πρόεδρος Τραμπ «απολογούμενος» στους Κούρδους αναφέρθηκε στην αμερικανική επέμβαση τα τρία τελευταία χρόνια που συγκράτησε την Τουρκία και στα «τεράστια ποσά» σε όπλα και άλλα εφόδια που τους δόθηκαν. Κατέληξε όμως ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει και (φυσικά) κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ότι δεν σήκωσαν το μερίδιο της ευθύνης τους.]
Το κύριο ερώτημα και το θέμα στο οποίο –λόγω και των πρόσφατων εξελίξεων που σχετίζονται με την Ελλάδα- πρέπει να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας είναι εάν πρόκειται για άλλη μια προσωπική επιλογή άσκησης πολιτικής του Αμερικανού προέδρου, αψηφώντας τα υπουργεία Άμυνας και Εξωτερικών, όπως έχει κάνει πολλές φορές μέχρι σήμερα.
Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση κάτι που αποδεικνύει ότι στην Ουάσιγκτον υπάρχουν πλέον τουλάχιστον δυο κέντρα εξουσίας μέσα στο εκτελεστικό σκέλος της: ένα πέριξ του ότι έχει απομείνει από το κυβερνητικό «κατεστημένο» που αποδεκάτισε συστηματικά ο Τραμπ και το άλλο στον Λευκό Οίκο που δίνει τον «υπέρ πάντων αγώνα» της επανεκλογής του προέδρου. Οι Κούρδοι θυσιάστηκαν σε αυτή την προοπτική.
Να θυμίσουμε ότι ο πρώην υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις παραιτήθηκε όταν διαφώνησε με τον Τραμπ για την αποχώρηση 2.000 στρατιωτών από τη Συρία και έκτοτε η θέση του παραμένει με υπηρεσιακό πολιτικό προϊστάμενο.
Ο Μάικ Πομπέο, ο οποίος μας επισκέφθηκε πρόσφατα, είναι ένας από τους «τελευταίους» που εξακολουθεί να επικοινωνεί με τον Αμερικανό πρόεδρο και ταλαντεύεται πατώντας πάνω σε δυο βάρκες οι οποίες όμως συνεχώς απομακρύνονται. Για τους περισσότερους είναι θέμα χρόνου πότε η απόσταση θα μεγαλώσει τόσο που θα βρεθεί και αυτός στο νερό…
Ο Μάικ Πομπέο στις δηλώσεις του μετά την υπογραφή της αμυντικής συμφωνίας με την Ελλάδα εξέφραζε το κατεστημένο της εκτελεστικής εξουσίας στην Ουάσιγκτον, που μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι είναι και αυτό που δίνει συνέχεια στο (οποιοδήποτε) κράτος ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Η προεδρία Τραμπ ήλθε και ανέτρεψε αυτό το αξίωμα, εξέλιξη που πρέπει να λάβουμε υπόψη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά στην ιστορία των ελληνοαμερικανών σχέσεων, αφού πλέον δεν υπάρχει σημείο αναφοράς.
Οι δηλώσεις Πομπέο δεν έχουν φυσικά καμία νομική ισχύ αλλά στην διεθνή διπλωματία θα είχαν τη δική τους βαρύτητα ή τουλάχιστον την είχαν μέχρι σήμερα το πρωί που ο πρόεδρος Τραμπ έδωσε το πράσινο φως στην Τουρκία να εισβάλει στη Συρία, σε μια ακόμη επίδειξη προσωπικών χειρισμών παρά την αντίθεση του (διαλυμένου) κατεστημένου της Ουάσιγκτον.
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές από της σελίδες της Π&Δ στο γεγονός ότι, αν και η Ουάσιγκτον δεν θεωρεί πλέον την Τουρκία αξιόπιστο σύμμαχο (κάποιοι ανάγουν το γεγονός ήδη από το 2003 και την συμπεριφορά της στον Δεύτερο Πόλεμο του Κόλπου), δεν πρόκειται ποτέ να σπρώξει η ίδια την Άγκυρα εκτός Δύσης.
Αυτό διαφέρει εντελώς από την προσωπική πολιτική Τραμπ που, όχι μόνο αντιτίθεται στην επιβολή κυρώσεων για την αγορά των S-400 παρά τις αμερικανικές προειδοποιήσεις (κάτι όμως που ίσως γίνει όταν αυτοί γίνουν επιχειρησιακοί, εάν οι ΗΠΑ δεν θέλουν να χάσουν εντελώς την αξιοπιστία τους) αλλά κατά δήλωσή του εργάζεται για την επαναπροσέγγιση των δυο χωρών, την πώληση Patriοt, ακόμη και την παλινόρθωση της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35. [Από τις σελίδες ανάλυσης της Διπλωματίας & Γεωστρατηγικής έχουμε υπογραμμίσει την προσωπική συμπάθεια που διατηρεί ο πρόεδρος Τραμπ προς τον Ερντογάν και η οποία είναι καθοριστική των εξελίξεων.}
Σε κάθε περίπτωση ούτε οι ΗΠΑ με τις δηλώσεις Πομπέο έκαναν οποιαδήποτε στρατηγική επιλογή υπέρ της Ελλάδας και κατά της Τουρκίας, ούτε υπάρχει οποιαδήποτε εγγύηση τήρησης των όποιων υποσχέσεων υπό το πρίσμα του βίου και πολιτείας Τραμπ. Και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε συνεχώς και πάντα!
Το τελευταίο “τιτίβισμα” του Τραμπ
Ο Αμερικανός πρόεδρος, προφανώς επηρεασμένος από τις αντιδράσεις για την απόφασή του να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία, πριν λίγο δήλωσε μέσω Twitter πως αν η Τουρκία κάνει κάτι που είναι off limits (προφανώς εννοεί τη συμφωνία για τη ζώνη ασφαλείας σε βάθος μόλις 30 χλμ εντός της Συρίας), θα καταστρέψει ολοκληρωτικά την τουρκική οικονομία, όπως έκανε και στο παρελθόν. Θυμίζουμε πως πέρυσι, ένα παρεμφερές tweet του Ντ. Τραμπ, είχε προκαλέσει τεράστιες απώλειες στην αξία της τουρκικής λίρας.
As I have stated strongly before, and just to reiterate, if Turkey does anything that I, in my great and unmatched wisdom, consider to be off limits, I will totally destroy and obliterate the Economy of Turkey (I’ve done before!). They must, with Europe and others, watch over…
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) October 7, 2019
Σημείωση:
Οι εξελίξεις στην «πρωτοβουλία» Τραμπ είναι ραγδαίες με μια αντίδραση να γιγαντώνεται ήδη μέσα στην ΗΠΑ. Απομένει να δούμε εάν οι Ηνωμένες Πολιτείας και η Ουάσιγκτον μπορούν να… ξεχωρίσουν από τον Αμερικανό πρόεδρο στην πορεία που έχει πάρει ο τελευταίος.
