15.8 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΑΡΘΡΑVought F4U Corsair: O κουρσάρος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου (Δ’ Μέρος)

Vought F4U Corsair: O κουρσάρος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου (Δ’ Μέρος)

- Advertisement -

Λοιπές εργοστασιακές εκδόσεις

F4U-2

Ήταν μια έκδοση του F4U-1 που προοριζόταν για την διεξαγωγή νυχτερινών αποστολών μέσω της χρήσης ραντάρ. Τα αερομεταφερόμενα συστήματα ραντάρ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ογκώδη, βαριά και η εγκατάστασή τους ήταν ιδιαίτερα επίπονη στα μονοθέσια και μονοκινητήρια μαχητικά.

H σταδιακή ανάπτυξη μικρότερων ραντάρ με περιορισμένες βέβαια δυνατότητες, κατέστησε εφικτή την δημιουργία ενός μαχητικού νυκτός που θα μπορούσε να παρέχει κάποια στοιχειώδη προστασία σε αεροσκάφη κρούσης. Επειδή η Vοught ήταν υπερβολικά απασχολημένη εκείνη την περίοδο, το εγχείρημα ανατέθηκε στο Εργοστάσιο Αεροσκαφών του Ναυτικού (Naval Aircraft Factory) αλλά τελικά μόνο 34 αεροσκάφη υπέστησαν τη μετατροπή. Δύο από αυτά μετετράπησαν από την VMF(N)-532 και ήταν τα μόνα που μετατράπηκαν από F4U-1A. Το αρχικό ραντάρ ήταν μια συσκευή ΑΙΑ που αναπτύχθηκε στο ΜΙΤ στα πλαίσια του Προγράμματος Roger. Η ακτίνα του για εντοπισμό αεροσκαφών ήταν έξι μόλις χιλιόμετρα, ενώ για τη χρήση του από μονοθέσια αεροσκάφη αναπτύχθηκε μια μικρή στρογγυλή οθόνη που εγκαταστάθηκε στον πίνακα οργάνων. Το δε μικρό ραντάρ τοποθετήθηκε μέσα σε ένα θύλακα στο άκρο της δεξιάς ημιπτέρυγας κάτι που απαίτησε την αφαίρεση ενός πολυβόλου για λόγους μείωσης του βάρους. Επίσης προστέθηκαν πλαίσια απόκρυψης φλογών στις εξαγωγές του κινητήρα και τοποθετήθηκε ένα ράδιο-υψόμετρο και αυτόματος πιλότος.

Οι πρώτες νυχτερινές επιχειρήσεις της VF(N)-75 στην Νέα Γεωργία, κατέδειξαν αρκετά προβλήματα στις επιχειρησιακές διαδικασίες, αλλά την 1η Νοεμβρίου του1944 καταρρίφθηκε τελικά ένα Ιαπωνικό βομβαρδιστικό G4M. Τελικά η τακτική που ακολουθήθηκε ήταν η άνοδος προς τον στόχο και η προσβολή του από κάτω και πίσω. Η VF(N)-101 που δημιουργήθηκε από την VF(N)-75, ήταν η πρώτη μονάδα νυκτερινών μαχητικών που επιχειρούσε από αεροπλανοφόρο.

H έναρξη των επιχειρήσεων έγινε τον Ιανουάριο του 1944 αλλά με μικρό συνολικά αριθμό εξόδων, εξαιτίας της απροθυμίας των χειριστών για νυκτερινές επιχειρήσεις λόγω της δυσκολίας κατά την προσνείωση. Για το λόγο αυτό το Aμερικανικό Ναυτικό ανέπτυξε μια παραλλαγή του F6F Hellcat για νυκτερινές επιχειρήσεις, βασιζόμενη στα άριστα πτητικά του χαρακτηριστικά και την ευκολία κατά την προσνήωση, στοιχεία απαραίτητα για τη διεξαγωγή νυκτερινών πτήσεων.

Vought F4U Corsair: O κουρσάρος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου (Γ’ Μέρος)

XF4U-3

To XF4U-3 ήταν μια προτεινόμενη έκδοση με κινητήρα XR-2800-16.

O συγκεκριμένος κινητήρας ήταν εφοδιασμένος με στροβιλοσυμπιεστή ο οποίος θα διατηρούσε πλήρη την ισχύ των 2000 ίππων του κινητήρα ακόμη και σε ύψη της τάξης των 12.200 μέτρων (40.000 πόδια). Ο στροβιλοσυμπιεστής βρισκόταν τοποθετημένος σε μια υποδοχή κάτω από την άτρακτο. Το πρώτο XF4U-3 πέταξε στις 22 Απριλίου 1944. Mόνο ένα FG-1A, κατασκευασμένο από την Goodyear, μετετράπη σε FG-3 πριν την ακύρωση του προγράμματος, αν και κατασκευάσθηκαν ακόμη 12 μονάδες για πειραματικούς σκοπούς.

 

F2G

Η Goodyear είχε αναλάβει ένα μέρος της παραγωγής και ανάπτυξης του F4U Corsair υπό την ονομασία FG. Προς τα τέλη του πολέμου παρουσίασε ένα Corsair εφοδιασμένο με έναν Pratt&Whitney R-4360 Wasp Major.

Βασιζόταν στο F4U-1D και προοριζόταν για αναχαιτήσεις σε μικρά ύψη και χρήση κυρίως εναντίον των Καμικάζε. Λόγω του μεγάλου μήκους του κινητήρα, το κάλυμμά του επιμηκύνθηκε και αυτό ήταν άλλο ένα σημείο διαφοροποίησης του, μαζί με τους αεραγωγούς πίσω από τον κινητήρα στο πάνω μέρος της ατράκτου. Tο ουραίο τμήμα επιμηκύνθηκε με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ικανότητα μεταφοράς καυσίμου. Επίσης υιοθετήθηκε νέος θάλαμος διακυβέρνησης με ακόμα πιο καμπυλωτή καλύπτρα για περαιτέρω αύξηση της περιφερειακής ορατότητας, κάτι που περιέργως δεν υιοθετήθηκε στις άλλες εκδόσεις του Corsair.

Το πρώτο μοντέλο που κατασκευάσθηκε για χρήση από επίγειες βάσεις, ονομαζόταν F2G-1 και λίγο αργότερα παρουσιάσθηκε η έκδοση F2G-2 για χρήση από αεροπλανόφορα με υδραυλικό σύστημα αναδίπλωσης πτερύγων. Η παραγωγή του F2G τελείωσε μετά από οκτώ πρωτότυπα, ενώ η αρχική παραγγελία για 418 F2G-1 ακυρώθηκε αφού τελείωσε ο πόλεμος.

Tο καλύτερο επιχειρησιακό χαρακτηριστικό του ήταν ο εξαιρετικά υψηλός βαθμός ανόδου του (4 λεπτά για το ύψος των 9150 μέτρων), η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης του όμως ήταν απογοητευτική διότι ήταν κατά 32 χλμ/ώρα χαμηλότερη της αρχικά υπολογιζόμενης (724 χλμ/ώρα-450μ.α.ω.). Aκόμη και το βαρύ F4U-5 με τον αναβαθμισμένο κινητήρα R-2800 που θα δούμε παρακάτω, ήταν αρκετά ταχύτερό του…

 

F4U-4

Το πρώτο F4U-4 παραδόθηκε στο Ναυτικό των ΗΠΑ στις 31 Οκτωβρίου του 1944. Το F4U-4 έφερε ένα κινητήρα Double Wasp της σειράς C. Ο αρχικός κινητήρας ήταν ο R-2800-18W που αργότερα αντικαταστάθηκε από τον R-2800-42W που απέδιδε μέγιστη ισχύ 2.760 ίππων. Eπίσης είχε αντικατασταθεί και η έλικα με μια νέα τετράφυλλη.

Το F4U-4 μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα πλεύσης 726 χλμ/ώρα. Το πιλοτήριο που επανασχεδιάσθηκε, περιλάμβανε ένα επίπεδο και αλεξίσφαιρο αλεξηνέμιο, νέα καλύπτρα, θωρακισμένη θέση χειριστή και ένα βελτιωμένο πίνακα οργάνων. Η παραγωγή του έφτασε τις 2.050 μονάδες με έξι πολυβόλα των 50 χλστων της ίντσας, 297 F4U-4B ή F4U-4C με τέσσερα πυροβόλα των 20χλστων, ένα F4U-4N (μετατροπή σε νυκτερινό μαχητικό) και εννέα αναγνωριστικά F4U-4P. Το τελευταίο αεροσκάφος παραδόθηκε τον Αύγουστο 1947.

Aν και ο συγκεκριμένος τύπος ήταν αρκετά βελτιωμένος, έφθασε στα πεδία των μαχών καθυστερημένα και χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά μόνο τους τέσσερις τελευταίους μήνες του. Aργότερα χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο της Κορέας κυρίως ως μαχητικό-βομβαρδιστικό όπου αναφέρεται ότι πέτυχε την κατάρριψη ενός MiG-15.

 

F4U-5

Υπήρξε η πρώτη μεταπολεμική έκδοση αν και σε γενικές γραμμές ήταν ίδιο με το F4U-4. Oι πτερυγικές επιφάνειες καλύφθηκαν εξολοκλήρου από μέταλλο και ο οπλισμός περιελάμβανε τέσσερα πυροβόλα των 20 χλστών. Ο κινητήρας ήταν o R-2800-32W με ισχύ 2.675 ίππων, εφοδιασμένος με ένα στροβιλοσυμπιεστή δύο σταδίων, μεταβλητής ταχύτητας. Ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος με κλίση προς τα κάτω κατά 2,75 μοίρες και έτσι βελτιώθηκε η ορατότητα και η ευστάθεια. Το πρώτο αεροσκάφος αυτού του τύπου πέταξε στις 4 Απριλίου 1946.

Μια σημαντική υποέκδοσή του, ήταν το F4U-5N με ραντάρ που τοποθετήθηκε και πάλι στην άκρη της δεξιάς ημιπτέρυγας, αλλά ήταν το νέο AN/APS-6 με ακτίνα οκτώ χιλιομέτρων για έρευνα αέρος και 37 για σκάφη επιφανείας. Λίγο αργότερα και αυτό αντικαταστάθηκε από το πιο εξελιγμένο AN/APS-19A.

Η συνολική παραγωγή του περιελάμβανε 223 F4U-5, 214 F4U-5N και 30 F4U-5P αναγνωριστικά. Επίσης κατασκευάσθηκαν 101 F4U-5NL ειδικά για επιχειρήσεις σε πολύ ψυχρά κλίματα, ώστε να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες του πολέμου της Κορέας. Η παραγωγή του συνεχίσθηκε έως τον Οκτώβριο 1951, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’50 οι ΗΠΑ παρέδωσαν ένα μικρό αριθμό F4U-5 και 5Ν στο ναυτικό της Αργεντινής.

 

AU-1

Ήταν μια παραλλαγή του F4U για επιθέσεις από μικρό ύψος. Το πειραματικό XAU-1 ήταν ένα F4U-5NL που υπέστη μετατροπές και αρχικά ονομαζόταν F4U-6.

Ο κινητήρας του ήταν ο R-2800-83WA με στροβιλοσυμπιεστή μονού σταδίου και έγχυση νερού, που απέδιδε 2800 ίππους στο επίπεδο της θάλασσας. Eσωτερικά υπήρχε επιπλέον θωράκιση στο πιλοτήριο και τον κινητήρα. Διέθετε τέσσερα πυροβόλα των 20 χλστών στην πτέρυγα, ενώ οι φορείς για τη μεταφορά βομβών και ρουκετών, αυξήθηκαν από οκτώ σε δέκα. Aυτές οι προσθήκες αύξησαν το βάρος με αποτέλεσμα την μείωση των επιδόσεων και την μεγαλύτερη δυσκολία στο χειρισμό. Συνολικά κατασκευάσθηκαν μόλις 111 μονάδες από τον Φεβρουάριο έως τον Οκτώβριο του 1952.

 

F4U-7

Το μοντέλο αυτό αναπτύχθηκε για τη Γαλλία και βασιζόταν στον τύπο F4U-4B.

Το πιλοτήριο επανασχεδιάσθηκε και η θέση του χειριστή ανέβηκε λίγο πιο ψηλά. Ο κινητήρας του ήταν ο γνωστός και δοκιμασμένος R-2800-18W. Η Γαλλία παρέλαβε συνολικά 94 αεροπλάνα το τελευταίο από τα οποία ήταν και το τελευταίο Corsair που κατασκευάσθηκε. Eκτός αυτού του τύπου, οι Γάλλοι παρέλαβαν και μερικά AU-1 από τους Πεζοναύτες. Τα γαλλικά Corsair πολέμησαν στην Ινδοκίνα, την Αλγερία και το Σουέζ. Το τελευταίο αποσύρθηκε το 1964.

 

Γενική Αποτίμηση

Η αξία και η προσφορά του Corsair, στα θέατρα των επιχειρήσεων του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ήταν ένα γρήγορο, ανθεκτικό, καλά εξοπλισμένο και πολλαπλά χρήσιμο αεροσκάφος. Για τη δυσκολία του χειρισμού του ειπώθηκαν πολλά, αλλά το σίγουρο είναι ότι κάθε έμπειρος χειριστής που γνώριζε πώς να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά του, μπορούσε να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του, ήταν το πιλοτήριο που στις πρώτες εκδόσεις παρουσίαζε κακή ορατότητα, κάτι που επιλύθηκε με αλλαγές στο ύψος του καθίσματος του πιλότου και την απαλοιφή των πλαισίων της καλύπτρας. Είναι απορίας άξιον γιατί η Vought δεν ασπάσθηκε την καλύπτρα σε σχήμα «φυσαλίδας» της Goodyear.

Το F4U λέγεται ότι ήταν το πιο επιτυχημένο μαχητικό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Aυτό το συμπέρασμα προκύπτει από την αναλογία καταρρίψεων 11 προς 1. Δηλαδή 2140 εχθρικά αεροσκάφη έναντι 189 απωλειών του. Όμως ως μέτρο αποτελεσματικότητας αυτό δεν είναι αρκετά αξιόπιστο. Οι ισχυρισμοί για καταρρίψεις, στη σύγχυση της μάχης που εξελίσσεται γρήγορα, η υπερεκτίμηση των ζημιών που υπέστη ο εχθρός και η υπερ-εμπιστοσύνη των πιλότων, προκαλούν εκτιμήσεις που είναι τουλάχιστον δύο μονάδες πιο πάνω.

Επίσης θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι τα ιαπωνικά αεροσκάφη που δρούσαν στον Ειρηνικό παρουσίαζαν μεγάλη διαφορά στον τομέα των επιδόσεων και ιδίως της θωράκισης σε σχέση με τα αμερικάνικα. Το Α6Μ ‘Zero’ ήταν κατώτερο από όλα τα μαχητικά των ΗΠΑ που παρουσιάσθηκαν στο τέλος του Β’ Παγκoσμίου Πολέμου. Τέλος, στις 189 απώλειες που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια εμπλοκών, θα πρέπει να προστεθούν 349 από αντιαεροπορικά, 164 που καταστράφηκαν κατά την προσγείωση και 992 που χάθηκαν για άλλους λόγους ακόμα και στην εκπαίδευση. Ο μεγάλος αριθμός απωλειών από αντιαεροπορικά αποδεικνύει έμπρακτα τη χρήση του αεροσκάφους ως μαχητικού-βομβαρδιστικού ιδίως στον πόλεμο της Κορέας.

Από μία άποψη το F4U θα μπορούσε να θεωρηθεί μερικώς αποτυχία διότι πέρασαν δύο χρόνια πριν γίνει αποδεκτό για χρήση από αεροπλανοφόρα. Από τις 64.051 αποστολές του, οι 54.470 πραγματοποιήθηκαν από βάσεις ξηράς. Εάν η Grumman δεν αρχίσει έγκαιρα την παραγωγή του F6F Hellcat, το ναυτικό των ΗΠΑ θα αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα. Είναι αλήθεια ότι τα δύο αεροσκάφη αντιπροσώπευσαν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες. Το Hellcat θυσίαζε τις επιδόσεις προς όφελος της εύκολης διαδικασίας παραγωγής και των φιλικών προς το χειριστή πτητικών χαρακτηριστικών στις μικρές ταχύτητες και ιδιαίτερα στις ταχύτητες προσέγγισης, ενώ το Corsair ήταν αντίθετα ένα «δύσκολο» από πολλές πλευρές αεροσκάφος, με εκπληκτικές όμως επιδόσεις.

Η παραγωγή του Corsair τέλειωσε αφού είχαν κατασκευασθεί 12.571 μονάδες εκ των οποίων 4017 από την Goodyear και 735 από την Brewster. Συγκριτικά η Grumman κατασκεύασε 12.275 Hellcat και η Republic 15.683 Thunderbolt. Θα πρέπει όμως εδώ να ληφθεί υπόψη ότι η παραγωγή του Corsair συνεχίσθηκε και μετά τον πόλεμο…

Aν και η πραγματική παραγωγή της Vought ήταν χαμηλότερη από των ανταγωνιστών της, ήταν αρκετά εντυπωσιακή για τα δεδομένα της εποχής. Eπίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το F4U Corsair κατέχει μια εξέχουσα θέση στην λίστα των αεροσκαφών του ναυτικού, όχι μόνο λόγω της προσφοράς του, αλλά και λόγο της πολύχρονης διατήρησής του σε υπηρεσία.

 

 

Πίνακας Τεχνικών Χαρακτηριστικών

                F4U-1 Corsair      F4U-5 Corsair          F2G-2

Κινητήρας      P&W R-2800-8      P&W R-2800-32W    P&W R-4360-4

Ιπποδύναμη   2.000 ίπποι           2.850 ίπποι              3.000 ίπποι

Εκπέτασμα      12,49 μέτρα         12,49 μέτρα             13 μέτρα

 

Ύψος              4,58 μέτρα            4,49 μέτρα             4,90 μέτρα

Μήκος             9,99 μέτρα           10,53 μέτρα           10,29 μέτρα

Βάρη:

Κενό                4.025 κιλά             4.490 κιλά              4.649 κιλά

Μάχης              5.388 κιλά                 –                       6.054 κιλά

Μέγιστο            6.280 κιλά            6.840 κιλά                      –

Ταχύτητα         631 χλμ/ώρα         756 χλμ/ώρα          694 χλμ/ώρα

Επ. οροφή       11.310 μέτρα           13.400 μέτρα                –

Ακτίνα Δράσης     1.722 χλμ.                     –                 1.915 χλμ.

Οπλισμός    4 πυροβόλα M2         4 πολυβόλα των 20χλστών  –

των 0.50 με 400 β.α.ο

2 πολυβόλα Μ2

των ο.50 με 375 β.α.ο

2 βόμβες των 454 κιλών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο flight.com.gr εκφράζουν τους συντάκτες τους
κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή
έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος
διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα
τους.

- Advertisement -
- Advertisement -

2 ΣΧΟΛΙΑ

Subscribe
Notify of
2 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments

Ακούστε μας

- Advertisement -

Το Σχόλιο της Ημέρας

Γιατί δεν αγοράζουμε ιαπωνικά όπλα σαν τις φρεγάτες Μogami; Μπορούμε ή όχι;

Στην ατέρμονη ελληνική συζήτηση για εξοπλισμούς δεν είναι καθόλου σπάνιο να εμφανιστεί κάποιος και να αναφωνήσει «φρεγάτες Mogami να πάρουμε!», ή «πυροσβεστικά αεροσκάφη ShinMaywa...

Το τεύχος μας που κυκλοφορεί

- Advertisement -

Κύριο Άρθρο

Πολεμική Αεροπορία: Αντέχουμε να πουλήσουμε τα Mirage 2000-5 και τα F-16...

Των Φαίδωνα Γ. Καραϊωσηφίδη & Ηλια Παπανικολάου. Επιπλέον στοιχεία Brian Schofield, Aerospace Analyst. Δημοσιεύθηκε στην "ΠΤΗΣΗ", τεύχος 46, Μάρτιος 2024.Το παρακάτω κείμενο γράφηκε πριν...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 038 Τεύχος Ιουλίου 2023

Αγορά 3.99€
- Advertisement -

Σαν σήμερα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1854: Τo ξέσπασμα του Κριμαϊκού, ο...

1
Βρετανία και Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ρωσία, στον πρώτο σύγχρονο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αιτία ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στον ρωσικό και στον...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ Τεύχη 32, 33, 34, Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2023

Αγορά 7.99€
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 037 Τεύχος Ιουνίου 2023

Αγορά 3.99€

Πολιτική διαχείρισης σχολίων

Πολιτική διαχείρισης σχολίων για τις ιστοσελίδες flight.com.gr, navaldefence.gr, military-history.gr

73
Όπως είναι γνωστό, τα σχόλια στα site μας υπόκεινται σε έλεγχο και επεξεργασία ώστε να διασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους με τους κανόνες που έχουμε...

Related News

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1854: Τo ξέσπασμα του Κριμαϊκού, ο πρώτος σύγχρονος πόλεμος στην Ευρώπη

Βρετανία και Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ρωσία, στον πρώτο σύγχρονο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αιτία ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στον ρωσικό και στον...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 2003: Blue-on-blue στην έρημο του Ιράκ

Σε ένα περιστατικό αδελφοκτόνων πυρών κατά την επιχείρηση “Enduring Freedom”, δύο αεροσκάφη Α-10 της 190ης Μοίρας Μαχητικών της Αεροπορικής Εθνοφρουράς του Άινταχο κατά το...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1942: Επιδρομή στο Σαιν Ναζέρ, στόχος η δεξαμενή των γερμανικών θωρηκτών

Τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου 1942, μια ισχυρή δύναμη Βρετανών του Νο 2 Commando, με στοιχεία της Ταξιαρχίας Ειδικών Αποστολών και συνοδεία...