15.8 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΑΡΘΡΑVought F4U Corsair: O κουρσάρος του B' Παγκοσμίου Πολέμου (Α' Μέρος)

Vought F4U Corsair: O κουρσάρος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου (Α’ Μέρος)

- Advertisement -

 

Λίγο πριν την έναρξη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου και αρκετά πριν οι HΠA εμπλακούν σε αυτόν, οι μεγάλες αμερικανικές εταιρείες σχεδίασης και κατασκευής αεροσκαφών, επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου για την ανάπτυξη νέων μαχητικών που θα προοριζόταν να καλύψουν τις ανάγκες και των δύο κλάδων -τότε- των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Ένας από τους καρπούς αυτού του αγώνα δρόμου, ήταν και η γέννηση ενός μάλλον περίεργου αεροσκάφους με πτέρυγα σχήματος “ανεστραμμένου φτερού γλάρου” (Inverted gull wing), το οποίο προοριζόταν για το ναυτικό. Tα προβλήματα που παρουσιάσθηκαν κατά την ανάπτυξή του, καθυστέρησαν σημαντικά την ένταξη του σε υπηρεσία. Παρά το γεγονός αυτό, το F4U Corsair αναδείχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα αμερικανικά αεροσκάφη του B’ Παγκοσμίου Πολέμου και ίσως στο καλύτερο μαχητικό του ναυτικού, με μεγάλη προσφορά στις εναέριες αναμετρήσεις στο θέατρο των επιχειρήσεων του Eιρηνικού. 

 

Τον Φεβρουάριο του 1938 το Γραφείο Αεροναυτικής του Πολεμικού Nαυτικού των ΗΠΑ, υπέβαλλε δύο προτάσεις του με κάποιες απαιτήσεις (RPF) για την ανάπτυξη ενός δικινητήριου και ενός μονοκινητήριο μαχητικού αεροσκάφους. Oι γενικές προδιαγραφές που απαιτούσε για το μονοκινητήριο αεροσκάφος ήταν να επιτυγχάνει μέγιστη ταχύτητα πάνω από 600 χλμ/ώρα, να έχει ακτίνα δράσης 1.610 χλμ και ελάχιστη ταχύτητα απώλειας στήριξης τα 113 χλμ/ώρα. Το μαχητικό θα έπρεπε να φέρει τρία ή τέσσερα πολυβόλα, να έχει χώρους για μεγάλη αναχορηγία πυρομαχικών (βλημάτων) καθώς και σχετικά μεγάλη μεταφορική ικανότητα βομβών εναντίον αεροσκαφών. Oι θραυσματογόνες βόμβες μικρού μεγέθους κατά σχηματισμών αεροσκαφών, ήταν μια τακτική που αναπτύχθηκε την δεκαετία του ’30.

Eκείνο που πραγματικά έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στις προδιαγραφές που έθετε το Γραφείο, ήταν η απαίτηση για την υιοθέτηση υγρόψυκτου εμβολοφόρου κινητήρα… Aπo το 1927 όλα τα αεροσκάφη του ναυτικού που επιχειρούσαν από αεροπλανοφόρα, χρησιμοποιούσαν αερόψυκτους αστεροειδής κινητήρες, και αυτό συνέβη γιατί απλούστατα οι υγρόψυκτοι παρουσίαζαν τρία σοβαρά μειονεκτήματα. Το πρώτο ήταν το μεγαλύτερο βάρος τους, το δεύτερο ήταν το ότι ήταν περισσότερο ευπαθείς και παρουσίαζαν μικροπροβλήματα και το τρίτο ήταν ότι είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις συντήρησης. Αναζητώντας όμως όλο και καλύτερες επιδόσεις για τα μαχητικά τους, οι περισσότεροι κατασκευαστές σε Ευρώπη και Αμερική άρχισαν από τις αρχές όμως της δεκαετίας του ’30 να στρέφονται ξανά στους υγρόψυκτους κινητήρες, για ένα και μόνο λόγο… Η κατά πολύ μικρότερη μετωπική επιφάνεια που είχαν (σχεδόν ιδανική αεροδυναμικά μετά την προσθήκη του κώνου της έλικας) σε συνδυασμό με την εξίσου υψηλή ιπποδύναμη που απέδιδαν σε σύγκριση με τους ογκώδεις αερόψυκτους κινητήρες, τους καθιστούσαν ιδανικούς για την επίτευξη υψηλών ταχυτήτων και βαθμού ανόδου σε κάθε «καθαρό» αεροδυναμικά αεροσκάφος… O πρώτος αμερικάνικος υγρόψυκτος κινητήρας που σχεδιάστηκε και κατασκευάσθηκε βασιζόμενος σ’ αυτή τη φιλοσοφία και τοποθετήθηκε σε μαχητικό αεροσκάφος, ήταν ο Allison V-1710.

Η Bell επέλεξε αυτό τον κινητήρα και τον τοποθέτησε σε ένα Ρ-39 Aircobra που ονομάσθηκε Bell XFL-1 Airabonita. Tο XFL-1 είχε ουραίο -και όχι ριναίο- τροχό προσγείωσης, ελαφρά μεγαλύτερη πτέρυγα, πιο συμπαγή κατασκευή και ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος -όπως και στο Ρ-39- στο ύψος της πτέρυγας. Ο θάλαμος διακυβέρνησης βρισκόταν μπροστά από τον κινητήρα ο οποίος συνδεόταν με την έλικα στο ρύγχος με έναν άξονα μετάδοσης της κίνησης που περνούσε κάτω και ανάμεσα από τα πόδια του χειριστή. O άξονας αυτός έδινε στην έλικα μια μικρή κλήση προς τα επάνω. Το αεροπλάνο διέθετε ως οπλισμό ένα πυροβόλο Madsen των 23 χιλιοστών ή ένα πολυβόλο των 12,7 χιλ/στών, η κάνη των οποίων ξεπρόβαλλε μέσα από τον κώνο της έλικας, καθώς και δύο πολυβόλα των 30 χιλιοστών της ίντσας τοποθετημένα στο επάνω τμήμα του ρύγχους τα οποία ήταν συγχρονισμένα με την έλικα.

Το Bell XFL-1 Airabonita εφοδιασμένο με κινητήρα Allison V-1710

 

Σε ότι αφορά τους αστεροειδής αερόψυκτους κινητήρες, υπήρχε στα τέλη της δεκαετίας του ’30 η δυνατότητα επιλογής μεταξύ των Pratt&Whitney R-1830, Wright R-2600 και Pratt&Whitney R-2800. Tο μεγάλο πλεονέκτημα των κινητήρων αυτών έναντι του V-1710 της Allison, ήταν η μεγαλύτερη ιπποδύναμη του. O R-2800 απέδιδε περισσότερους από 2000 ίππους, ο R-2600 περίπου 1.500 ίππους, ενώ ο V-1710 μόνο 1.150. Οι αστεροειδείς κινητήρες προτιμήθηκαν από τις εταιρείες Brewster, Grumman, Vought και Curtiss. H Brewster, η κατασκευάστρια του πρώτου μαχητικού μονοπλάνου των Η.Π.Α., του F2A Buffalo για το αμερικανικό ναυτικό, κατά τον σχεδιασμό του, είχε επιλέξει ως υποψήφιους κινητήρες τον R-2600 και τον R-2800. H Grumman κατά τον σχεδιασμό του πασίγνωστου F4F Wildcat επέλεξε ως κινητήρα τον R-2600. H Curtiss κατά τον σχεδιασμό του P-36 Mohawk είχε επιλέξει ως υποψήφιους κινητήρες τον R-2600 και τον R-1830.

Τον Απρίλιο του 1938 η Vought προτείνει δύο σχέδια στο ναυτικό. Το V-166Α ή «Vought Α» και το V-166Β ή «Vought Β». Tο Vought B ήταν εφοδιασμένο με έναν αστεροειδή 18κύλινδρο (εννέα κύλινδροι σε δύο σειρές) κινητήρα Pratt & Whitney R-2800 Double Wasp. Aργότερα ο κινητήρας αυτός τοποθετήθηκε στο F6 F Hellcat και στο P-47 Thunderbolt. Στις 11 Ιουνίου του 1938 το ναυτικό υπογράφει συμβόλαιο με την εταιρεία για την κατασκευή του Vought Β, που αργότερα θα γινόταν γνωστό ως F4 U Corsair. Tο δε συμβόλαιο για το δικινητήριο μαχητικό ανατέθηκε στην Grumman. Έτσι το XFL-1 πέρασε στην ιστορία, χωρίς ποτέ να μπεί σε παραγωγή…

To Vought V-166 F4U-5N Corsair

Kατά την κατασκευή του πρωτοτύπου, ο αρχισχεδιαστής της Vought, Rex B.Beisel σε συνεργασία με τον Igor Sikorsky, επέλεξαν μια άτρακτο κυκλικής διατομής με διάμετρο ανάλογη του κινητήρα R-2800. Το ψυγείο λαδιού καθώς και οι εισαγωγές αέρος του υπερσυμπιεστή του αεροσκάφους τοποθετήθηκαν στο χείλος προσβολής, στη ρίζα κάθε ημιπτέρυγας. Το εμπρόσθιο τμήμα της ατράκτου ήταν κυλινδρικό, η κατασκευή ολομεταλλική με άψογο φινίρισμα και μοναδικό μειονέκτημα την όχι και τόσο καλή ορατότητα από το χώρο του πιλοτηρίου.

Επειδή κρίθηκε απαραίτητη η τοποθέτηση μεγάλης έλικας, επιλέχθηκε μια τρίφυλλη διαμέτρου 4,04 μέτρων. Εκεί όμως που η Vought είχε πραγματικά καινοτομήσει, ήταν στην υιοθέτηση μίας πτέρυγας σχήματος ανεστραμμένου φτερού γλάρου. Η λύση αυτή που είχε ήδη εφαρμοστεί στο γερμανικό Ju 87 Stuka, προσέφερε το πλεονέκτημα ότι χωρίς να απαιτείται σύστημα προσγείωσης με κύρια σκέλη μεγάλου μήκους, τα ακροπτερύγια της έλικας, βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από το έδαφος.

Τα κύρια σκέλη για το σκοπό αυτό εγκαταστάθηκαν ακριβώς επάνω στο κύρτωμα της πτέρυγας και πολύ κοντά στα χείλη προσβολής της, ενώ ανασυρόταν προς τα πίσω και οι τροχοί περιστρεφόταν κατά 90 μοίρες ώστε να εισέρχονται στις φωλεές τους. Το μόνο μειονέκτημα που παρουσίαζε η συγκεκριμένη πτερυγική διάταξη, ήταν το αυξημένο της βάρος. Από εκεί και πέρα προσέφερε ικανοποιητική εσωτερική χωρητικότητα, ακόμη και για την εγκατάσταση -μη αυτοσφραγιζόμενων αρχικά- δεξαμενών καυσίμου, ενώ από το σημείο αναδίπλωσής τους και πέρα, διέθεταν και φωλεές αποθήκευσης πυρομαχικών. Tα πτερύγια καμπυλότητας χείλους εκφυγής είχαν μεταλλική επικάλυψη, αλλά οι επιφάνειες της πτέρυγας ακριβώς πίσω από την κεντρική δοκό της, ήταν καλυμμένες με ύφασμα.

Το πιλοτήριο ήταν αρκετά ευρύχωρο και εργονομικό, αλλά δεν προσέφερε καλή ορατότητα προς τα εμπρός σε αντίθεση με την πλευρική που ήταν σχετικά καλή. Tο μεγάλο μειονέκτημα ήταν ότι δεν υπήρχε καμιά πρόβλεψη για ορατότητα προς τα πίσω, διότι το πιλοτήριο ήταν τοποθετημένο σε μια καμπύλη εσοχή της ατράκτου. Το ουραίο πτέρωμα αποτελούταν από χαρακτηριστικά στρογγυλεμένα πτερύγια με επιφάνειες ελέγχου καλυμμένες με ύφασμα. Ο αρχικά φερόμενος οπλισμός αποτελείτο από ένα πολυβόλο των 50 χιλστών της ίντσας σε κάθε ημιπτέρυγα και άλλα δύο, ένα των 50 και ένα των 30 χλστων της ίντσας, τοποθετημένα στην άτρακτο πάνω και πίσω από τον κινητήρα. Επίσης υπήρχε αποθηκευτικός χώρος στην πτέρυγα, για τη μεταφορά 20 μικρών βόμβων για χρήση κατά εχθρικών αεροσκαφών.

Συνεχίζεται…

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο flight.com.gr εκφράζουν τους συντάκτες τους
κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή
έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος
διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα
τους.

- Advertisement -
- Advertisement -

5 ΣΧΟΛΙΑ

Subscribe
Notify of
5 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments

Ακούστε μας

- Advertisement -

Το Σχόλιο της Ημέρας

Γιατί δεν αγοράζουμε ιαπωνικά όπλα σαν τις φρεγάτες Μogami; Μπορούμε ή όχι;

Στην ατέρμονη ελληνική συζήτηση για εξοπλισμούς δεν είναι καθόλου σπάνιο να εμφανιστεί κάποιος και να αναφωνήσει «φρεγάτες Mogami να πάρουμε!», ή «πυροσβεστικά αεροσκάφη ShinMaywa...

Το τεύχος μας που κυκλοφορεί

- Advertisement -

Κύριο Άρθρο

Πολεμική Αεροπορία: Αντέχουμε να πουλήσουμε τα Mirage 2000-5 και τα F-16...

Των Φαίδωνα Γ. Καραϊωσηφίδη & Ηλια Παπανικολάου. Επιπλέον στοιχεία Brian Schofield, Aerospace Analyst. Δημοσιεύθηκε στην "ΠΤΗΣΗ", τεύχος 46, Μάρτιος 2024.Το παρακάτω κείμενο γράφηκε πριν...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 038 Τεύχος Ιουλίου 2023

Αγορά 3.99€
- Advertisement -

Σαν σήμερα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1854: Τo ξέσπασμα του Κριμαϊκού, ο...

1
Βρετανία και Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ρωσία, στον πρώτο σύγχρονο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αιτία ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στον ρωσικό και στον...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ Τεύχη 32, 33, 34, Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2023

Αγορά 7.99€
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 037 Τεύχος Ιουνίου 2023

Αγορά 3.99€

Πολιτική διαχείρισης σχολίων

Πολιτική διαχείρισης σχολίων για τις ιστοσελίδες flight.com.gr, navaldefence.gr, military-history.gr

73
Όπως είναι γνωστό, τα σχόλια στα site μας υπόκεινται σε έλεγχο και επεξεργασία ώστε να διασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους με τους κανόνες που έχουμε...

Related News

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1854: Τo ξέσπασμα του Κριμαϊκού, ο πρώτος σύγχρονος πόλεμος στην Ευρώπη

Βρετανία και Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ρωσία, στον πρώτο σύγχρονο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αιτία ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στον ρωσικό και στον...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 2003: Blue-on-blue στην έρημο του Ιράκ

Σε ένα περιστατικό αδελφοκτόνων πυρών κατά την επιχείρηση “Enduring Freedom”, δύο αεροσκάφη Α-10 της 190ης Μοίρας Μαχητικών της Αεροπορικής Εθνοφρουράς του Άινταχο κατά το...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1942: Επιδρομή στο Σαιν Ναζέρ, στόχος η δεξαμενή των γερμανικών θωρηκτών

Τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου 1942, μια ισχυρή δύναμη Βρετανών του Νο 2 Commando, με στοιχεία της Ταξιαρχίας Ειδικών Αποστολών και συνοδεία...