Η διάρκειας 3 ημερών (υποτίθεται) και πολλών μηνών στην πραγματικότητα, “Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση” της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχει μπει σε νέα φάση μετά την μερική επιστράτευση που κήρυξε ο Πούτιν. Βέβαια οι εικόνες πανικού στα αεροδρόμια, με τους Ρώσους να φεύγουν μαζικά για την Τουρκία, τη Γεωργία και άλλλες χώρες, δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικές για την υπερδύναμη. Αλλά, καλώς ή κακώς, ο Πούτιν επιβεβαίωσε πως η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση απέτυχε. Και πάει σε πόλεμο, πλήρους κλίμακας.
H Γερμανία ενέκρινε την πώληση οβιδοβόλων RCH-155 στην Ουκρανία!
Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Κατά την άποψη μας όχι κάτι διαφορετικό από ήδη βλέπουμε. Αν ο Πούτιν ήταν λίγο πιο προνοητικός, θα κινητοποιούσε τις εφεδρείες του νωρίτερα, και θα τις είχε για λίγους μήνες σε φάση επανεκπαίδευσης. Δεν θα είχε δαπανήσει τα αποθέματα των σύγχρονων αρμάτων μάχης σε πολυέξοδα “γιουρούσια” μέσω των αυτοκινητοδρόμων τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, δεν θα είχε φτάσει να επαναφέρει σε υπηρεσία άρματα Τ-62 ή να επιστρέφει από τη Συρία τους S-300 που είχε δώσει στον Άσαντ. Με Τ-62 δεν πολεμάς ούτε το ISIS, όχι τους Ουκρανούς.
Για την ουκρανικη πλευρά τώρα, μετά τις ρωσικές φημολογίες πως οι εκτελεσθέντες στην Μπούτσα ήταν… ηθοποιοί, κυκλοφορεί τώρα άλλη αφέλεια: πως και τα φρέσκα ουκρανικά στρατεύματα που εκπαιδεύονται σε όλη την Ευρώπη, είναι μισθοφόροι! Προφανώς υπάρχουν μισθοφόροι στη Δύση σήμερα, αλλά εδώ μιλάμε για παραφιλολογία ότι αυτοί είναι περισσότεροι από ότι στην Αρχαιότητα ή το Βυζάντιο! Πάντως, αγγελίες στη Δύση για μισθοφόρους δεν έχουμε εντοπίσει, ενώ στη Ρωσία η Wagner προσλαμβάνει τον οποιονδήποτε.
ΑΝΑΛΥΣΗ: Τι είχε καταλάβει η Ρωσία αρχικά στην Ουκρανία, τι έχει μείνει σήμερα και γιατί
Όλα αυτά είναι ανόητη προπαγάνδα, καθώς η Δύση εκπαιδεύει τους Ουκρανούς, με αποτέλεσμα οι ουκρανικές εφεδρείες να είναι συντονισμένες, ενώ οι αξιωματικοί τους είναι πλέον εμπειροπόλεμοι. Πέρα από όλα αυτά, οι Ουκρανοί έχουν καλές τηλεπικοινωνίες, έχουν πετύχει να διαφυλάξουν τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, ενώ λαμβάνουν συνεχώς σύγχρονο οπλισμό κι εξοπλισμό.
Όπως στην αρχή του πολέμου τη διαφορά έκαναν τα φορητά αντιαρματικά NLAW, Javelin κ.α. έτσι και το καλοκαίρι τη διαφορά την έκαναν τα ρουκετοβόλα HIMARS και τα MLRS. Όπου οι Ουκρανοί μπορούν και να χτυπούν αποστάσεις σε βάθος δεκάδων χιλιομέτρων με ρουκέτες GMLRS με δολοφονική ακρίβεια. Με τον τρόπο αυτό, κατέστρεψαν αποθήκες πυρομαχικών του ρωσικού πυροβολικού, αφήνοντας εκτεθειμένη την πρώτη γραμμή και εκμηδενίζοντας το ρωσικό πλεονέκτημα της ανώτερης ισχύος πυρός.
Φυσικά μεγάλο ρόλο έχουν παίξει και τα δυτικής προέλευσης πυροβόλα, τα γαλλικά CEASAR, τα αμερικανικά Μ777, τα γερμανικά PzH2000, τα νορβηγικά Μ109… Αλλά οι ποσότητες που έχουν λάβει οι Ουκρανοί, δεν μπορούν να συγκριθούν με τους απίστευτους αριθμούς των ρωσικών πυροβόλων που έχουν αναπτυχθεί.
Οι ουκρανικές απώλειες σε τεθωρακισμένα τώρα, καλύπτονται με διάφορους τρόπους, κυρίως όμως με το εγκαταλελειμένο ρωσικής προέλευσης υλικό. Πολλές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα, αλλά και στο εξωτερικό, επισκευάζουν ουκρανικά ή ρωσικά άρματα μάχης, τα εξοπλίζουν με προηγμένα συστήματα επικοινωνιών, και ξαναστέλνονται στην πρώτη γραμμή. Έτσι οι Ουκρανοί έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε επιθετικές κινήσεις, που είναι απολύτως απαραίτητα τα άρματα μάχης.
Μπορεί κάποιοι να γελούσαν με τις αποστολές Μ113 κι άλλων ΤΟΜΠ στην Ουκρανία, αλλά άρματα μάχης χωρίς συνοδεία μηχανοκίνητου πεζικού, θα είχαν την τύχη που είχαν τα ρωσικά τον Μάρτιο. Η Ουκρανική επίθεση, δεν θα μπορούσε να ήταν επιτυχημένη, αν δεν ενέπλεκε και εκατοντάδες τεθωρακισμένα. Πάμε όμως παρακάτω.
Ο Πούτιν, εκτός από την κήρυξη πολέμου, και την κινητοποίηση περισσότερων στρατιωτών δεν μπορεί να κάνει πολλά. Τα τεθωρακισμένα του δεν επαρκούν όπως φαίνεται, αλλιώς δεν θα βλέπαμε να φθάνουν στο μέτωπο υλικό της δεκαετίας του ’60 και ’70. Ας υποθέσουμε όμως πως δεν έχουν τελειώσει και η Ρωσία μπορεί να κινητοποιήσει άλλα 500 Τ-80/Τ-90, καθώς και 500 Τ-72. Πως μπορεί να απαντήσει η Δύση;
Οι δυτικές χώρες έχουν δώσει μεγάλη ποικιλία όπλων στην Ουκρανία πλην αρμάτων μάχης, ή τουλάχιστον τέτοιων δυτικής τεχνολογίας. Στην Ουκρανία έχουν φθάσει βέβαια παράγωγα του Τ-72, αλλά αυτά δεν είναι game changer σε επίπεδο “θώρακα” όπως π.χ. το HIMARS στα ρουκετοβόλα, ή τα PzH2000, CEASAR, Μ777 στα πυροβόλα. Έχει η Δύση περισσευούμενα άρματα μάχης; Κυρίως δύο χώρες, οι ΗΠΑ, με τα γνωστά σε όλους μας M1A1 Abrams και η Γερμανία με Leopard 2.
To M1A1 Abrams δεν είναι ότι πιο σύγχρονο στις ΗΠΑ. Αλλά και πάλι είναι περισσότερο ευκίνητο, ισχυρό, με καλύτερα ηλεκτρονικά και πολύ ανώτερη θωράκιση σε σχέση με οποιοδήποτε άρμα ρωσικής-σοβιετικής σχεδίασης σειράς Τ. Εκτός ίσως από το Τ-14 Armata, αν αυτό είχε μπει σε κανονική παραγωγή.
Το 1991 στον 1ο Πόλεμο του Κόλπου το Μ1Α1 έκανε πραγματικά “θραύση” εναντίον των ιρακινών Τ-55, Τ-62 και Τ-72, καταστρέφοντάς τα σε αποστάσεις που οι Ιρακινοί δεν μπορούσαν καν να δουν τους Αμερικανούς. Η δε θωράκιση του Μ1Α1 δεν κατάφερε να διατρηθεί από ιρακινά πυροβόλα (ή έτσι ισχυρίζονται οι Αμερικανοί), και σε κάθε περίπτωση η επιβιωσιμότητα του είναι ανώτερη οποιουδήποτε άρματος σε υπηρεσία σήμερα.
Τα γερμανικά Leopard 2 τώρα, δεν έχουν τις εκτεταμένες πολεμικές περγαμηνές που έχουν τα Μ1Α1, αλλά παραμένουν από τα πλέον ισχυρά άρματα μάχης στον κόσμο. Ακόμη και τα “παλιό” Leo2A4 με το πυροβόλο L44 των 120 χιλιοστών, μπορεί να είναι θανατηφόρο απέναντι στα πολύ ελαφρότερα -σοβιετικής σχεδίασης- ρωσικά άρματα μάχης. Τα δε μοντέλα Leo2A5/6 με την ακόμη πιο ενισχυμένη θωράκιση, σίγουρα είναι ανώτερα σε επιβιωσιμότητα από τα ρωσικά.
Πέρα από τη θωράκιση, τα δυτικά άρματα υπερτερούν σημαντικά στα ηλεκτροοπτικά και στα συστήματα σταθεροποίησης του πυροβόλου. Θα εντοπίσουν και θα εμπλέξουν τα εχθρικά άρματα σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, ενώ οι πιθανότητες να πετύχουν στόχο ενώ κινούνται είναι πολύ μεγαλύτερες από όσες θα έχουν τα ρωσικά σε αντίστοιχη αποστολή.
Με λίγα λόγια, δύσκολα μπορούν να αντιπαρατεθούν τα υπάρχοντα ρωσικά άρματα μάχης με Leopard 2 ή Μ1Α1. Δυστυχώς για τους Ρώσους, η κινητή αεράμυνα των Ουκρανών δεν θα επιτρέψει ούτε στην ρωσική αεροπορία να επέμβει, ούτε στα επιθετικά ελικόπτερα.
Το θέμα είναι που θα βρεθούν αυτά τα άρματα. Η Γερμανία έχει λίγα ετοιμοπόλεμα να δώσει. Οι ΗΠΑ έχουν περισσότερα διαθέσιμα, με άμεσα υποψήφια αυτά που αποσύρουν οι Αμερικανοί Πεζοναύτες. Πιστεύεται πως υπάρχουν κάπου 100 με 150 άρματα μάχης Μ1Α1 σε πολύ καλή κατάσταση, που μπορούν να σταλούν στην Ουκρανία. Θα μπορέσουν όμως να χρησιμοποιηθούν;
Ο περίπλοκος κινητήρας των Μ1Α1 ίσως αποτελέσει πρόβλημα για τους Ουκρανούς μηχανικούς. Ακόμη η θωράκιση απεμπλουτισμένου ουρανίου των Μ1Α1 που μέχρι σήμερα δεν έχει μάλλον εξαχθεί, ίσως αποτελέσει σκόπελο στην παραχώρηση τους, ειδικά αν χρειαστεί αφαίρεση.
Το δεύτερο, και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, είναι η δυσκολία των Μ1Α1 και Leo2A4/5 να πολεμήσουν στην Ουκρανία λόγω οδικού δικτύου. Ενώ οι γέφυρες στη Δύση έχουν κατασκευαστεί με προδιαγραφές για 60+ τόνους, στην Ανατολική Ευρώπη περιορίζονται στους 35+ τόνους. Έτσι, πολλά οδικά τεχνικά έργα δεν μπορούν να δεχτούν το βάρος των προηγμένων δυτικών αρμάτων. Κι όσο προχωρά ο χειμώνας και εμφανίζεται η “ρωσική λάσπη”, γέφυρες και άλλου είδους οδικές υποδομές, θα είναι απολύτως αναγκαία για την εξέλιξη των επιχειρήσεων.
Η Ανναλένα Μπέρμποκ των “Πρασίνων”: Να ενισχύσει η Γερμανία με άρματα μάχης την Ουκρανία
Θεωρούμε πως αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε δει να στέλνονται στην Ουκρανία βαριά τεθωρακισμένα από τη Δύση. Το καλοκαίρι, κάπως “βολεύεται” η κατάσταση, αλλά το χειμώνα, θα δυσκολέψει περισσότερο. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αν δούμε 100 με 150 Μ1Α1 και 50 με 100 Leopard 2A4/5/6 σε ουκρανικά χέρια, όπως ήδη έχει αρχίσει να συζητείται διεθνώς, τότε θα δούμε πολύ διαφορετικής εξέλιξης ουκρανικές επιθέσεις…
