Μου ζητήθηκε από την ΠΤΗΣΗ, και ευχαριστώ γι αυτό, να κάνω ένα σύντομο σχολιασμό σχετικά με την «παρουσίαση στον ΓΕΣ του τυφεκίου Αορ».
Εξ αρχής θέλω να τονίσω τα εξής:
Κατ΄ αρχάς να επαναλάβω ότι για την σχετική προσπάθεια είχα γνώση από αρκετά νωρίς. Κατάθεσα κι εγώ κάποιες απόψεις (opinions….), ως «χειριστής». Πέραν του Σάββα Βλάσση δεν γνωρίζω άλλους συμμετέχοντες. Ούτε άλλες απόψεις που κατατέθηκαν. Γράφω αυτό ώστε να μην υπάρχουν σκιές σχετικά με την δική μου σχέση με το θέμα. Θεωρώ ότι δεν έχω κάποια εμπλοκή ή, έστω, ουσιαστική συμμετοχή.
Δεύτερο, θέλω να τονίσω ότι συνεργάζομαι με τον Δούρειο Ίππο του Σάββα Βλάσση εδώ και πολλά χρόνια «αρθρογραφώντας» ως «ΚΔ». Για τα παρακάτω που θα διαβάσετε όμως δεν έχω κάποια «εκ των έσσω» πληροφόρηση. Θα τα στοιχίσω στον αρχικό μου σχολιασμό στο twitter και σε όσα έγιναν γνωστά δημοσίως. Σκοπός είναι η διευκρίνηση κάποιων σημείων σε όσους θεωρούν την άποψη μου (ξανά, opinions…..) χρήσιμη και ο διάλογος. Οπόταν, ένα ένα τα σημεία από το twitter μου και διευκρίνηση όπου χρειάζεται.
- Δεν διακρίνεται κομβίο Forward Assist. Πολλοί που θεωρούν αυτό το κομβίο “επικίνδυνο” διότι ενδέχεται ο χειριστής να “σπρώξει” μες την θαλάμη ένα φυσίγγιο που δεν σφήνωσε διότι ήταν βεβλαμμένο οπόταν να προκαλέσει χειρότερο πρόβλημα. Θα το θεωρούσα χρήσιμο αλλά όχι αναγκαίο. Εδώ να προσθέσω ότι τέτοιο κομβίο δεν υπήρχε στον αρχικό σχεδιασμό του AR-15 (όπως ούτε και στον AR-10). Προστέθηκε ως μέρος των «βελτιώσεων» μετά τις αρχικές εμπειρίες στο Βιετ Ναμ. Πολλοί το θεωρούν ως λύση για ένα πρόβλημα που δεν υπήρχε, ή ως λάθος λύση σε ένα πρόβλημα που υπήρχε. Επαναλαμβάνω, το θεωρώ χρήσιμο αλλά όχι αναγκαίο. Θεωρώ ότι η σχεδιαστική ομάδα έχει στα σχέδια και μοντέλα με τέτοιο κομβίο.
- Αυτό το “σκαλοπάτι” στην πιστολοειδή λαβή, αν παραμείνει και στο πραγματικό όπλο σίγουρα θα μαζέψει για τον Σάββα (και την σχεδιαστική ομάδα) πολλές βρισιές 🙂 Είναι σημείο ενόχλησης της λαβής και μικροτραυματισμών. Εκτιμώ ότι θα φύγει. Εδώ να προσθέσω ότι σε παρέμβαση του στο twitter, ο Σάββας Βλάσσης διευκρίνισε σαφώς ότι οι απεικονίσεις είναι μόνο αυτό. Απεικονίσεις. Κι ότι και αυτό, όπως και άλλα σημεία, διαφέρουν από το πραγματικό όπλο.
- Αυτό το σημείο πιθανόν να είναι προέκταση του αναστολέα κλείστρου από την δεξιά πλευρά. Θετικότατο αν ισχύει. Επίσης εξαλήφει την ανάγκη για επικίνδυνες λύσεις όπως του μοχλού BAD της Magpul που αν και…. «tacticool» περισσότερα προβλήματα δημιουργεί παρά λύνει. Παρόλο που το «πλήρως αμφιδέξιο» πολύ μικρή σημασία έχει για τον «Γενικό» Στρατό, έχει πολλή σημασία για τους «οπλάδες», στρατιωτικούς και μη, οπόταν είναι ένα σημαντικό στοιχείο αν είναι να προσελκύσει αγορές εκτός Ελλάδας. Κάτι που ξεχνούν, ή δεν ξέρουν πολλοί, είναι ότι, παρόλο που η σειρά Μ-16/Μ-4 φημίζεται για την εργονομία της, ποτέ δεν ήταν «αμφιδέξια» ως προς τα χειριστήρια. Μόνο τα τελευταία χρόνια, και μόνο περιορισμένος αριθμός κατασκευαστών, προσφέρουν αμφιδέξια χειριστήρια ως standard. Οπόταν, η συντριπτική πλειοψηφία των AR σε στρατιωτική χρήση ΔΕΝ έχουν αμφιδέξιο μοχλό οπλίσεως, ασφαλείας, αναστολέα γεμιστήρα ή κλείστρου.
- Οι οπές στον φορέα του κλείστρου δείχνουν λειτουργία “εσωτερικού εμβόλου”/”απευθείας έγχυσης” (Direct Gas Impingement/Internal Piston). Τα έχουμε ξαναπεί. Μια χαρά. Αυτό ήταν το αρχικό σχόλιο. Ας το αναπτύξουμε λίγο.
4α. ΟΧΙ, το «ψευδο-DGI» των πλείστων AR ΔΕΝ είναι συνταγή εμπλοκών. Το AR-15 όπως και το AR-10 πριν από αυτό σχεδιάστηκαν για αυτό τον μηχανισμό λειτουργίας (στην πράξη είναι εσωτερικό έμβολο εντός του φορέα του κλείστρου). Και είναι πλέον αξιόπιστα με αυτόν το μηχανισμό. Ο οποίος όντως είναι ένας «βρώμικος» μηχανισμός. Ξέρετε ποιος άλλος μηχανισμός είναι «βρώμικος»; Αυτός της «Επιβραδυνόμενης Οπισθοδρόμησης δια Κυλίνδρων» της Η&Κ. Κι αυτό λόγω των αναγκαίων ραβδώσεων στην θαλάμη. Και αυτομάτως θα εμφανιστούν στατιστικές που δείχνουν π.χ. το Μ-4 να έχει «Χ» αριθμό εμπλοκών ενώ το SCAR416BREN-47 κάτι να έχει «Χ/3» κλπ. Θα δανειστώ ένα ρητό του κορυφαίου Paul Harrell: «οι στατιστικές είναι σαν το μπικίνι. Το τι αφήνουν να φανεί μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά το τι κρύβουν πιθανόν να είναι πολύ πιο ενδιαφέρον». Και το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι ο μηχανισμός λειτουργίας είναι αξιόπιστος. Άλλοι μηχανισμοί σε κάποια σημεία είναι πιο αξιόπιστοι. Σε άλλα όχι. Δεν είναι μόνο η μέγιστη αξιοπιστία το ζητούμενο μερικές φορές… Αν ήταν έτσι το πριόνι θα ήταν πάντα η καλύτερη επιλογή έναντι του αλυσοπρίονου….
4β. Εδώ να σημειώσουμε επίσης ότι, πολλές φορές στα AR μηχανισμοί εξωτερικού εμβόλου (βραχείας ή μακράς οπισθοδρόμησης) δημιουργούν προβλήματα «μακροβιότητας» στο όπλο. Κυρίως λόγω του φαινομένου του «bolt tilt» που εμφανίζεται εξαιτίας της έκκεντρης κρούσης του εμβόλου στο άνω μέρος του φορέα του κλείστρου κι όχι της γραμμικής/αξονικής ώθησης του εσωτερικού εμβόλου. Ο φορέας του κλείστρου στα AR κινείται εντός κορμού κυλινδρικής διατομής κι όχι επί ραγών όπως σε άλλα όπλα. Οπόταν είναι πιο επιρρεπής σε φθορές λόγω αυτού του φαινομένου.
4γ. Ένα άλλο σημείο που σχολιάστηκε είναι η αναφορά του Σάββα Βλάσση ως προς την δυνατότητα να επιλεγεί μηχανισμός εξωτερικού εμβόλου κι όχι μόνο “DGI”. Και για πολλούς αυτό φάνηκε περίεργο. Υπάρχουν συλλογές μετατροπής κοινών “DGI» AR σε εξωτερικού εμβόλου. Π.χ. από την Adams Arms. Οπόταν, όταν υπάρχει συλλογή μετατροπής υφιστάμενου όπλου δεν είναι δύσκολο να γίνει κατασκευαστική πρόβλεψη σε ένα υφιστάμενο όπλο. Κάποιοι βγάζουν σπυράκια ακούγοντας “DGI” (χωρίς να το έχουν χρησιμοποιήσει) διότι διάβασαν κάτι κάπου. Γεγονός παραμένει ότι πολλοί «ειδικοί» επέλεξαν μηχανισμούς λειτουργίας “DGI”, μάλιστα μέσα από διαγωνιστικές διαδικασίες (ενδεικτικά USSOCOM με το M4A1 URG-I, SAS/SBS/SFSG με το L-119A2, Νεοζηλανδικός Στρατός με το LMT MARS-L κλπ)
- Αυτό το σημείο, όπως και ένα αντίστοιχο στο κοντάκι πιθανότατα είναι υποδοχές ταχέως προσθαφαιρούμενου αορτήρα. Δεν διακρίνεται αντίστοιχο σημείο στο μπροστινό άκρο του χειροφυλακτήρα. Σημαντική έλλειψη αν ισχύει. Εκεί είναι το πλέον κατάλληλο σημείο ανάρτησης. Έχω ξαναγράψει για αορτήρες. Είναι σημαντικό στοιχείο του όπλου. Αυτό που πολλοί παραγνωρίζουν συχνά είναι ότι η κύρια δουλειά του αορτήρα είναι η διαχείρηση του όπλου όταν ΔΕΝ το κρατά ο χειριστής. Όχι όταν το κρατά και κάνει κολπάκια «αλλαγής ώμου» στο επίπεδο, και μιας κατεύθυνσης, πεδίο βολής. Και οι αορτήρες δύο σημείων είναι η καλύτερη λύση. Ούτε ενός σημείου με το όπλο να πηγαίνει πέρα δώθε όταν δεν το κρατάμε, ούτε τριών σημείων έχοντας μας μονίμως μπλεγμένους σε μια μακαρονάδα.
- Η γνωστή γωνία που κάνει ο σωλήνας επιστροφής των αερίων. Σημείο αυξημένων φθορών λόγω της γωνίας. Η LMT προσφέρει ευθύγραμμη εισαγωγή του σωλήνα στον κορμό πράγμα που πρέπει να εξεταστεί και για το ΑΟΡ. Θεωρώ ότι είναι ένα σημείο που έλαβε υπόψη η σχεδιαστική ομάδα και απλά η απεικόνιση είναι ελλιπής.
- Πιθανότατα “μέσου μήκους” τοποθέτηση οπής αερίων (mid length gas port). Εξαιρετικά ευχάριστο αν ισχύει καθώς μειώνει τις πιέσεις λειτουργίας του συστήματος και εν τέλι βελτιώνει την αξιοπιστία. Ένα από τα σημεία «μειωμένης αξιοπιστίας» του Μ4 σε σχέση με το πλήρους μήκους Μ16 είναι η λειτουργία του συστήματος σε αυξημένες πιέσεις λόγω της τοποθέτησης της οπής αερίων πιο κοντά στην θαλάμη (πιθανόν για να μην αλλάξουν τον χρόνο «υψηλών πιέσεων» – dwell time). Το mid length έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια δίνοντας μειωμένες πιέσεις λειτουργίας και αυξάνοντας αξιοπιστία με ταυτόχρονη μείωση της ανάκρουσης.
- Αυτό το σημείο πιθανόν να υπονοεί δυνατότητα αλλαγή κάννης. Ένα σημείο που “πουλά” αλλά προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο. Καλύτερα να υπάρχουν πολλαπλοί άνω κορμοί με ήδη μηδενισμένα σκοπευτικά παρά αυτό. Φυσικά η δυνατότητα αλλαγής κάννης δεν αναιρεί το προηγούμενο. Η δυνατότητα αλλαγής κάννης είναι κατά κάποιον τρόπο προσόν όταν κάποιος θέλει να διατηρεί δυνατότητα αλλαγής διαμετρημάτων. Θεωρώ ότι προσφέρει λίγα οφέλη σε ένα στρατιωτικό οργανισμό αλλά είναι σίγουρα ελκυστική για την πολιτική αγορά.
- Το συγκεκριμένο σημείο είναι ο χώρος που καταλήγει ο πείρος περιστροφής του κλείστρου. Φαίνεται ενισχυμένο γεγονός πολύ θετικό. Δεν είναι όλα τα AR τα ίδια. Κι αυτό σαν σχόλιο σε κάποιους που λένε «Μ, ακόμα ένα AR». Οι ποιότητες κατασκευής διαφέρουν ανάμεσα στους κατασκευαστές όπως και άλλα στοιχεία. Ότι λάμπει ΔΕΝ είναι χρυσός, και ειδικά στο σύμπαν των AR.
- Δεν φαίνεται αμφιδέξιος αναστολέας γεμιστήρα. Αναφέρεται στο κείμενο. Ίσως να μην είναι τελείως σωστή η απεικόνιση.
- Η απεικόνιση δείχνει “πολυγωνική” εξωτερική διατομή του άνω κορμού (σαν τα Μ-110). Σίγουρα αυξάνει το βάρος αλλά και την αντοχή. Δεν είμαι σίγουρος αν χρειάζεται σε όπλα 5,56Χ45 τέτοια ενίσχυση. Τέτοια κατασκευή έχουν συνήθως τα μοντέλα που στηρίζονται στο AR-10 (όχι όλα). Σε κάποιες περιπτώσεις είναι μια λύση αύξησης της δομικής ακαμψίας ώστε να βελτιωθούν οι επιδόσεις ακρίβειας. Θυμίζω π.χ. ότι ένα διάσημο αυξημένων αναγκών ακρίβειας AR, το G28 της Η&Κ κατέληξε να έχει χαλύβδινα μέρη.
11α. Επειδή και γι αυτό υπάρχει μπέρδεμα, τι είναι AR, όπως στο AR-15. ΔΕΝ σημαίνει Assault Rifle. Προέρχεται από την αρχική εταιρεία κατασκευής της σχεδίασης του Stoner, την Armalite. Πλέον χρησιμοποιείται για να περιγράψει πάνω κάτω όλα τα τυφέκια που χρησιμοποιούν παρόμοιο τρόπο λειτουργίας κλείστρου, δηλαδή περιστροφικό κλείστρο σε κυλινδρικό φορέα που οπισθοδρομεί εντός κυλινδρικού κορμού. Ανεξαρτήτως αν είναι εσωτερικό ή εξωτερικό το έμβολο.
- Η γωνία της λαβής παραπέμπει σε FAL. Γενικώς οι περισσότεροι προτιμούν πιο “κάθετες” γωνίες (πιο Μ-1911) στα τυφέκια εφόδου. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η σχεδιαστική ομάδα πρόβλεψε εναλλαξιμότητα μερών, ειδικά με στρατιωτικών προδιαγραφών μοντέλα. Π.χ. standard υποδοχή πιστολοειδούς λαβής και standard (mil-spec) σωλήνας επανατατικού ελατηρίου/χαλινωτηρίου.
Επίσης, η απουσία μονολιθικού άνω κορμού πιθανόν να επιβλήθηκε για λόγους περιορισμού κόστους αλλά θα ήταν ένα κερασάκι στην ……τούρτα. Αυτό φαίνεται από την απεικόνιση. Πιθανόν να περιλαμβάνεται στα σχέδια. Είναι γενικώς πολύ πιο απαιτητικό σχεδιαστικά και κατασκευαστικά όμως.
Έχοντας πει όλα τα πιο πάνω, αναμένω κι εγώ όπως και άλλοι περισσότερες λεπτομέρειες να γίνουν γνωστές. Δυστυχώς το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν επιτρέπει παραγωγή πρωτοτύπου. Δεν ξέρω αν στην Κύπρο θα υπήρχε τέτοια δυνατότητα…..
Ως προς την κριτική του αδοκίμαστου. Υπάρχει σαφής λογική σε αυτή την κριτική. Σχεδόν όλα τα όπλα έχουν «παιδικά προβλήματα» ακόμα και αυτά που στηρίζονται σε δοκιμασμένες λύσεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, το ΑΡΧ-160, το CZ-805, το ΗΚ416 κλπ. Δεν είναι κακό. Γι αυτό οι ρυθμοί παραγωγής διατηρούνται αρχικά χαμηλοί. Δεν βγαίνουν όλα τα θέματα στις δοκιμές. Το έχω ξανά-αναφέρει, το ΜΡΤ-76 των Τούρκων απότυχε παταγωδώς στις δοκιμές του Πακιστανικού Στρατού. Παταγωδώς. Θεωρώ όμως ότι πρόκειται πλέον για ένα καθόλα αξιοπρεπές όπλο.
Αυτά τα λίγα.
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι πάσα επιτυχία στο εγχείρημα.
