Για ποιο λόγο ο Άσαντ να χρησιμοποιήσει χημικά αφού νικάει;

Το καθεστώς του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, έχει κατηγορηθεί για μια σειρά επιθέσεων με χημικά όπλα από την αρχή του Εμφυλίου στη χώρα. Με την επέμβαση της Ρωσίας το 2015 στη σύρραξη, η κατάσταση άλλαξε άρδην και πλέον ο Άσαντ έχει ανακτήσει τον έλεγχο περίπου το 60% της χώρας του. Ο πανίσχυρος αντικαθεστωτικός θύλακας του Κυβερνείου της Ιντλίμπ όμως, εξακολουθεί να αντιστέκεται. Οι Δυτικοί κάνουν λόγο για επικείμενη επίθεση των δυνάμεων του Άσαντ με χημικά κατά των αντικαθεστωτικών. Ο “αντίλογος” υποστηρίζει πως κάτι τέτοιο είναι περιττό τη στιγμή που ο Άσαντ νικάει σε όλα τα μέτωπα. Είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα;
Το ερώτημα γιατί ο Άσαντ να χρησιμοποιήσει χημικά τη στιγμή που νικάει, απασχολεί το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ εδώ και πολύ καιρό. Ειδικά για την περίπτωση της Ιντλίμπ, το ευρύ κοινό αγνοεί πως υπάρχει μια δύναμη 60-70.000 εμπειροπόλεμων αντικαθεστωτικών (σε έναν συνολικό πληθυσμό 1,5 εκατ. κατοίκων) που δεν είναι διατεθειμένοι να παραδώσουν τα όπλα, διότι γνωρίζουν πως η κατοπινή τους τύχη -εφόσον επιζήσουν- θα είναι εξαιρετικά σκληρή. Σε αυτό τον αριθμό, θα πρέπει να συνυπολογιστούν δυνάμεις της τζιχαντιστικής Hayat Tahrir al-Sham, με μερικές εκτιμήσεις να τους υπολογίζουν από 10 έως 30.000 μαχητές, ο οποίοι επίσης μπορούν να φανταστούν τις συνέπειες της ήττας τους από τον Άσαντ.
Με λίγα λόγια υπάρχουν 2 πόλοι αντίστασης στην Ιντλίμπ: Οι φανατικοί τζιχαντιστές που βρίσκονται κυρίως (αλλά όχι μόνο) στα βόρεια της επαρχίας και οι μετριοπαθείς αντικαθεστωτικοί που σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζονται από τη Τουρκία και επειδή βρίσκονται στα νότια, αποτελούν τον πρώτο στόχο του Άσαντ.

Επομένως αν και διαιρεμένη, οι αντιστασιακές δυνάμεις στην Ιντλίμπ είναι αρκούντως ισχυρές για να “δικαιολογήσουν” μια επίθεση με χημικά για να καμφθεί το ηθικό τους. Αλλά όπως θα δούμε και στη συνέχεια, υπάρχουν και πρακτικοί στρατιωτικοί λόγοι που θα “απαιτούσαν” επίθεση με χημικά όπλα.
Είναι γεγονός πως το Συριακός Στρατός έχει υποστεί τεράστιες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό. Η αποφυγή περαιτέρω απωλειών, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί το καθεστώς που θέλει να έχει τα μέσα και το προσωπικό για να συνεχίσει να ελέγχει τη χώρα μετά το τέλος του πολέμου. Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής (όπως τα χημικά αέρια), είναι μια φθηνή και συνάμα αποτελεσματική λύση για την εξουδετέρωση του εχθρού, χωρίς την εμπλοκή πολυάριθμων φίλιων δυνάμεων.
Η επόμενη δικαιολογία είναι το περιβάλλον των συγκρούσεων. Εφόσον η εισβολή του Άσαντ είναι επιτυχής, κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβει αστικά κέντρα όπως η πόλη της Ιντλίμπ των 150.000 κατοίκων. Η Ιντλίμπ μοιάζει αυτή τη στιγμή κάπως έτσι:

Που σε λίγο καιρό ίσως θα μοιάζει κάπως έτσι:

Όταν ο τακτικός στρατός του Άσαντ προσπαθήσει να εισβάλει στη πόλη, θα συναντήσει ένα σωρό ερειπίων και χαλασμάτων. Όλοι γνωρίζουν τις τεράστιες απώλειες που έχει υποστεί ο Συριακός Στρατός σε μάχες αστικού περιβάλλοντος. Η χρήση χημικών αερίων, θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να εκκαθαρίσει ολόκληρες συνοικίες και να τις παραδώσει σχεδόν ανέπαφες στους στρατιώτες του Άσαντ.
Η έλλειψη “έξυπνων” όπλων στον Συριακό Στρατό που θα μπορούσαν να πλήξουν στόχους με ακρίβεια, είναι ένας ακόμη λόγο για τη χρήση χημικών που μπορούν να προσβάλουν αποτελεσματικά μια ευρύτερη περιοχή. Ενδεικτικά, η χρήση βαρελιών-βομβών από το καθεστώς είναι εξαιρετικά συνηθισμένη και η ρίψη τους πολλές φορές γίνεται από ελικόπτερα.
Ο Συριακός Στρατός ήδη σφυροκοπεί πόλεις στα σύνορα της επαρχίας  Ιντλίμπ με πυροβόλα και ΠΕΠ και δεν έχουμε κανέναν λόγο να πιστέψουμε ότι δεν θα κάνει το ίδιο και στην ομώνυμη πόλη, μετατρέποντάς την σε παγίδα θανάτου. Ακόμη και αν ο Άσαντ επιλέξει να μην τη βομβαρδίσει, θα φροντίσουν να την οχυρώσουν οι μαχητές που την υπερασπίζονται.
Επιπλέον
Οι αντικαθεστωτικοί έχουν επιδείξει μοναδικές ικανότητες κατασκευής εκτεταμένων δικτύων υπόγειων τούνελ που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να κρατήσουν άμυνα για μεγάλο διάστημα. Η εκκαθάρισή τους με “συμβατικά” μέσα είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη και ως μια ικανοποιητική εναλλακτική, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χημικά.
Από τα ανωτέρω καταλαβαίνουμε πως η χρήση χημικών πολεμικών ουσιών από το καθεστώς Άσαντ, δεν είναι τόσο “περιττή” όσο κάποιοι θέλουν να την παρουσιάζουν. Βέβαια εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός πως η χρήση χημικών από τον Άσαντ, θα προκαλέσει την οργή της Ουάσιγκτον και την πιθανή απάντηση με βομβαρδισμούς. Αυτό είναι ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα αυτών που αποκλείουν τη χρήση χημικών από το καθεστώς και που έχει πραγματική βάση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ωστόσο πως η άλλη πλευρά (Ρωσία-Συρία), έχουν επιδοθεί σε έναν μεγάλης κλίμακας πληροφοριακό πόλεμο εδώ και ένα μήνα, μιλώντας για “προβοκατόρικη επίθεση (false flag) με χημικά από τους αντικαθεστωτικούς” για να δικαιολογηθεί η επέμβαση της Δύσης. Επίσης, οι δυτικοί βομβαρδισμοί μέχρι σήμερα κατά της Συρίας, ήταν αρκετά περιορισμένοι και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ρωσική παρουσία και τον κίνδυνο “ατυχήματος”, ενώ ο Ασάντ ουδέποτε κινδύνεψε να χάσει τη θέση του εξαιτίας αυτών.
Ως Π&Δ εξυπακούεται πως καταδικάζουμε τη χρήση χημικών όπλων από οποιαδήποτε πλευρά.