Oι εικόνες με την μαζική χρήση των Τουρκικών ΤΟΜΑ ACV-15/300 στην Συρία έφεραν στην μνήμη άλλη μια χαμένη ευκαιρία για απόκτηση ενός ΤΟΜΑ ( με αρκετούς συμβιβασμούς είναι η αλήθεια) από τον Ε.Σ. Τα Τουρκικά ACV-15/300 βασίζονται στο Ολλανδικό YPR-765.
Το YPR-765 είναι μια εξελιγμένη έκδοση του Μ-113 το οποίο βασίστηκε στην έκδοση ΤΟΜΑ του οχήματος ( AIFV) το οποίο ουδέποτε υιοθέτησε ο Αμερικάνικος στρατός . Οι Ολλανδοί όμως και στην συνέχεια οι Βέλγοι, βρίσκοντας το Bradley εξαιρετικά ακριβό για να μπει μαζικά σε παραγωγή, το επέλεξαν εγκαθιστώντας γραμμή παραγωγής στις χώρες τους.
Η Ολλανδία παρήγαγε πάνω από 2.100 οχήματα ενώ το Βέλγιο παρήγαγε κοντά τα 500. Η Τουρκία απέκτησε το όχημα κατόπιν διαγωνισμού το 1989 για τοπική παραγωγή κατά κύριο λόγο 1,700 οχημάτων, με ένα μέρος αυτών να έρχεται από την Βελγική γραμμή παραγωγής. Ένα χρόνο πριν ο Ε.Σ είχε επιλέξει ως “ΤΟΜΑ” το Λεωνίδας έναντι των Marder, Warrior κλπ καθώς στην αξιολόγηση συμμετείχαν τα πήγματα στην ουσία των οχημάτων χωρίς τους πύργους τους (!!!). Με την επιλογή του Λεωνίδα για παραγωγή 300 οχημάτων η ΕΛΒΟ αναλάμβανε να βρει τον καταλληλότερο πύργο για να τοποθετηθεί στο όχημα μεταξύ των οποίων ήταν και ο πύργος της DAF που χρησιμοποιούν τα YPR-765.
Φθάνουμε λοιπόν στο σωτήριο έτος 1991. Η συμφωνία CFE καθιστά χιλιάδες οχήματα πλεονασματικά για πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ολλανδία και το Βέλγιο οι οποίες τα απέσυραν μαζικά τα YPR τα οποία βρίσκονταν σε υπηρεσία στον στρατό τους, με πάνω από 1,100 οχήματα να καταλήγουν στον Αιγυπτιακό στρατό ( πολλά από τα οποία στην έκδοση ΤΟΜΑ) στο Λίβανο (16) την Χιλή (319) το Μπαχρέιν (70) , την Ιορδανία (500) την Μαλαισία και το Μαρόκο (90). Την ίδια περίοδο ο Ε.Σ παραλαμβάνει 500 ανατολικογερμανικά BMP-1 OST (!!!) ενώ ζητά και παίρνει από την Ολλανδία Μ-113 (!!!!).
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή. Ο Ε.Σ δεν απέκτησε ποτέ την έκδοση ΤΟΜΑ του Λεωνίδας καθώς υπήρξαν σκέψεις για το Αλέξανδρος το οποίο εγκαταλείφθηκε λόγω κόστους, μετά εμφανίστηκε το “αερομεταφερόμενο” Κένταυρος, μετά τα Marder μεταχειρισμένα από Γερμανία, αλλαγή πλεύσης για BMP-3, μετά ξανά Marder αυτή την φορά φθηνότερα, και τώρα περιμένουμε πως και πως τα Bradley.
Συγκριτικά η Τουρκία από την εποχή που επέλεξε το YPR έχει παράγει κοντά τα 2,250 οχήματα για τον Τουρκικό ( 650 στην έκδοση ΤΟΜΑ) παρουσιάζει συνεχώς νέες εκδόσεις του FNSS ACV ως φορέα των όπλων της Τουρκικής βιομηχανίας ενώ έχει εξάγει κοντά τα 500 οχήματα σε Μαλαισία, Ιορδανία και ΗΑΕ.
Και να ήταν τα μόνα… μέχρι τις Adelaide σήμερα, γράφουμε βιβλίο.