Αναλύσαμε χθες από αυτές τις σελίδες το πλαίσιο της επίσκεψης του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς στις 26 και 27 Οκτωβρίου και των επαφών που θα έχει με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, σε μια προσπάθεια να τοποθετήσουμε στην πραγματική της διάσταση την δυνητική ελληνογερμανική συνεργασία στον τομέα της Άμυνας και Ασφάλειας, που είναι μια μόνο από την ευρεία ατζέντα στο σύνολο.
Επίσκεψη Όλαφ Σολτς: Μπορούμε επιτέλους να δούμε το δάσος και όχι το δάκτυλο που δείχνει ένα δένδρο…
Υποσχεθήκαμε όμως ότι θα επανέλθουμε και με την ουσία του θέματος, δηλαδή τα δυο προγράμματα που περιλαμβάνονται σε αυτή, τον εκσυγχρονισμό των Leopard 2A4 και την πρόσκτηση καινούργιων ΤΟΜΑ Lynx, για τα οποία έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα σε ότι αφορά τις τεχνικές και άλλες λεπτομέρειες.
Ανάμεσα σε αυτές τις αναφορές είχαμε υπογραμμίσει με κάθε δυνατό τρόπο ότι αποτελεί διαχρονική προσπάθεια της ηγεσίας του Ελληνικού Στρατού να ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός και η ισχυροποίηση της Δύναμης Ελιγμού, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 με την απόφαση προμήθειας των Leo 2HEL, την αγορά (τελικά) των Leo 2A4 της ενδιάμεσης λύσης και την επιδίωξη της εισαγωγής σε υπηρεσία νέου ΤΟΜΑ (Τεθωρακισμένου Οχήματος Μάχης) που θα την συμπλήρωνε.
Αυτοί οι δυο τελευταίοι πυλώνες της Δύναμης Ελιγμού δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ (και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι εκείνη η Δύναμη που σφραγίζει το μέτωπο του Έβρου από την τουρκική απειλή, η οποία όχι μόνο εξακολουθεί να υφίσταται αλλά και να κλιμακώνεται, έστω και εάν τα τελευταία χρόνια έχουμε στρέψει την προσοχή μας στον αέρα και την θάλασσα).
Το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Leo 2A4 στο επίπεδο των Leo 2HEL δεν προχώρησε από τα τέλη της δεκαετίας του 2000, ενώ το πρόγραμμα νέου ΤΟΜΑ δεν ξεκίνησε ποτέ.
Είναι ακριβώς τα δυο αυτά προγράμματα που βρίσκονται στο τραπέζι αυτή τη στιγμή!
Φαίνεται όμως ότι ήρθε η ώρα να «κοπεί» ο Γόρδιος Δεσμός που είχε εγκλωβίσει κάθε προσπάθεια αναβάθμισης της αμυντικής ικανότητας του Στρατού Ξηράς σε «μάχες οπισθοφυλακών».
Ο Σχηματισμός που θα «επωφεληθεί» από την εξέλιξη αυτή είναι το Δ΄Σώμα Στρατού με περιοχή ευθύνης την Θράκη, δύναμη αποτροπής σήμερα, με αναβαθμισμένο ρόλο αύριο ικανό να επιτύχει στον ελάχιστο χρόνο το «ισοδύναμο τετελεσμένο», αν χρειαστεί.
Η προτεινόμενη αμυντική συμφωνία Ελλάδας-Γερμανίας που προωθεί την ελληνο-γερμανική οικονομική και βιομηχανική συνεργασία μέσα από τα δυο συγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα για:
α) την συγκρότηση των ανάλογα εξοπλισμένων τεθωρακισμένων και μηχανοκίνητων σχηματισμών του Δ’ ΣΣ, με την προμήθεια ΤΟΜΑ. Ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα τα πρώτα MARDER 1A3HEL, (ως μια καινούργια ενδιάμεση λύση) τα οποία «φορούν» σύγχρονα συστήματα, που τα διαφοροποιούν από το τυποποιημένο MARDER 1A3 του γερμανικού στρατού.
β) την αναβάθμιση των αρμάτων LEOPARD 2A4 με την ενσωμάτωση σε αυτά σύγχρονων συστημάτων παρατήρησης-σκόπευσης, επικοινωνιών-διοίκησης, θωράκισης κ.ά.
Είναι λογικό να ακολουθείται ο κανόνας κόστους-οφέλους στα προαναφερόμενα προγράμματα, με προβλέψεις για μελλοντικό πρόσθετο εξοπλισμό και αναβαθμίσεις, αφού τα οικονομικά μέσα είναι συγκεκριμένα και οι ανάγκες πολλές.
Είτε αρέσει, είτε συμφέρει, είτε τίποτα από τα δύο στους νεόκοπους διαπρύσιους υποστηρικτές των «διαδικασιών» ο Ελληνικός Στρατός μπορεί να εξοπλιστεί άμεσα με ετοιμοπόλεμο υλικό, ομοιότυπο με το ήδη υπάρχον, σε συμφέρον (με βάση τα διεθνή δεδομένα) κόστος και να προγραμματίζει για τα επόμενα χρόνια την μετατροπή του στην πιο ισχυρή δύναμη κρούσης στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η δύναμη αυτή θα έχει επιπλέον την δυνατότητα να υποστηρίζεται από την δική της αμυντική βιομηχανία η οποία θα αναπτυχθεί και θα βρίσκεται ενταγμένη στις διεθνείς αλυσίδες προμηθευτριών χωρών όχι μόνο με ευρωπαϊκά αλλά με παγκόσμια συμφέροντα, όπως η Γαλλία και η Γερμανία.
Η βεβαιότητα αυτή στηρίζεται όχι τόσο στην επιθυμία των ξένων, αλλά στα συμφέροντα τους, αφού στον τομέα των αρμάτων και οχημάτων υπάρχει και παράγει για αυτούς και την διεθνή αγορά, τεχνολογική και βιομηχανική υποδομή στην Ελλάδα, κληρονομία των προγραμμάτων του Στρατού Ξηράς από την δεκαετία του 2000.
Σε αυτή την υποδομή εδράζονται τα σχέδια των γερμανικών εταιρειών για το εργοστάσιο συναρμολόγησης στην Βόρεια Ελλάδα. Οι διαδικασίες, τα υλικά οι συμβάσεις γνωστές και δουλεμένες.
Δεν είναι έργο για την ελληνική αμυντική βιομηχανία για παράδειγμα η κατασκευή σκάφους και πύργου στην ΜΕΤΚΑ, θωρακίσεων στην EODH, υποσυγκροτήματων στην HDVS, ηλεκτρονικών-επικοινωνιών στην IDE, διόπτρων στην THEON ή στην Miltech, καλωδιώσεων στη ELFON, ΑΚΜΩΝ και πολλων άλλων;
Ποια άλλη πρόταση για προμήθεια ΤΟΜΑ, ή για αναβάθμιση των LEOPARD 2A4 συγκεντρώνει τα παραπάνω πλεονεκτήματα με χαμηλό ρίσκο υλοποίησης;
Μήπως τελικά όλη αυτή η επιχειρηματολογία για… «Ελληνική Λύση» και εφαρμογή κάποιων από τις διαδικασίες του νόμου περί προμηθειών είναι εντελώς προσχηματική και άκρως ύποπτη;
Αλήθεια είναι δυνατό να γίνεται διακρατική σύμβαση ανάμεσα σε δυο κράτη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ χωρίς να εφαρμόζονται οι νόμοι;
Κάτι ακόμη. Έχουν γραφεί πολλά για τα παραπάνω από έγκριτους και μη «παράγοντες» για θέματα της άμυνας, δυστυχώς τις περισσότερες φορές με ελλιπή γνώση του οικονομικού-βιομηχανικού πλαισίου στο οποίο λαμβάνονται και υλοποιούνται τέτοιου είδους σημαντικές αποφάσεις.
Θα έπρεπε να κάνει εντύπωση στην κοινή γνώμη το λεξιλόγιο και η δημοσιοποίηση με εξαιρετικές λεπτομέρειες σημείων από -θεωρητικά- εμπιστευτικές διαπραγματεύσεις κρατικών και ιδιωτικών φορέων, ειδικά το τελευταίο διάστημα.
Φαίνεται ότι ο τομέας της ασφάλειας και της άμυνας είναι ο ιδανικότερος για να αναπτυχθούν οι σύγχρονοι Κήνσορες.
Έργο τους και αυτοσκοπός να αμφισβητούν κάθε απόφαση της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και των υπεύθυνων θεσμικών οργάνων του ΥΠΕΘΑ , είτε πρόκειται για τα F-16V, για τα Rafale, για τις BELHARA, είτε στο παρελθόν για τα υποβρύχια 214, δήθεν ως υπερασπιστές της «νομιμότητας».
Στην περίπτωση βέβαια των δυο αναφερόμενων προγραμμάτων, η δημοσιοποίηση σήμερα από εφημερίδα των λεπτομερειών της προτεινόμενης σύμβασης σε όποιον τις διαβάζει λειτουργεί σαφώς υπέρ της και όχι εναντίον, κάτι που μάλλον όσοι το έπραξαν δεν το σκέφτηκαν καλύτερα.
Μήπως τελικά φοβούνται, ότι θα βρεθούν λύσεις κοινά αποδεκτές που θα προωθούν την συνεργασία και θα ανοίγουν τον δρόμο για μια «ζωντανή» Ελλάδα χωρίς φοβικά σύνδρομα, εξεταστικές επιτροπές, αδιέξοδες δικαστικές προσφυγές, Ελλάδα «ανοικτή» και με αυτοπεποίθηση στις έξωθεν επιρροές;
Μάλλον αυτό ακριβώς φοβούνται γιατί τότε δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης!
Ευτυχώς που για εμάς του πολλούς οι πραγματικότητες του 2022 είναι …μαζί μας ! Πρώτο απ’ όλα γιατί, όπως αποδεικνύεται κάποιοι, έστω λίγοι, στην ελληνική κυβέρνηση έχουν κατανοήσει το μέγεθος της απειλής από τον τουρκικό αναθεωρητισμό αλλά και τον ντόπιο ωχαδερφισμό και έχουν το θάρρος με ενέργειες να λύνουν προβλήματα.
Δεύτερο γιατί τίποτα από τα παραπάνω δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί εάν δεν αναγνωρίζονταν στην Ελλάδα αναβαθμισμένος γεωπολιτικά ρόλος.
Ακριβώς αυτό είναι που θα αποδειχθεί στα επόμενα χρόνια, κατά την ταπεινή μας άποψη και ελπίζουμε να μπορούμε όλοι μαζί, υποστηρικτές και μη των σημερινών αποφάσεων να ζήσουμε.
Να τονίσουμε και πάλι ότι η πολυεπίπεδη διαδικασία προσέγγισης Ελλάδας-Γερμανίας περιέχει πολλά επιμέρους θέματα, και αυτό των εξοπλισμών είναι ένα μόνο από αυτά σε ένα αναβαθμισμένο γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας ως ισότιμου και αξιόπιστου στρατηγικού εταίρου της Γερμανίας.
Εν κατακλείδι, σε όποια πλευρά τοποθετείστε επί του θέματος, μην περιμένετε ότι στις 27 Οκτωβρίου θα υπογραφεί κάτι ανάμεσα στον Γερμανό καγκελάριο και τον Έλληνα πρωθυπουργό, πολύ δε περισσότερο… παραγγελία αρμάτων και ΤΟΜΑ. Ούτε καν η ευρύτερη διακρατική συμφωνία-πλαίσιο, που είναι ένα «δύσκολο» έργο και βρίσκεται ακόμη υπό διαμόρφωση.
Το πιθανότερο είναι ότι, ειδικά για το θέμα της αμυντικής συνεργασίας το «καλύτερο» που μπορούμε περιμένουμε είναι ίσως μια μνεία της στο κοινό ανακοινωθέν και η αναφορά σε «ανάθεση τους αρμόδιους υπουργούς να προχωρήσουν το θέμα».
Οπότε ούτε οι πολέμιοι να επιχαίρουν, ούτε οι υπέρμαχοι να απογοητευτούν.
——————————————————————————————
“Τῷ ξίφει διέκοψε τὸν δεσμὸν καὶ λελύσθαι”
Με το ξίφος έκοψε και έλυσε το δεσμό
* Αρριανού Αλεξάνδρου Ανάβαση (Κεφ. 3 παρ. 7) και επί του θυρεού του Δ’ ΣΣ
