Στην Ελλάδα, έχουμε μια τελείως λανθασμένη προσέγγιση σε ότι αφορά τις αμυντικές προμήθειες. Πιστεύουμε, πως αν αγοράσουμε κάτι, πχ αεροσκάφη, μπορούμε να τα έχουμε εκεί περισσότερο από “μια ζωή”, μπορούν να προσφέρουν για πολλές δεκάδες χρόνια. Στο ενδιάμεσο, δεν προσφέρουμε τίποτα περισσότερο από την βασική συντήρηση (λάδια, φίλτρα, άντε και κανά μπουζί), αλλά απαιτούμε, το όποιο οπλικό σύστημα έχουμε, να αποδώσει όπως θα απέδιδε καινούργιο, ακόμη κι αν θα το χρησιμοποιούσαμε μετά από δεκαετίες.
Φυσικά, όλες αυτές τις δεκαετίες, η πολιτική ηγεσία, επισκέπτεται και “επιθεωρεί” τα “υπερσύγχρονα” όπλα, μιλά για την “αποτρεπτική ικανότητα των ΕΔ”, συγχαίρει τους άψογα ντυμένους για την περίσταση στρατιωτικούς, βγαίνουν οι απαραίτητες φωτογραφίες, κι όλα καλά. Το βράδυ, για όσους συνεχίζουν να βλέπουν δελτία ειδήσεων, θα μεταδοθούν κομμάτια της εξαιρετικής θεατρικής παράστασης.
Οι παραπάνω λέξεις ταιριάζουν απόλυτα και στα πλοία του ΠΝ. Φρεγάτες ετών 40 και υποβρύχια ή ταχέα σκάφη ετών 45, και δεν τρέχει τίποτα… Όλοι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, και κάπου, πάνω σε θαλασσοδαρμένα καταστρώματα, ή μέσα σε παλιά μηχανοστάσια, κάποια στελέχη προσπαθούν να κάνουν το λειτούργημά τους, να μας προστατεύσουν από κακούς και καλούς γείτονες. Ειλικρινά τώρα, δουλευόμαστε μεταξύ μας;
Η ανάγκες του Πολεμικού μας Ναυτικού για πλοία δεν σταματούν ποτέ. Το μέγεθος του Πολεμικού μας Ναυτικού είναι τόσο, που θα μπορούσε, με κυλιόμενες παραγγελίες, να “ζει”, να κρατάει “ζωντανά”, ένα ή και δυο μεγάλα ναυπηγεία. Είτε με νέες κατασκευές, είτε με εκσυγχρονισμούς των υπαρχόντων πλοίων, προκειμένου αυτά να συνεχίζουν να είναι στην αιχμή της τεχνολογίας και της μαχητικής ισχύος, αλλά και να μην υπάρχει πρόβλημα στην συντηρησιμότητά τους. Και κάπου στο ενδιάμεσο, να “πωλούν” και κανά πολεμικό “βαποράκι” σε κάποιον πελάτη, άλλωστε οι ελληνικές κατασκευές φημίζονται για την ποιότητά τους. Και το εννοούμε…
Τώρα, όλοι οι αναγνώστες μας γνωρίζουν για τις αφόρητα πιεστικές ανάγκες για ένα νέο πολεμικό τύπο σκαφών, που θα αντικαταστήσει τις φρεγάτες S σε πρώτη φάση, αλλά και τις ΜΕΚΟ 200ΗΝ σε δεύτερη. Μια ομάδα του Πολυτεχνείου, με την υποστήριξη του ΠΝ, σχεδιάσε μια σειρά πλοίων, που θα μπορούσαν κάλλιστα να παίξουν το ρόλο του “Εθνικού Πλοίου”. Λύσεις, από βαριές ΤΠΚ/ ελαφριές κορβέτες, μέχρι μεγάλες κορβέτες, αλλά και φρεγάτες αντιαεροπορικού πολέμου, έχουν παρουσιαστεί από την δραστήρια ναυπηγική ομάδα της ALS, μια σαφή απόδειξη πως όταν θέλουμε κάτι στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε επίπεδο σχεδίασης και προδιαγραφών, μπορούμε κιόλας.
Θυμίζουμε πως στην Ελλάδα κατασκευάστηκαν οι φρεγάτες ΜΕΚΟ200ΗΝ, οι πυραυλάκατοι Super Vita, όλα τα πλοία βασισμένα σε ξένες σχεδιάσεις, ενώ κατασκευάστηκαν και 5 αρματαγωγά παλαιότερα (σε ελληνικά σχέδια). Αν και θα ήταν περιττό να το πούμε, σε ελληνικά ναυπηγεία έχουν κατασκευαστεί εξαιρετικά πλοία για τον ιδιωτικό τομέα, απλά η ναυπηγοεπισκευαστική μας βιομηχανία έφθινε συνεχώς μέχρι που και σχεδόν έσβησε…
Τώρα, ας υποθέσουμε πως επιλέγεται ένα ή περισσότερα σχέδια της ALS για να καλύψει κάποιες ή όλες τις ανάγκες του ΠΝ. Ή, για παράδειγμα, συμφωνούμε με την Naval Group για την κατασκευή Gowind/Behlarra στην Ελλάδα, ή δεχόμαστε την προσφορά της Lockheed Martin για κατασκευή της LCS στην Ελλάδα. Θέλετε, αντί όλων αυτών, να συμφωνήσουμε με τους Δανούς, και ναυπηγήσουμε ένα συνδυασμό Iver Huitfeld / Absalon στην Ελλάδα, με εμπλοκή όλων των ελληνικών ναυπηγείων; τι θα κερδίζαμε για την Ελλάδα;
Ξεκίνησε σήμερα η κατασκευή της νέας κλάσης τουρκικών φρεγατών “Instanbul”
Κατά πάσα πιθανότατα, απλά ένα “καπέλο” στην τελική τιμή των πλοίων, καθώς τα ελληνικά ναυπηγεία θα έπρεπε να αποσβέσουν το κόστος της αρχικής υποδομής για τα πλοία (ίσως αυτό δεν ισχύει για την συμβατική κατασκευή των IH/Absalon, αλλά δεν ορκιζόμαστε). Φυσικά θα είχαμε κάποια “μεροκάματα” από Έλληνες, αλλά ειλικρινά τώρα, αυτό είναι το ζητούμενο; Εξηγούμαστε…
Η κατασκευή ενός πλοίου, είναι προφανώς μια “βατή” διαδικασία. Μπορούμε να το κάνουμε, είναι απλά μια σύνθετη μηχανολογική κατασκευή, αλλά προφανώς μπορεί να γίνει, και με υψηλή προστιθέμενη εγχώρια αξία για την Ελλάδα. Αλλά, σε σχέση με το συνολικό κόστος ενός πλοίου, πόση από την αξία του θα είχε παραχθεί στην Ελλάδα; Μάλλον έχετε καταλάβει που το πάμε…
Ένα πλοίο χρειάζεται αισθητήρες, ηλεκτρο-οπτικούς, αλλά και ραντάρ. Χρειάζεται Κέντρο Πληροφοριών Μάχης, συστήματα επικοινωνιών, κονσόλες, οθόνες. Χρειάζεται όπλα, πυροβόλα αλλά και πυραύλους. Χρειάζεται ελικόπτερα, χρειάζεται UAVs, αλλά και USVs. Χρειάζεται προωστήριο σκεύος. Τώρα, από όλα αυτά, τι φτιάχνουμε στην Ελλάδα; Αρκούν απλά οι “λαμαρίνες” για να λέμε ότι φτιάξαμε ελληνικό πλοίο;
Ας ρίξουμε μια ματιά στους “γείτονες”, και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Αν εξαιρέσουμε το προωστήριο σκεύος και το σύστημα RAM, οι κορβέτες MILGEM των Τούρκων είναι Made in Turkey σε σημαντικό βαθμό. Το ραντάρ είναι βέβαια THALES, αλλά κατασκευάζεται στην Τουρκία. Εκεί κατασκευάζεται και το ΚΠΜ GENESIS, όπως και ο πύραυλος ATMACA. Στις τουρκικές φρεγάτες που κατασκευάζονται τώρα, θα τοποθετηθεί ραντάρ CAFRAD, ενώ θα γίνει χρήση και των εγχώριων πυραύλων HISAR.
Μιας και το ΚΠΜ είναι τουρκικό, οι Τούρκοι μπορούν να προσαρμόσουν επάνω του ότι θέλουν, από δικά τους όπλα μέχρι κινεζικά ή ρωσικά. Φυσικά τοποθετούν δικά τους ηλεκτρο-οπτικά, δικούς τους πυραύλων, δικά τους αντιπυραυλικά, και αυξάνουν κατακόρυφα την εγχώρια προστιθέμενη αξία. Τι θέλουμε να πούμε;
Η Τουρκία, όπως και η Ελλάδα διατηρεί πολύ μεγάλες ναυτικές δυνάμεις. Θα μπορούσε λοιπόν, να βγει στη γύρα, και να μαζέψει φρεγάτες. Προτίμησε τον δύσκολο δρόμο. Καταρχάς εξάντλησε την κλάση ΜΕΚΟ200ΤΝ, φτιάχνοντας συνολικά 8 πλοία. Μετά, εκσυγχρόνισε τις πεπαλαιωμένες φρεγάτες της με τουρκικά ηλεκτρονικά, ενώ τις πιο νέες, τους πρόσθεσε και εκτοξευτές Mk41.
Μετά ξεκίνησε την ναυπήγηση πλοίων, που βασίζονται ουσιαστικά σε σχέδια από το εξωτερικό. Η πρώτη κλάση, οι κορβέτες MILGEM, πρέπει να είχαν μέτρια απόδοση, καθώς το τουρκικό ΠΝ δεν προχωρά σε νέες παραγγελίες. Αναμένεται η κλάση Instabul, που θα αντικαταστήσει τις πρώτες ΜΕΚΟ200ΤΝ Track I, ενώ κάποια στιγμή θα αντικαταστήσει και τις παλαιότερες από τις O.H Perry. Ταυτόχρονα, προετοιμάζει, με αργούς ρυθμούς τις αντιαεροπορικές φρεγάτες TF-2000. Αν κάποιος παρακολουθεί προσεκτικά τους ρυθμούς, θα διαπιστώσει πως το τουρκικό ναυτικό έχει να δώσει δουλειά σε αρκετά τουρκικά ναυπηγεία για πάρα πολλά χρόνια. Αλλά ΟΧΙ ΜΟΝΟ σε ναυπηγεία, σε όλη την αμυντική του βιομηχανία.
Οι ανάγκες του ΠΝ μας είναι δεδομένες, γνωστές εδώ και δεκαετίες. Όταν βάλαμε σε υπηρεσία τις φρεγάτες κλάσης S, τις MEKO200HN, όταν με το καλό βάλουμε τις Belh@rra, ξέρουμε πόσα χρόνια μπορούν να υπηρετήσουν. Τι θα κάνουμε με τα πλοία, θα τα κρατάμε σε υπηρεσία 60 ή 70 χρόνια; εντάξει, το έκαναν αυτό κάποτε με τα ιστιοφόρα, αλλά δεν κυνηγάμε πειρατές στην Καραϊβική. Τα πλοία έχουν συγκεκριμένο χρόνο που μπορούν να μείνουν στη θάλασσα.
Φυσικά μπορεί αυτό να παραταθεί επ’αόριστον, αλλά οι ανάγκες συντήρησης είναι πανάκριβες από κάποιο σημείο και μετά. Το λογικότερο λοιπόν είναι λοιπόν, όπως και όλα τα μεγάλα ναυτικά του πλανήτη, να σχεδιάζουν την αντικατάσταση των πλοίων τους, πριν αυτά φτάσουν να γίνουν υπερήλικα.
Αν συμβεί αυτό, τότε έχουν μέλλον σχεδιαστικές προσπάθειες σαν τις ALS, ή άλλες ελληνικές σχεδιάσεις. Δεν είναι κακό να “αγοράσουμε” ένα σχέδιο από το εξωτερικό, η Μεγάλη Βρετανία με την ναυτική της παράδοση επέλεξε την Type 31e να βασιστεί στην Iver Huitfeld! Απλά, το πλοίο θα φτιαχτεί σε ΠΟΛΛΑ βρετανική ναυπηγεία, θα αποκτήσει βρετανικά όπλα, κινητήρες, ηλεκτρονικά και θα είναι ένα πλοίο με υψηλή βρετανική προστιθέμενη αξία.
Μπορούμε εμείς να κατασκευάσουμε ηλεκτρονικά; μα ήδη κατασκευάζουμε! Η MILTECH κατασκευάζει κορυφαία ηλεκτρο-οπτικά συστήματα, η IDE radars, η SKYTALIS μπορεί να φτιάξει συστήματα για ΚΠΜ ή εξολοκλήρου ελληνικά CMS. Δεν είναι ανάγκη τα όπλα να προέρχονται από ελληνικές εταιρείες, μπορούν να κατασκευάζονται από ελληνικές εταιρείες ή με υψηλή συμμετοχή ελληνικών εταιρειών. Δηλαδή, στους πυραύλους IRIS-T δεν έχουμε συμμετοχή; στους ESSM; Απλά χρειάζεται μακροχρόνια ΚΑΙ διακλαδικός σχεδιασμός.
Καλά μας λες ΠΤΗΣΗ, αλλά περίεργα… τι πρέπει να κάνουμε. Λοιπόν, για να μην μακρηγορούμε, ένα πράγμα μας λείπει, ο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ. Αν υπάρξει προγραμματισμός, ένας σοβαρός διαγωνισμός, που θα έχει διακομματική κάλυψη, για να μην αλλάζουμε προτεραιότητες με κάθε αλλαγή κυβέρνησης, μπορούμε να προχωρήσουμε σε αγορά πλοίων με προοπτική 20ετίας.
Θα πρέπει όμως να συμμετέχουν ιδιωτικές εταιρείες από την Ελλάδα, προκειμένου να γλυτώσουμε από τη δημιουργία νέων κρατικοδίαιτων δομών. Αν γίνει αυτό, μπορεί να πάει η IDE στην THALES, και αν διεκδικήσει την κατασκευή της σειράς NS στην Ελλάδα. Ή να φτιάξει η ίδια ένα ραντάρ, με τη συμμετοχή της ΕΑΒ. H MILTECH θα μπορούσε να πείσει επενδυτές και να βρει χρήματα για να φτιάξει την επόμενη γενιά IRST για πλοία, το ίδιο και οι άλλες εταιρείες.
Σημαντική αναβάθμιση δυνατοτήτων του ΠΝ με εγκατάσταση νέων ηλεκτροπτικών αισθητήρων σε πλοία
Αλλά εμείς έχουμε το κακό συνήθειο να “κολλάμε” σε ετικέτες. Ελληνικό πλοίο, τι σημαίνει; ελληνικό σχέδιο; ελληνική κατασκευή; ελληνικά ηλεκτρονικά; Μην απαντήσει κάποιος “όλα αυτά μαζί” γιατί ξέρουμε πως δεν γίνεται. Μπορεί να γίνει, αν αποφασίσουμε να το προγραμματίσουμε.
